Art 27
Reflekties rond de Corona-epidemie
RUBRIEK: Maatschappijkritiek    Geplaatst op 1 april 2020

Het Corona-virus COVID-19 blijkt te zijn ontstaan op de Dierenmarkt Te Wuhan in China. Het toeval wil dat ik daar in het voorjaar van 2015 heb rond gewandeld. En al-hoewel ik veel gewoon ben, en van niet veel meer wat de mens kan doen opkijk, heb ik daar toch grote ogen open getrokken. Want van alle markten die ik mijn leven heb bezocht, was dit veruit de smerigste, de goorste en de verschrikkelijkste markt die ik ooit heb gezien. Ik had toen mijn videorecorder niet mee, dus ik gebruik hier nu de opnames van iemand anders om te tonen waarom iedereen die deze markt heeft ge-zien erdoor verbijsterd werd. De beelden laten niets aan de verbeelding over: de die-ren worden er zomaar op straat geslacht in de ellendigste omstandigheden. "You want to see more?", vroeg mijn Chinese gidse mij. "For godsake, I have seen more than enough.", antwoordde ik.

Sommigen zien in dat hele verhaal begrijpelijkerwijze een pleidooi voor het vegeta-risme of het veganisme. Ik zou niet zo ver gaan, maar wat mij wel verwondert is dat niemand de analogie heeft gezien, tussen het lot van de dieren hoe ze daar door de mensen werden behandeld op die markt -opgesloten in kleine kooitjes en stervend op een hoop in wanhoop-, en de manier waarop patiënten in terminale fase kompleet geïsoleerd en ontredderd sterven op de intensieve van een ziekenhuis. Het is als het ware de wraak van de dieren, of het karma van de mens dat als een boomerang te-rug bij hemzelf komt. Ikzelf zie er eerder een pledooi in voor een diervriendelijker behandeling van welk dier ook.

Want laat ons wel wezen: er bestaat geen medikatie tegen COVID-19, geen behande-ling, en geen inenting binnen afzienbare tijd. De mens is "gepakt" in snelheid. Het enige waarop men kan terugvallen bij besmetting is de eigen weerstand van zijn immuniteitssysteem. En laat ons verder wel wezen: de draconiese maatregelen van de lock down gaan het virus niet tegen houden. De hele bedoeling ervan, is de besmetting te spreiden, zodat niet iedereen op hetzelfde moment ziek zou vallen, en er een stormloop op de intensieve van ziekenhuizen zou plaats vinden. Men mag dan wel over een oorlog tegen het corona-virus spreken, maar men wil geen oorlogstafe-relen in de ziekenhuizen. Men wil de "openbare orde" niet verstoren door de illusie te geven dat het probleem beheersbaar en kontroleerbaar is. Bij andere patiënten die de ziekenhuizen binnen komen, blijkt al ruim 10% besmet te zijn met COVID-19; maar dat is te weinig. Opdat het virus zich niet meer als een lopend vuurtje zou kunnen verspreiden, moet 60% van de bevolking het al gehad hebben en dus antistoffen erte-gen aangemaakt hebben. Gezien het blijkt op te lopen a ratio 10 dagen=10 %, zullen er nog 50 dagen of 7 weken nodig zijn. Is de lock down zolang aanhouden "mens-vriendelijk" en haalbaar?

Er is nog een andere analogie die mij getroffen heeft: het is de tijd dat het zeven-blad begint boven te komen (zie foto hierboven). Dit is één van de meest envahieve tuinonkruiden: daar waar het inbreekt in een tuin, krijgt men een invasie: het is een "pest" die men niet meer weg krijgt. Elke winter, wanneer de mens feest en schranst, breidt dit onkruid zich langzaam maar gestatig ondergronds verder uit, klaar om in het voorjaar ongenadig toe te slaan. De vergelijking met het coronna-virus dringt zich op. Het is dan ook geen toeval dat zevenblad een uitstekend middel is om de weerstand te verhogen en het immuniteitssysteem op te krikken. En alhoewel het vooral geboekstaafd staat als reumakruid, werkt het ook positief in op de longen. Kombineren met longkruid en je hebt een ideaal sapje.

De "mensen" reageren goed op de huidige situatie, en proberen er het beste van te maken. Prima, maar het is de vraag of ze dit gaan volhouden, als de maatregelen noodgedwongen een paar weken zullen aanblijven. Dan is het ludieke van "tous en-semble" ervan af, en zal verveling en ergernis beginnen op de voorgrond te treden. Men kan van Westerse mensen immers niet verwachten wat men van Chinezen ver-wacht. En ook: Westerse overheden kunnen zich niet permiteren wat de Chinese overheid zich kan permiteren. Mensen letterlijk opsluiten in hun eigen huis of ap-partement (!) bijvoorbeeld, door deuren toe te lassen of met sloten vast te maken. Of mensen met koorts manu militari uit hun huis sleuren en in het ziekenhuis opslui-ten.

De virologen en de in aller haast bij elkaar geflanste noodregering hebben het nu voor het zeggen. Ze nemen in deze crisis de maatregelen die zij voor het algemeen belang en de volksgezondheid moeten nemen. Zeggen zij, want in datzelfde elan worden zonder enig schroom een aantal fundamentele vrijheden van tafel geveegd: de vrijheid van keus, de vrijheid van beweging, ........ "Het is voor jullie eigen goed", roept bij mij herinneringen op uit mijn kindertijd toen mij dingen werden bevolen, waar ik niet mee akkoord ging. Akkoord, we zijn volwassene en geen kinderen meer, en we kunnen het nut van maatregelen dus begrijpen. Maar plotseling zijn we in een totalitair regime beland, dat ons dikteert wat we MOETEN doen en laten. Begrijp me niet verkeerd: ik behoor tot de "risico-kategorie" omdat ik 71 jaar ben en van jongsaf aan gevoelige longen heb. Eigenlijk heb ik er dus alle belang bij dat deze maatregelen worden opgevolgd. Maar dit is wel vergaand, voelt u dat zelf ook niet een beetje aan? Nood breekt wet? Het is maar hoe men het bekijkt: precies in een crisis-situatie toont men waartoe men in staat is.

Ik heb lang getwijfeld of ik wel een artikel over deze corona-crisis zou publiceren. We worden er al van 's morgens tot 's avonds genoeg mee rond de oren geslagen: je kan de krant of een tijdschrift niet openen, je kan je televisietoestel niet aanzetten, of het is al corona dat de klok slaat. Trop is teveel. En bovendien meent ook zowat iedereen van die pandemie te moeten gebruik maken om ZIJN visie te poneren en naar die van de "tegenstander" te moeten wijzen. De complot-denkers zien er stof in voor het zoveelste georchestreerde komplot (dat naargelang hun voorkeur getriggerd is door de Chinezen,, de USA, de farmaceutiese industrie, het geld, ....). Vegetariërs en vega-nisten zien erin het dringende bewijs dat we groenten in plaats van vlees moeten be-ginnen eten. Aanhangers van een gezonde leefstijl en een gezond milieu, poneren dat ziek zijn van corona een gevolg is van onze slechte gezondheid en verontreinigd mi-lieu. En ga zo maar door.

En natuurlijk heb ik ook een "opvatting" over het virus. Maar ik predik daarbij eer-der voor tolerantie, inzicht en wijsheid. Wat weten "wij" eigenlijk over het corona-virus? Niet bijster veel vrees ik. En het IS inderdaad een gekende, demagogiese truuk van machtshebbers om het volk te verenigen rond de "strijd tegen een vijand", maar in oorlog moet men zijn "vijand" dan ook doorgronden. Het feit dat COVID-19 over een breed front kan aanvallen, en zich zowel kan nestelen in het ademhalingsstelsel, het spijsverteringsstelsel, de nieren als het hart, toont aan dat het een te duchten te-genstander is. Dat wereldwijd zo'n 4% van de besmette mensen eraan sterven, toont ook aan dat hij virulenter en gevaarlijker is dan een doorsnee griep.

Twee: het is foutief en illusoir om te stellen dat alleen ongezonde mensen door het virus ziek zouden vallen. Een goede gezondheid en immuniteit verhogen iemands weerstand, maar maken hem niet immuun. Wanneer in de 14de eeuw 50% van de Europese bevolking stierf door een pest-epidemie, kwam dat niet omdat ze allemaal ongezond of ondervoed waren. De 50% die bleef leven, bleek dit vooral te danken aan een bepaalde genencombinatie die hen resistent maakte, en die de anderen die stierven niet hadden. Niemand zal beweren dat gezonde mensen geen HIV kunnen krijgen, toch? Of men kan zijn twijfels over inentingen hebben, maar niemand zal zijn kinderen niet laten inenten wanneer dit hun leven kan redden, niet? Ik ken een healer die bij een bezoek aan Bali met dengue is besmet geworden. Men moet in deze zaken dus vooral zijn pragmaties, gezond verstand gebruiken, en zich niet schat-plichtig maken aan een bepaalde ideologie of zich vasthaken aan een opvatting: bij besmetting is het vaak eerder een kwestie van "loterij" dan een kwestie van "gezond-heid" wie ervan ziek zal vallen. Getuigenissen van jonge, vitale mensen die tot de onsteltenis van hun bekenden, aan het corona-virus zijn bezweken, illustreren dit andermaal. Het tast misschien ons gevoel van veiligheid en kontrole aan (ik ben jong en gezond, dus veilig), maar het is de realiteit. En een realiteit mogen/kunnen we niet negeren. Niemand is "veilig", en dat is precies ook de reden waarom we ons moeten beveiligen door thuis te blijven.

Maar drie en tenslotte: waarom legt men zo nadrukkelijk het hoofdaccent op de DO-DEN, als TEGELIJK een meerderheid van de besmette personen het haalt? Omdat men het GEVAAR wil beklemtonen, en de mensen met zulkdaninge angst daarvoor wil opzadelen, dat zij zeker de maatregelen zouden volgen? Waarom laat men geen patiënten aan het woord die genezen zijn van het Corona-virus? Dat zou in staat stel-len om een objektief beeld te krijgen van wat het kan zijn. "Men kan ervan dood-gaan", lijkt mij geen gezond(!) beeld om het werkelijk gevaar in te schatten bij be-smetting. En een antwoord WAAROM gezonde mensen eronder bezwijken, moet men van de wetenschap ook niet verwachten: dat zal waarschijnlijk een kwestie van konstitutioneel type zijn, een principe dat zij niet onderkent.
Om het nummer The Stran-gest Spring van Tim Knol te horen, moet je drukken op de knop van het geluids-balkje hier links

Dit allemaal gezegd zijnde, zit ik toch met een dubbel gevoel. Zo'n beetje als het weer nu, dat tegelijk warm en zonnig, en tegelijk koud en kil is. Ik heb het gevoel dat men ook zowel warm als koud tegelijk blaast. Aan de ene kant de solidariteit prediken on-der het motto "we slaan ons er allen tesamen doorheen"; maar aan de andere kant ook de sociale isolatie poneren, die daar lijnrecht tegenin gaat. Oproepen tot verant-woordelijkheid, maar aan de andere kant de politie met erg vergaande en erg repres-sieve opdrachten tot naleving van de maatregelen opzadelen, is ook weer een staaltje van een erg kontradiktoriese houding. Begrijp me niet verkeerd: ik heb er geen pro-bleem mee om deze maatregelen op te volgen. Meer zelfs: ik heb ruim 10 jaar zo ge-leefd tijdens de ziekte en het stervensproces van mijn wijlen vrouw, het rouwproces dat daarop volgde, en het hele datingproces om een nieuwe partner te vinden. Maar ik heb wel problemen met de vergaande en paternalistiese maatregelen die ons in naam van de "volksgezondheid" worden opgedrongen. Als ik het cru en "wetenschap-pelijk" (dat is "in" nu) zou omschrijven: die epidemie is net zoals de branden en de klimaatopwarming door de Natuur gebracht OM de mensenrangen uit te dunnen. Er zijn gewoon teveel mensen, die veel te dicht bij elkaar moeten leven.

Dus aan de ene kant: een dikke pluim en bravo dus voor al deze gedisciplineerde en gewetensvolle hulpverleners, doktoren en verpleegsters. Een klein applaus voor de politici die onder hoogdringendheid van de omstandigheden ineens wél maatregelen kunnen doordrijven, die ze daarvoor in verband met de klimaatopwarming en de herbebossing NIET konden/wilden doorvoeren. Maar in hoever zijn de omstandig-heden wel degelijk zo "katastrofaal" dat men zich genoodzaakt voelt om daartoe te moeten overgaan? En wat als dit een oefening is om de verworven demokratiese rechten in een handomdraai in de prullenmand te kunnen gooien? Me dunkt dat ze in Syrië en in alle landen waar oorlogsgeweld woedt, werkelijke doodsangsten en kalamiteiten van een andere orde moeten ondergaan. Ziekenhuizen met gekwetsten worden daarbij nog eens gebombardeerd. Ik weet het wel, dat is niet konstruktief, zulke vergelijkingen trekken, want het kan altijd erger. Maar we moeten ook verdo-rie niet als doetjes reageren: wij Belgen, hebben 75 jaar een gepriviligeerd leventje gehad, terwijl de rest van de wereld dat vaak niet had. Nu is het "onze beurt". De hoop dat "de wetenschap" en de "overheid" ons zullen redden van de mogelijke kata-strofe, ervaar ik persoonlijk als totaal misplaatst. COVID-19 zal NIET "overwaaien": we moeten er allen DOOR, ttz door het virus besmet worden. Maar niet allen TEGE-LIJK, dat is de voornaamste bekommernis. Er is geen medicijn, er zal geen tijdig vaccin kunnen ontwikkeld worden, dus we zijn allen aangewezen ....op onszelf. Psychies om onszelf te blijven onder druk van al deze dwangmaatregelen. En fysies door aangewezen te zijn op onze eigen weerstand. Als er een analogie is met "oorlog", ligt die daar wel. Samen met een uitspraak die ik regelmatig hanteer: schrik is geen alternatief.
Sterkte!