Art 21
Pluto in Waterman
RUBRIEK: Astrologie    Geplaatst op 1 februari 2024

Op 21 januari 2024 is Pluto in het Teken Waterman gekomen. Dat zal aanleiding ge-ven om alweer de New-Age-klaroenen te laten schallen om de komst van de Nieuwe Tijd, het fel bezongen Aquarius-tijdvak aan te kondigen. Het zal voor de zoveelste keer opnieuw "regenen" van de begrippen De Nieuwe Mens, de Ontwaakte Mens, het Nieuwe Paradigma, de Nieuwe Aarde, de Diepere Werkelijkheid, en andere soortge-lijke, hoogdravende maar weinig doordachte en te onpas gebruikte formuleringen.

Astrologies bekeken, kondigt een Planeet die van Teken verandert, immers geen "gebeurtenissen" of "veranderingen" aan, maar een verschuiving van energie. Het alimmer gehanteerde maar slecht begrepen "Zo boven, zo beneden" drukt immers een correlatie in energie uit; "daarboven" gebeurt volstrekt niets, en "hierbeneden" maken de levenden de dienst uit door die welbepaalde energie op een welbepaalde manier te belichamen. Dit klinkt misschien vaag, maar de focus op een bepaalde e-nergie leggen, houdt in de levenspraktijk in, dat men leert omgaan met de mogelijk-heden die deze energie aanbrengt en beklemtoont. En men kan daar zowel "goed" ttz positief , als "slecht" ttz negatief mee omspringen. Wat er derhalve "gebeurt", daar zorgt men zélf voor door de keuzes en de beslissingen die men neemt, en de akties en reakties (het karma) die daardoor ontstaan. Men schrijft maw zélf het scenario, en niét "de Planeten". Hoe bewuster men dit doet, hoe meer men dit scenario kan stu-ren; hoe onbewuster men leeft, hoe meer men de energie als een drijfkracht onder-gaat. Dus de Planeten de "schuld" geven van bepaalde problemen, of zijn hoop stel-len op een verandering van Planeten om voor een "oplossing" te zorgen, is irrelevant. Aquarius zal maar gebeuren wanneer de mensen zich bewuster worden en andere keuzes zullen nemen, ongeacht de stand van de Planeten.

Ook horoskopies klopt deze voorstelling niet: een Teken is het decor of aktivatie-veld, terwijl een Planeet een aktivator is. De Planeet zorgt ervoor dat het veld van het Teken geaktiveerd wordt; zolang een Teken niet door Planeten wordt aangedaan, blijft het in "wachttijd", zoals de winterbodem die wacht op de lentezonnekracht. Daarom spreekt men ook over Planeetkrachten. De mate van overeenstemming tussen Planeet en Teken, zorgt in welke mate die Planeetkracht zich in dat Teken al dan niet kan doorzetten: een sterk verwantschap maakt de Planeetkracht sterk; een zwak verwantschap maakt de Planeetkracht zwak. En in omgekeerde zin werkt dit ook door: een sterk verwantschap laat het Teken door de Planeet sterk aktiveren; bij een zwak verwantschap, wordt het Teken zwak geaktiveerd. Pluto in Waterman geeft een ZWAK verwantschap, omdat Pluto en Waterman weinig associaties met elkaar hebben: Pluto is de Planeet van hevige intensiteit, passie en macht, terwijl Waterman het Teken van de vrijheid, de speelsheid en de kommunikatie is. Technies noemt dit dat Pluto in Waterman "in val staat": Pluto kan in Waterman weinig aanvangen.

Maar dus ook het omgekeerde geldt: Waterman zal door de komst van Pluto maar zwak geaktiveerd worden. Al wie dus de Aquariustrompetten laat schallen naar aan-leiding van de komst van Pluto in Waterman, bezondigt zich aan slogans en moet dringend terug de astrologiese basisbeginselen bestuderen. Als kind van de baby-boom na wereldoorlog 2, ben ik goed geplaatst om de waarde van Pluto in een Teken in te schatten. Geboren met Pluto in Leeuw- waar Pluto "in verhoging" staat- heb ik kunnen zien tot welke vernietigingskracht een STERKE Pluto in staat is. Pluto kwam in Leeuw op 14 juni 1939, en bleef daar staan tot 18 augustus 1957: die stand heeft oa mijn ganse kindertijd gekleurd. Even een opsomming van wat zich in die 18 jaar heeft afgespeeld: de machtsovername van Hitler, het Nazisme, de tomeloze ex-pansiedrang van Hitler, de tweede wereldoorlog, de vervolging en uitroeiing van Jo-den, 55 miljoen mensen die stierven door het oorlogsgeweld, hele delen van de we-reld in puin, de nucleaire bom.

Het is niet alleen in Duitsland dat een "sterke leider" opstond die de macht greep, maar ook in Italië met Mussolini, in Rusland met Stalin, in China met Mao en in Ja-pan met Hirohito: analoge, machtsgeile figuren die eenmaal ze de troon hadden in-genomen, alle mogelijke troonpretedenden ongenadig uit de weg lieten ruimen en een waar terreurbewind voerden om alle onderdanen te onderdrukken en alle tegen-spraak de kop in te drukken. Machtswellustige tirannen die een persoonsverheerlij-king en een adoratiekultus nastreefden waarbij ze zichzelf verhieven tot de status van halfgod. Narcistiese psychopaten die miljoenen mensen de dood injoegen in hun buitensporige dromen naar wereldhegimonie en in de uitvoering van hun megalo-mane projekten om hun eigen onsterfelijkheid en glorie te vieren. Miljoenen mensen in Rusland en China zijn gestorven onder de "hervormingsplannen" en in de "herop-voedingskampen" van hun "grote leiders". Ik breng dit alles opnieuw in de herinne-ring, niet alleen omdat de mens geneigd is zijn lessen uit de geschiedenis te vergeten, maar ook en vooral om op de essentie van Pluto in Leeuw te wijzen: het streven naar macht over anderen en persoonlijkheidsverering; de absolute alleenheerser zijn (vorst, keizer, paus, admiraal, ceo).

Als Teken dat in oppositie staat met Leeuw, staat Waterman dan ook voor het tegen -overgestelde: het wegcijferen of weggommen van de individualiteit. Niet dat het kommunisme een revival zal maken -daar is geen nood aan-, maar de "reorganisatie" die Waterman voorstaat is er één waarbij het belang van allen voorrang heeft op het belang van de enkeling. Er zijn zoveel mensen op de wereld gekomen, en die is daar-door zo compex geworden, dat er stemmen beginnen klinken om dit alles technolo-gies te gaan oplossen. Pluto in Steenbok, die hieraan voorafging, was de roep om dit bureaukraties proberen op te lossen: met regels, cijfers, wetten, contracten, waarden, statistieken, kortom met regelneverij. Maar de mens in een ingenieus wezen in het vinden van kreatieve zijpoortjes om regels te omzeilen, en zolang de maatschappij een democratie blijft en geen totalitaire staat wordt, lukt het niet om de naleving van regels en wetten hermeties te maken. Er is meer sprake van een kat- en muisspel, een dief en gendarm spel, een overtreder en kontroleur spel.

700 millions de Chinois et moi et moi et moi, klonk de stem van Jaques Dutronc in die tijd. Er is de individualiteit , en er is de maatschappij, en beiden hebben elkaar nodig, maar zijn niet elkaars beste vriendjes. De mens is een sociaal dier, en heeft een gemeenschap nodig om zich te kunnen ontplooien en te vervullen. Maar elk ge-organiseerd systeem werkt volgens zijn eigen noodwendigheden die de individuele mensen in een keurslijf dwingt en hen tot kuddedieren wil maken die het systeem moeten onderhouden en in stand houden. In de sixties zette men zich af tegen deze beknotting en verknechting van de persoonlijke vrijheid. Ik herinner mij nog leven-dig de aanvaring met de uiterst konservatieve leraar pedagogie tijdens mijn leraren-opleiding. Duidelijk een sneer in mijn richting vanwege mijn rebelse en onkonven-tionele ideeën, verkondigde hij boutweg: "Al wie zich NIET aanpast aan de maat-schappij, wordt door deze maatschappij verstoten." Ik liet dit niet aan mij voorbij-gaan, stak mijn vinger op en antwoordde: "Dat klopt mijnheer, voor zover die ge-meenschap werkelijk een gemeenschap is die door haar leden wordt beslist, en niet van bovenaf wordt gedwongen." "Dat is een diskussiepunt waarvoor we nu geen tijd hebben." Dat is sedert oudsher de manier om tegenspraak in de kiem te smoren: zorg ervoor dat kritiese stemmen het zwijgen opgelegd worden. Intimidatie , censuur en bestraffing zijn sedert oudsher ook strategieën om mensen te beletten "hun gedacht" te durven zeggen en in het gareel te houden.

Anno 2024 wordt dit op een ANDERE manier tot stand gebracht. Men probeert de vrije meningsuiting en de vrijheid niet meer aan banden te leggen; men maakt die onmogelijk. De World Wide Web werd ooit bedacht door intelligente geesten die kommunikatie en uitwisseling van kennis over grenzen en afstanden wilden mogelijk maken, en is daarom een typiese Waterman-uitvinding. Maar als we VANDAAG kij-ken wat ervan geworden is, dan kan men alleen zeggen dat "het systeem" het heeft overgenomen en gemonopolysererd. Het lijkt wel of heel het Internet één grote win-kelketen is geworden, waar men in iedere uithoek met reclame en met kommerciële boodschappen overspoeld wordt. Je kunt nergens surfen, of je moet meteen een cookie-beleid ondertekenen: "omdat je privacy voor ons belangrijk is". Privacy my ass! Want ondertussen worden al je data opgeslagen, en op de één of andere manier wel ten gelde gebracht. En de wereld moge dan schijnbaar wel herschapen zijn in één groot veld van kommunikatie-netwerken en sociale media waar je wordt bestormd met een veelheid aan voorstellen, signalen en koopjes, maar o wee als je in de andere richting een vraag hebt naar relevante uitleg. Alle bedrijven en overheidsinstanties maken het onmogelijk om rechtstreeks kontakt te maken, van FAQ-lijsten tot no-reply-mails. En dit langs telefoniese weg proberen, is een beproeving voor het geduld en de zenuwen.

China toont de weg aan waar dit naartoe gaat: die van The Brave New World met overal op straat en in winkels gezichtsherkenning in real time, en met gedigitaliseerd geld waardoor de overheid een volledige kontrole heeft over inkomsten en gedrag van zijn burgers. Vanuit een digitale kontroletoren kan men op knoppen drukken om "onwillige burgers" te treffen in hun loon, of hen te bestraffen door hun de toegang tot heel wat gelegenheden, plaatsen of winkels in te trekken. Zonder ID kan men niet reizen, en zonder bankkaart kan men geen aankopen doen. Wie stout is, wordt vanop afstand gesanktioneerd; mijn pedagoog van de normaalschool zou dit toejuichen. Het is heus geen toeval dat men nu probeert het "papiergeld" af te schaffen, en van de noodzaak in de Corona-tijd -bij digitale transacties geen kans op besmetting- heeft geprobeerd om dat door te voeren.

Vergeet dus al die mooie en hoogdravende voorstellingen die steunen op wishful thin -king en great expectations, want dat is de konkrete werkelijkheid niet. Want onder welke vorm kan en zal Pluto in Waterman zich dan WEL presenteren? Nu we toch over het Internet bezig zijn: als nog meer hacking, ID-diefstal, deapfake met AI, fake news en valse berichten. Pluto houdt immers van verwarring onder het motto "zaai verdeeldheid en heers". En realiseer je wel goed dat deze manipulatie van de wer-kelijkheid door ze ANDERS voor te stellen dan ze is -in enge zin: te liegen- niet al-leen (onderbewust) gebeurt door idealistiese wereldverbeteraars en zogenaamde "komplotdenkers", maar in eerste plaats vooral bewust door de overheden en machts -hebbers zelf. Want wie heeft er alle belang bij om ervoor te zorgen dat het systeem niet zal veranderen, ook al stevent het naar een klimaatramp? Wie heeft er belang bij om de modale burgers in zijn macht te houden en in het gareel te doen lopen? Juist! Eén van de strategieën van Pluto is van de zaken om te keren, waardoor mensen on-dersteboven worden geworpen, en in verwarring worden ondergedompeld. Als ie-dereen en masker draagt, niet de waarheid spreekt, en zijn werkelijke motief ver-zwijgt en verbergt, dan wordt het ontzettend moeilijk om te weten wat waar is, en wat niet. Vooral wanneer iedereen blijft bedolven worden onder een berg informa-tie, berichten, zich tegensprekende feiten, klakkeloos overgenomen nieuws, en dit met zo'n snelheid van opeenvolging dat men niet de tijd heeft om er even over helder na te denken of bij iets stil te staan door te checken vanwaar "het" komt.

Op een ander vlak zal de verwarring die al een tijd geleden begonnen is, alleen maar toenemen: de gender confusion. Na het "maakbare lichaam" (Pluto in Steenbok), volgt de "maakbare sexe": de transgenders, de derde sexe, de non binairen, de sexlozen, de asexuelen. Nu, voor Waterman is niet zozeer het geslacht van belang, dan wel de mens, en dit zowel letterlijk als figuurlijk. Ook in zijn relaties is niet zo-zeer de sexualiteit het allerbelangrijkste, dan wel de kommunikatie en de verstand-houding. Vandaar dat Waterman ook het Teken van de androgyniteit en van de homosexualiteit is. De enige persoon die ik heb ontmoet, van wie ik het geslacht niet kon zien/aanvoelen/weten na een gesprek .....was een Waterman; en hij/zij was heel symbolies dan nog eens één van een tweeling.
In het leven zijn er dingen die men kan veranderen, en zaken die men NIET kan ver-anderen. En zoals het gezegde uitdrukt, bestaat wijsheid eruit van datgene aan te pakken wat men kan veranderen, en van datgene te aanvaarden wat men niet kan veranderen. Onder het laatste bevinden zich: huidskleur, geslacht en andere fysieke kenmerken die men met het geneties materiaal meekrijgt; plaats, familie en kultuur waarin men geboren wordt; en tijdvak en levensproblematiek van geboorte. Dit hoort bij het inkarneren. Het stelt de vraag of verzet hiertegen zinvol is, en of ook daarin de vrijheid van keus -de Waterman-essentie- op te eisen een uiting is van "la condition humaine" dan wel het verlangen om zich tégen de "schepping" te keren en voor "god" te spelen. Zijn al deze inspanningen en pijn om van geslacht te "veran-deren" - te transformeren= Pluto- het waard, als men de dag van vandaag zowel ALS man of als vrouw een relatie kan omgaan met een man of een vrouw, zich vrou-welijk of mannelijk kan kleden/gedragen, of zowel een vrouwelijke als een mannelij-ke rol kan aannemen?

Pluto's aanpak is het maken van rookschermen en het leggen van dwaalsporen, om de waarheid te verbergen; terwijl Uranus' -heerser van Waterman- aanpak eruit bestaat van de waarheid aan het licht te brengen. Beiden onderzoeken de "ge-heimen" van de werkelijkheid, maar met verschillende motieven: Schorpioen/Pluto om er macht uit te puren (zelfs als kennis: kennis is macht); Waterman/Uranus om er meer mogelijkheden mee te verkrijgen voor alle mensen (zelfs als kennis: kennis maakt vrij). Het samengaan van beide, is derhalve geen evidentie: het kan zowel een drang naar absolute waarachtigheid opleveren, als een kluwen van doelstellingen die door een ander motief gestuurd worden dan op de vlag staat. Dat is een beetje de problematiek van de hele woke-beweging: de verontwaardiging die ontstaan is bij het ervaren van ongewenste intimiteiten en praktijken, voedt een even sterke onder-drukking op wat als niet-politiek korrekt of -kultureel koosjer wordt beschouwd. Hierdoor slaat de slinger over naar het andere extreem en ontstaat een heksenjacht die al even krampachtig en angstig is als zijn tegendeel.

Verdraagzaamheid staat op het Waterman-vaandel, als een logies gevolg van de vrijheid-gelijkheid-broederlijkheid. Men moet weliswaar een strijd voor emancipatie en vrijheid voeren, maar als dat resulteert in een onderdrukking in naam van de "ge-lijkheid", dan verloedert dit in een afrekening onder het mom van een ideaal. Zoals dit bij de Franse revolutie is gebeurd: eerst werd de adel op de guillotine geliqui-deerd; en daarna de politieke tegenstanders. De knoop ligt hierin: de beweging naar meer waarheid, moet een bewustwordingsproces inzetten, wil men niet dat de oude draak gewoon een nieuwe kop aanmaakt, en er dus in wezen niets veranderd is, tenzij een andere heerser: een ander regiem, een andere vlag, een andere naam. Werkelijke veranderingen kunnen alleen plaats vinden wanneer er een bewustzijns-shift plaats vindt van indoktrinatie naar bewustwording. DIT is de boodschap van Pluto in Waterman. Het is een proces om zich los te scheuren uit het gelid van de kudde en in staat te zijn om de werkelijkheid te zien met de eigen geest zoals die IS. En niet zoals die door het heersend systeem wordt voorgesteld (tot haar eigen belang en voortbestaan).