Art 14
Over grenzen en limieten
RUBRIEK: Intuïtie-Energie Geplaatst op 14 september 2017
Eén van de leerprocessen van het kind-zijn is van van grenzen te leren kennen, te er-kennen en te herkennen. In de ontwikkeling van een eigen wil en ego, botst men dan op de begrenzingen opgesteld door de ouders, de kultuur en de omgeving waarin men opgroeit. Deze konfrontatie met de limieten van wat kan en niet kan, van wat mag en niet mag, brengt de ontwikkeling van een persoonlijk geweten op gang, als-ook de ontwikkeling van sociale vaardigheden in de interaktie met anderen.
Eén van de leerprocessen van de opgroeiende jonge mens, bestaat er dan vervolgens uit van deze limieten te gaan verkennen, uit te dagen en uit te zoeken in hoever men die kan verleggen. Men gaat na, vanuit de praktijk van het leven, in hoever men zichzelf kan pushen VOORBIJ zijn limieten. Het mentaal in vraag stellen van de bestaande grenzen en de rebelsheid tegen wat "de vorige generatie" als normen en dogma's heeft opgesteld, horen bij die gezonde ontwikkeling. Tijdens deze leeftijdsfase heb ik zelf mijn fysieke limieten opgezocht, om door oefe-ning sterker te worden, en heb ik met de verkenning van het sixties-ideeëngoed, de bestaande normen en konservatieve waarden getoetst aan mijn eigen zingeving en visies. Tal van kompanen hebben zich in die tijd beschadigd of verbrand: door teveel risico's te nemen en alle kontrole te verliezen, hebben zij letterlijk en figuurlijk hun "laatste trip" gremaakt, en zijn ten onder gegaan aan stupied haantjesgedrag en flirten met de dood - de ultieme grens - door drugs, te snel rijden met de motor, ......
Eens de 40 voorbij, is deze tijd van "experimenteren" voorbij. Sommigen, die moei-lijkheden hebben met hun temperament, kunnen argumenteren dat hun puberfase nooit is afgesloten, maar personen die daarin zijn blijven steken, zijn eerder illustra-ties van het tegendeel: voorbeelden van personen die een bepaalde leeftijdsfase of levensfase weigeren af te sluiten. De rock and roller die eeuwig "jong" wil blijven. De vrouw op leeftijd die zich nog steeds kleedt als een jonge vamp. Voorbeelden te over ..... Met het ouder worden manifesteert zich eerder een respekteren van de limieten die men heeft bereikt. Er treedt dan een wijsheid (en geen bezadigdheid) en een vrede (en geen berusting) naar voren: men is zich bewust van de limieten tussen dewelke men zich kan bewegen. Men weet waarvoor die staan, en waarvoor die nodig zijn. Respekteert men die NIET, dan krijgt met allerlei ziekte-symptomen om hem daaraan te herinneren. Mensen die daarnaar NIET willen luisteren en verdere roof-bouw op hun lichaam plegen, riskeren in deze fase ook het bijltje erbij neer te leggen door het onvoldoende respekteren van deze noodzakelijke limieten.
Astrologies kan men hierin een Saturnus-problematiek in herkennen: limieten, begrenzingen, normen, waarden, kontrole, voorzichtigheid, veiligheid, rust en rust-pauzes, stilstaan bij de dingen in plaats van onverdroten door te hollen, respekt, zichzelf korrigeren, geweten met "goed en "kwaad", luisteren naar, beheersing, zich weten te herinneren (wanneer het moet), ...... zijn stuk voor stuk Saturnus-principes. Het is de logistiek die struktuur maakt in zijn leven en levenspad, en de wet van het Karma die bemiddelt tussen "wat is" en "wat zou moeten".
Als men niet luistert naar die innerlijke stem om het "juiste" te doen, en zich hard-leers opstelt, dan weigert men als het ware deze karmiese les te onthouden: men ontkent die, "vergeet" die of verwerpt die, voor welke reden ook (dingen die men dan zogezegd "moet" doen maar waarvan men wéét dat men ze BETER niét zou doen).
Een rode draad door dit verhaal is: het leven is kwetsbaar. En men houdt daar be-ter rekening mee. Het betekent niét dat men zich als een bange haas moet ingraven in zijn huis; het betekent wél dat men zich bewust is wanneer men een grens "ont-moet" en op het punt staat die te overschrijden. Arrogantie is geen dapperheid: een wijs man weet WANNEER hij moet opgeven, moet stoppen, moet loslaten, moet rechtsomkeer maken, moet neen zeggen.
Het niet erkennen en herkennen van zijn kwetsbaarheid is één van de belangrijkste oorzaken van wat men ongelukken noemt. Ik werd daar laatst aan herinnerd, toen ik het bericht kreeg van de dood van een "oude bekende". Hij was op "Indianen-retrai-te" in Spanje, en is aan zijn einde gekomen na de inname van giftige bessen. Waarschijnlijk wou hij een visioen forceren in een soort vision-quest. Maar hij is een brug te ver gegaan, en heeft in plaats van een uitstap naar de "andere kant", de finale overstap ernaar gemaakt.
Vandaag is het Zon vierkant Saturnus: hou je kwetsbaarheid in het oog en in ere aub.
