Mondial, Sint-Margrietstraat 31 te Gent

Ruim 65 jaar hebben mijn ouders geleefd en gewoond op dezelfde plek, in het hart van Gent, en op een steenworp van het Gravensteen en het Patershol. In het oude hart van de stad, dat omdat het net buiten de toeristiese trekpleisters viel, in de loop van die jaren sterk onderhevig is geweest aan renovaties. Het heeft het uitzicht van die wijk ook sterk doen veranderen: waar er destijds een brouwerij, ateliers, armoe-dige arbeidershuisjes stonden met kleine winkeltjes en ambachten van zelfstandigen, zijn er in 6 decennia flatgebouwen en rusthuizen verrezen. De brandweer verhuisde, het Academie werd verlaten, en de ziekenhuizen die er waren, veranderden van naam, en breidden uit.

Nu is ook de blok waar het ouderlijk huis stond, aan de beurt voor een renovatie. Eén jaar lang hebben mijn broer Freddy en ik, hard gewerkt om het huis leeg te maken; dat lijkt misschien overdreven, maar wanneer mensen 65 jaar op één plaats blijven leven, en nagenoeg niets weg doen, dan kunnen die in die tijd heel wat opstapelen. Het huis was letterlijk en figuurlijk volgestouwd met paperassen, bezittingen, goede-ren, allerhande, klederen, mediese instrumenten en apparaten, boeken, brol en do-zen. Zo goed en zo slecht als dat ging, hebben wij gezwoegd om de dingen die nog enige waarde hadden een tweede tehuis te bezorgen (het Guislain-museum, het ge-neeskundig museum in het Pand, het Huis van Alijn, Oxfam, Kringloop, ....); en de digen die geen waarde meer hadden, weg te doen. In totaal zijn er aldus 6 volle ka-mionettes naar het containerpark gegaan, en heeft het grof vuil 5 keer langs moeten komen. Bij het eerste zat oa 1500 kg papier en 450 kg glas; en bij het tweede bedroeg het totale gewicht aan overbodige of onbruikbare huisraad zo'n 1300 kg.

Een echt huzarenstukje was het, waar onze ouders ons postuum mee hebben belast. We zijn onderweg gestoten op een aantal familie-geheimen en problemen, die we aan het licht en tot rust hebben gebracht. De cirkel is rond, en onze ouders, en voorou-ders, kunnen bevrijd van hun karma, voorgoed rusten. Vandaag is het de verjaardag van vader, en volgende week wordt het huis definitief verkocht. We hebben onze taak volbracht, en kunnen nu op onze beurt alles laten rusten. Eén taak restte ons nog: een spoor van getuigenis achterlaten. Want iedereen dient in zijn bestaan een voetspoor achter te laten als nagedachtenis. Ik heb dit gedaan aan de hand van een video-reportage. Dit was de winkel Mondial, zijn inwoners, hun verhaal en hun anekdotes, en ik hoop dat ze voor uw ogen weer tot leven komen.