Pag 2
Mijn eigenzinnige reis naar China (Wuhan)
Over de (nood aan) emancipatie bij de Chinese vrouw

Van mijn reis in China heb ik hetvolgende begrepen: de actuele levensfilosofie in China, is er één van presteren en hard werken. Het Chinese volk heeft zich in zijn materieel bestaan verbeterd, en eigenlijk is de "Amerikaanse droom" van rijk en suc-cesvol te zijn, ook de Chinese droom geworden, die gepromoot wordt op alle niveau's van de samenleving, en verheerlijkt wordt in de manier waarop indrukwekkende gebouwen worden opgetrokken die veel te groot zijn voor hun eigenlijke funktie. Zij drukken de poging van een natie uit om te imponeren met haar macht, en om te ge-loven in een kapitalistiese groei en konsumptie zonder limietern en zonder beper-kingen. Maar dat is een (dubbele) leugen. Niet alleen is de piek van die groei al be-reikt, maar bestaat de dagdagelijkse realiteit voor miljoenen Chinezen eruit van hard te werken en weinig mogelijkheden te hebben om UIT de vicieuze cirkel te geraken die hen in die situatie gevangen houdt. Ik hou van de Chinesen en van de (oude) Chinese cultuur, die trouwens alleen nog als een voorwerp van nationale trots wordt gebruikt, maar ik hou NIET van wat China geworden is: enorm gestresseerd, ver-vuild, materialisties, gehaast, zeer conformisties en onderdrukt in de informatie. Zoals overal elders in de wereld, zorgt het regime ervoor haar onderdanen in de tang te houden, zodat zij gehoorzaam zijn en braaf de opgelegde regels volgen.

In het bijzonder voor de vrouwen, is er niet alleen de druk of de pragmatiese Chinese manier om met het bestaan om te springen: hoe aan genoeg geld te geraken om te kunnen overleven, en om te kunnen deel nemen aan de konsumptie, wat eveneens het Chinese ideaal en doel is geworden. Maar omdat er geen ANDERE ideeën wor-den toegelaten of kunnen verspreid worden, is de algemene visie over relaties zeer conservatief en traditioneel gebleven. In feite spreekt men zelden over een "relatie", maar des te meer over trouwen. Maar deze fameuze trouw is niet meer of minder dan juist een ander sociaal drukkingsmiddel tot conformeren, wanneer de familiebanden en belangen hun eisen komen stellen. Aldus is de vrouw in modern China onderhevig onder twee drukkingssystemen: op de moderne manier door de noden van de kon-sumptiemaatschappij, en op de "oude" manier bij de verlangens en verwachtingen om zichzelf te conformeren aan de "familie-tradities". Hoe in deze dan als Chinese vrouw VRIJ te kunnen zijn? Dat is een moeilijke opgave.

Wanneer ik met deze bevindingen en deze vraag naar een vriend trok, die verschil-lende jaren in China heeft geleefd en die met een Chinese getrouwd is, wat zijn me-ning daarover was, antwoordde hij mij hetvolgende: "Wat je hebt gezegd over de Chinese vrouwen is volledig juist. Die hebben te maken met twee leefwerelden, en moeten daarin een balans zoeken. Vele vrouwen vermijden dit probleem door ge-woon naar het buitenland te trekken en daar hun leven op te bouwen. Vrouwen die in China blijven, hebben het moeilijker, en worden inderdaad geconfronteerd met dat contrast Die hebben te maken met twee leefwerelden, en moeten daarin een ba-lans zoeken. Vele vrouwen willen hun leven leiden op hun eigen voorwaarden, maar dat is niet altijd evident. Dus het gebeurt o.m. vaak dat ze trouwen, een kindje heb-ben, maar dan hun eigen geestelijk leven gaan leiden, weg van hun man."

Aldus willen heel wat Chines vrouwen zich uit deze omknelling bevrijden, en zetten zich op de talrijke Dating Sites om een buitenlander te ontmoeten. Maar in de mees-te gevallen zoeken ze alweer een materiele zekerheid, wat het risiko groter maakt om de ene kooi slechts in te ruilen voor een iets grotere en comfortabeler kooi. En wat dan met het verlies van de dierbare familie-banden, die zij juist zo erg belangrijk vin-den? Het is aan de Chinese vrouwen zelf, om hierover een juistere kijk te ontwikke-len. Natuurlijk zijn de familie relaties belangrijk, maar waarom worden hen in China bijna een sacrale waarde toegekend? Welnu, ik zeg hiermee niets nieuws maar het is een realiteit: er leven erg, erg veel mensen in China. Zodoende wordt eenieder op ieder moment van de dag bekeken door duizenden anderen. Hoe dan zijn identiteit en individualiteit te bewaren? Door zichzelf AF TE SLUITEN van anderen: Chinesen praten erg veel met elkaar (=onbekenden), maar dus bijna nooit over die zaken die ertoe doen.
Ik werd daaraan herinnerd de dag dat ik een vrouw luidop zag wenen op een stoep. Alle Chinesen voelden zich daar erg ongemakkelijk bij, en waren bijna geschokt dat ze zoveel publiekelijk 'toonde". Maar de arme vrouw had waarschijlijk pas het bericht gekregen dat haar moeder was gestorven. Dat is dus de manier waarop de Chinesen zichzelf beschermen: toon je ware gevoelens niet, maak je echte gedachten of proble-men niet kenbaar. Zodoende blijft er slechts één enkel medium over, waar men dit wél kan doen: ..... de familie. Dat is de manier waarop de familie banden hun eigen noodzakelijkheid en vicieuse cirkel bevestigen. Heel wat vrouwen zijn helemaal NIET gelukkig met deze druk en inmenging van de "familie", maar het volkomen in hun eentje meten staan en opnemen, lijkt dan ook weer geen geldig alternatief.

Tegen deze achtergrond en dat probleem, zijn de meeste vrouwen niet echt voorzien tegen wat het daten met een buitenlander echt van hen zal vragen: om zichzelf vrij te maken van hun banden met hun land, hun leven en hun familie. Niet bij het ver-lies ervan, maar bij een zich een meer losseR maken ervan. En als ze ooit vrij willen zijn IN China, zullen ze daar net hetzelfde moeten doen. Omdat het de taak is van IEDERE vrije vrouw of man om het even waar op deze aardbol, van NEEN te zeggen tegen wat hen wordt opgedrongen, en om te gaan staan achter wat ZIJ zelf echt wil-len. Als een Chinese vrouw derhalve wil losbreken uit haar Chinese "conditie", dan zal ze van de gelegenheid en de kans moeten gebruik maken, die een Westerse man haar wil geven. Niet om het even welke Westerse man natuurlijk, maar een VRIJ-HEIDSLIEVENDE Westerling, met wie ze een relatie van vrijheid kan hebben. Dus de Chinese vrouw moet vrijheid, en niet rijkdom nastreven.

Op het eind komt alles hierop neer: hoe kan een Chinese vrouw ooit tot een relatie met een buitenlandse man komen, als ze niet bereid is om haar "familiale verant-woordelijkheden" wat losser te stellen, die haar in deze vicieuze cirkel gevangen hou-den? Dat is het BASISCONFLICT datb ik keer op keer heb ontmoet. In de praktijk van het daten culmineert dit soms in bizarre contradities: er zijn werkelijk MASSA'S Chinese vrouwen die een relatie zoeken met een buitenlander; in het begin verloopt alles nog vrij vlotjes, TOT op het moment dat het contact na een tijd abrupt wordt verbroken. Na een zeer beloftvolle start, kunnen ze plotseling stoppen, en dit zonder een ogenschijnlijke reden op te geven. Ze willen allen een niet-Chinese man, maar wanneer de mogelijkheid daartoe TE reëel begint te worden, worden ze zich eenklaps bewust van wat hen dit zal kosten, en beginnen ze bang te worden voor de konse-kwenties die ze zullen moeten nemen.

Laat ons nog een beetje dieper ingaan op deze Chinese realiteit: gevoelens en relaties zijn niet bespreekbaar. Probleem: als niemand het erover wil hebben, en zeker niet met de betrokken persoon, wat te doen dan? Dit heeft 3 zeer negatieve gevolgen. Vooreerst: een zekere fataliteit. Een fataliteit betreffende de ONMOGELIJKHEID om iets aan de bestaande situatie te veranderen; de hele kwestie wordt dan herleid tot het accepteren van een "goede" situatie, en tot het verwerpen van een "slechte" situatie. Maar wat is "goed" of "slecht" voor een bepaalde persoon? Zodoende ligt aan de basis hiervan een soort van puberale wijze om om te gaan met verschillen in mening: spreek je mening nooit uit, bediscussieer die nooit, omdat dit nooit voor enig verschil kan zorgen.(????) Dit is bovenal de SLECHTST mogelijke manier om met problemen om te springen: ze worden ontkend, of als "ongewenst" of "verkeerd" verworpen.
Ten tweede ook een fataliteit, in omgekeerde zin, betreffende de MOGELIJKHEID van dingen. Als een onderzoek niet mogelijk is van wat is, van wat men beter niet zou doen, of van wat beter zou kunnen gedaan worden, dan zal nooit een visie kunnen bekomen worden, van wat werkelijk kan, en niet kan. De antwoorden liggen met andere woorden al vast, nog VOOR de vragen gesteld worden. Het gaat hem er dan NIET meer over, van een ware relatie te willen, en van uit te zoeken welke SOORT relatie men dan wenst, maar het gaat hem dan louter en alleen over "trouwen". En aldus, is men een serieuze en acceptabele kandidaat om mee te trouwen, of niet. Waaronder men dan nog eens moet verstaan: acceptabel voor de Chinese familie en maatschappij. Persoonlijk vind ik het IMPAKT van de Chinese maatschappij op de manier van leven en het persoonlijk leven van de Chinese vrouw hoogst eigenaardig. De Chinese cultuur is zeer hermeties gesloten en onderdrukkend hierin: de druk om te laten conformeren is zo groot, dat de Chinese vrouw eigenlijk geen echte keus wordt gegund. Op heel wat manieren en niveau's zijn de Chinese vrouwen NIET vrij om betrokken te geraken met de partner die zij willen en uitgekozen hebben, maar worden ze op een erg conservatieve manier geconditioneerd om iemand toegewezen te krijgen. En ook de het hele scenario volgens hetwelk dat moet gebeuren, ligt van tevoren vast. Het was hetzelfde HIER in Europa, zowat 100 jaar geleden. En uitein-delijk heeft dit alles meer te maken met de bevestiging van sociale rituelen om de ANDEREN (dan de twee geliefden) gelukkig te stemmen, en met het in stand houden van de schone schijn. Met de eigen vrije wil, en met eigen beslissingen, heeft dit weinig uitstaans.

Ten derde en ten laatste: deze zelfde fataliteit gaat verder in de manier waarop men NIET iets of iemand kan claimen als zijn keus; het zal vooral een zaak worden van het "accepteren" of "verwerpen" door het sociaal systeem (="de anderen"). Op die manier willen heel wat Chinese vrouwen dan zeer rijk worden, in de hoop zich op deze manier te zullen kunnen bevrijden van hun sociale "gevangenis". Maar dat zal ook niet werken om de goede reden dat de familie wel steeds een manier zal vinden om haar "op het rechte pad" te dwingen, en hun deel van de koek op te eisen. En dit alles is het gevolg van dat de familie banden als de ENIGSTE bron van solidariteit worden beschouwd in de Chinese samenleving.
De laatste dag van mijn verblijf in Wuhan regende het fel, dus besloot ik die gewoon in het hotel door te brengen. Vanuit mijn kamer 9 hoog, zag ik hoe een vrouw op een motorfiets op de glad geworden baan begon te slippen en zwaar ten val kwam. Gedurende minuten lag ze onder haar brommer zonder te bewegen. Mijn hart stond stil, omdat zij zwaar gewond kon zijn, en niemand zich om haar scheen te willen be-kommeren. Ik wou al naar beneden snellen om haar te helpen, toen ze gelukkig op-nieuw begon te bewegen. Ze trok haar motorfiets recht en begon langzaam haar be-zittingen bij elkaar te rapen, terwijl vlak naast haar bussen en auto's gewoon aan het voort razen waren. Voor mij was dat beeld van deze onbekende vrouw, het symbool voor de hardheid en de onverbiddellijkheid van het leven voor een vrouw in China. Het is als één grote mierenhoop: de kolonie gaat steeds gestaag verder, ongeacht of hier of daar een mier wegvalt. Dat geeft niet: dat zijn "acceptabele verliezen"; dit is de logika van de oorlogsvoering en van de economiese noodwendigheden. Iedere keer er een mier verdwijnt, neemt een andere mier wel haar plaats in.
Ik kan iedere vrouw (en man) een zeer belangrijk artikel warm aanbevelen uit Womb of Light - The Power of the Awaked Feminine : Waarom het essen-tieel is voor vrouwen om hun Moeder Wond te healen. Het toont aan hoe de proble-men van Karma doorgegeven worden in een maatschappij van moeder op dochter. Zodoende is het voor de bewustwording van de pijn van een vrouw te zijn in een kultuur, en om de vicieuze cirkel van generaties te doorbreken, zeer belangrijk om zich te realiseren wat het zichzelf KOST, existentiëel, om een vrouw te zijn. Om het artikel te lezen, klik aub HIER
Met dank aan Wendy Jans