Art 11
Proces-denken versus Resultaat-denken
RUBRIEK: Intuïtie-Energie    Geplaatst op 17 juli 2012

In het verleden heb ik een paar keer de voordracht gehouden over het intuïtief denken, of het funktioneren van de rechterhersenhelft. Ik legde daarbij de grondsla-gen en de krachtlijnen van dit andere denken (anders dan het rationele of de linker-hersenhelft) uit. Niet zelden kreeg ik middenin deze uitleg, de ongeduldige vraag: "Maar HOE kunnen we dan intuïtief denken?". Ik moest dan telkens een diepe zucht slaken, want ik was dat precies op het moment zélf aan het verduidelijken! Maar zo'n opmerkingen tonen aan hoe diep het rationele denken is "ingeworteld": men wil het andere denken, aanleren, op een manier die typies rationeel is. Het resultaat-denken: het volgen van een stramien, een schema, een plan, een recept, een handleiding, ..... om tot het (gewenste) resultaat te komen.

Men zou dit ook het produkt-denken kunnen noemen, omdat men de realiteit be-kijkt en benadert in funktie van een materiëel doel of produkt. Het kapitalisties winst-principe is daarvan een over-duidelijk voorbeeld: het produktie-proces (!) van konsumptie-artikelen is gefocust op het maken van winst, en niét op de interaktie aangaan met bijvoorbeeld de natuur, de omgeving of met de leefbaarheid ervan voor de mensen die in de fabriek werken. Men zou dit dus ook het oogkleppen-denken kunnen noemen: als mensen bijvoorbeeld niet in dialoog willen gaan, OMDAT ze be-seffen, dat ze dan hun opvatting -hun mentaal produkt- in vraag zullen moeten stel-len, dan staren zij zich blind op hun "winst" of "resultaat" dat zij menen te moeten bereiken of te behouden.

In dialoog gaan, houdt immers in, dat men het kommunikatie-proces aangaat, waarvan het "resultaat" niet van tevoren vaststtaat of kán vaststaan, omdat dit van beide participanten en van het gesprek zelf zal afhangen. Om deze redenen zien we in onze kultuur beduidend weinig echte dialogen en kommunikatie; des te meer botsin-gen of het geruzie tussen twee partijen die hén opvatting aan elkaar willen opdringen. Principiële mensen kunnen om dezelfde reden maar om een ander motief eveneens niet echt in dialoog gaan: zij willen de kontrole behouden en ervoor zorgen dat het gesprek in de banen verloopt die zij willen.

Een ander voorbeeld: ziet men TUIN bijvoorbeeld, als een plaats waar men in kom-munikatie kan gaan met de natuurprocessen, en daaruit kan leren zowel over de na-tuur als over zichzelf? Of ziet men zijn tuin daarentegen als een "afgewerkt produkt" dat er altijd piekfijn moet uitzien en onder kontrole moet gehouden worden?

Elk echt leer-proces houdt een OPENHEID in OM het proces in te gaan en te door-lopen. Het rouw- proces bijvoorbeeld, is niét het volgen van een stramien stap1-stap2-stap3-....., maar het in dialoog gaan met zijn verlies, zijn verdriet, het leven, en de zin van het leven. De "uitslag" daarvan ligt niet van tevoren vast, en het verwer-kings-proces dient niét het "doel" om opnieuw te kunnen herbeginnen. Soms ligt de fameuze winst dus op een geheel ANDER bestaansvlak te vinden: men kijkt anders tegen het gegeven of het probleem (hier: het leven en de dood) aan bvb. Zoals elk groei-proces zich ontvouwt, zo ontvouwt ook het bewustzijns-proces zich als een dialoog met zijn ziel of hoger zelf. New-Age-technieken die deze dialoog herleiden tot het volgen van een bepaald procédé zijn derhalve uit ditzelfde bedje ziek: het gaat hem om het resultaat, of om hun "produkt".

Bij het proces-denken gaat het hem dus niet "om de knikkers" maar om het "spel". Wat men op één vlak verliest, kan men dus op een ander vlak winnen. De kommuni-kerende (!) vaten van het leven, spelen zich niet louter op één en hetzelfde vlak af! Het leven zélf is dus één groot proces. De seizoenen zijn een proces. De geboorte is een proces. En ook het sterven is een proces. Iemands leven ontvouwt zich als een proces van fasen: baby-peuter-kind-puber-volwassene-senior. Iemands leven ontvouwt zich als een permanent leer-proces, want bij elke fase moet men telkens vanalles leren. Iemands leven ontvouwt zich als een voortdurend bewustwordings-proces, omdat de levenslessen zich ontvouwen met die tijd dat het leven zich vervult.

Hoe dus anders te denken?

Eenvoudig door met open geest het proces waar men voor staat, binnen en aan te gaan, en door te leren van wat men daar "aantreft" en ziet. Leer dus niet als een ge-dresseerde aap of als een papegaai, maar leer als een bewustzijnswezen dat je bent. En krijg je daarbij een resultaat, wees blij; krijg je daarbij knikkers, wees dankbaar: het zijn de geschenken van het leven. En krijg je daarbij tegenslag, probeer gelijk-moedig te blijven; krijg je daarbij problemen, probeer sereen te blijven: het zijn de lessen van het leven.
Want tenslotte is zijn levenswandel zélf een proces: het volgen van een levensweg die zich aan zijn geestesoog langzaam ontvouwt, en die men niet kan forceren naar een doel toé. Men kan daarbij vergissingen maken, en de verkeerde weg inslaan; geen nood: dan kan men op zijn stappen terugkeren, tot men weer het juiste pad gevonden heeft. Maar bij belangrijke splitsingen of keuzes in zijn leven, blijft men best een tijd stil-staan , goed nadenken en wijs beslissen.

Sommige mensen zullen je pad kruisen en een eindje de weg samen met jou afleggen, om dan hun eigen weg te vervolgen. Sommige bekenden zullen je pad regelmatig kruisen, en als je geluk hebt, zullen een paar metgezellen en groot deel van de weg samen met jou afleggen. Wees dus aandachtig voor wie en wat zich in je omgeving bevinden, en treedt er in kommunikatie en in interaktie mee.
Het "andere" denken is gewoon het reisverslag daarvan, of het verhaal van je avon-turen en problemen "onderweg".