Art 19
Orbs - Deel 8 - Orbs tijdens mijn reis in China
RUBRIEK: Het Paranormale    Geplaatst op 18 juni 2015

Een aantal zaken over het fenomeen Orbs bijven nog onduidelijk. "Natuurlijk!", hoor ik de "non-believers" uitroepen. Noteer hier voor alle duidelijkheid nogmaals dat geloven of niet-geloven, mij totaal niet interessseert. Mijn vertrekpunt waren bepaal-de ervaringen, en die wou ik door een onderzoek kunnen plaatsen en begrijpen. Strikt gezien kan niemand het bestaan van Orbs ontkennen: er bestaan duizenden foto's en honderden video's, die hun bestaan bewijzen. Wie a priori dus het bestaan van Orbs verwerpt, benadert dit fenomeen dus niet "redelijk". Redelijk zijn betekent hier: het verschijnsel onbevooroordeeld als een realiteit kunnen aanvaarden, om er een onderzoek naar te maken.

En een belangrijk vraagstuk in dat onderzoek was: als Orbs zowel Natuurgeesten, Elementalen, Boomgeesten, Elfen, Deva's of Entiteiten kunnen zijn, hoe haalt men al deze verschillende Geesten uit elkaar, als hun verschijningsvorm "de Orb" erg op elkaar gelijkend is? Aanvankelijk dacht ik aan een verschil in grootte of (en) kleur, maar gezien Orbs zich kunnen "uitzetten" of flashen, biedt dit geen oplossing. Een bijkomend probleem bij het foto's nemen 's nachts, is, dat onze perceptie daar niet op gericht is. We zien de wereld rondom ons dan ineens op een andere manier, dan deze waarop we hem gewoon zijn te bekijken. Een voorbeeld: op verscheidene foto's op het Net, waarop lichtgevende "vlindertjes" staan, worden die als LuchtElemen-talen of "Elfjes" bestempeld. Toen ik vanaf eind mei dergelijke "wezentjes" op mijn foto's zag verschijnen, dacht ik: "Ola, zou dat kunnen?" Ik heb echter gekonstateerd door doelbewust een mot te trekken, dat de "plaatjes" waarmee deze motten bedekt zijn, het flash-licht weerkaatsen. Daar waar men dus zou kunnen denken met fee-erieke wezentjes te doen hebben, heeft men dus in realiteit te maken met ordinaire motten. Zo "zien" wij motten niet, nietwaar.

Een tweede intrigerend verschijnsel heeft eveneens mijn aandacht een paar keer ge-kapteerd. Orbs-banen van opzij op foto's, kunnen eruit zien als cilindervormige, veelkleurige kokers. Naargelang deze beweging zich dichtbij of verder afspeelt, kun-nen die kokers groter of kleiner zijn. Maar op een aantal foto's staan ze wel erg rag-fijn; "wat hebben we hier?", was de normale vraag die ik mij daarbij stelde. Zou het kunnen, dat dit ordinaire (alweer!) spinnedraden waren, die in het flash-licht in kleuren glinsterden, zoals ze dat overdag in het zonlicht kunnen doen? Of was er hier inderdaad sprake van een geheel ander fenomeen? Wanneer ik de foto met die van spinnewebben vergeleek, dan waren er toch een aantal evidente verschillen: spinne-webben hangen ietwat losjes naar beneden, min of meer vertikaal, terwijl de "strepen" op de andere foto vnl horizontaal verlopen, zij het met een hoek, en die "baan" strak aanhouden. Kijk zelf naar het verschil op de foto's hiernaast (links). Gezien ik vlakbij de boom stond, betekent dit dat DEZE Orbsen wel zeer kleine Orbsjes moeten zijn: als ze niet dichtbij waren geweest, zouden ze niet op de foto hebben gestaan. Er zijn dus OOK heel kleine Orbs. Door eleminatie kom ik bij de Elementalen terecht. Want Boomgeesten houden zich vooral op in de kruin van bomen, Natuurgeesten zien en wat groenig of blauwig als Orbs van middelmatige grootte uit, en Elfen gaan flashen. Dit betekent dan ook, dat de Elementalen er als kleine Orbs zullen uitzien; en dat zij daarbij niet klein op foto staan omdat zij zich op grote afstand bevinden, maar omdat zij gewoon klein zijn . Dit noopte mij om alle foto's die ik had genomen, met dit inzicht opnieuw te bekijken, om te zien, of daarop geen Elementalen terug te vinden waren.

Daarna heb ik het onderwerp een tijd laten rusten. Ik had aanvankelijk het plan op-gevat om orbs in hun beweging te filmen, zoals er op YouTube een aantal oncontoer-neerbare zijn te vinden, maar dan moest ik met een lichtbron beginnen experimente-ren, en dan zou ik bijna voltijds daarmee bezig moeten zijn, en dat was noch mijn ambitie noch mijn bedoeling. Deel 8 was ik trouwens beginnen schrijven als een soort nabeschouwing of definitief sluitstuk over dit onderwerp, maar verder dan één box hierboven ben ik daarmee niet geraakt. Andere meer konkrete levensbezigheden hadden onderussen mijn aandacht opgeëist zoals dat noemt, zodanig dat het onder-werp "Orbs" letterlijk en figuurlijk wat naar de achtergrond verrzeilde voor een paar maanden.

We zijn ondertussen in april 2015 beland. Ik reis naar China. Maar die reis begint uitermate slecht: na maanden van noest voorbrereidingswerk, weet de vrouw die ik ga bezoeken me op de vooravond van mijn vertrek mede te delen dat ze "daar" niet zal zijn. Ze is ziek en moet naar Australië om geoppereerd te worden. Duizend vraag-tekens in mijn kop: is dat waar, of is dat gelogen? Maar indien het waar is, waarom krijg ik dan geen precieze informatie daarover? Stress. Wat moet ik nu doen: aflasten (maar gaat dat zomaar de avond vlak ervoor?), of toch gaan? Devolgende morgen komt vriend en taximan Bart komt mij halen om mij naar Zaventem te voeren, en ik weet nog steeds niet wat ik het best zou doen. Ik laat mij toch maar overtuigen. 3 vliegtuigvluchten na elkaar is altijd een hoop stress. Ik kom eindelijk in de lucht-haven van Wuhan toe, maar niemand kan daar Engels begrijpen of lezen, en zeker de taxibestuurder niet. Ik geraak dan toch in mijn hotel, maar de stress stopt niet: ze willen mij een kleinere kamer opzadelen dan diegene waarvoor ik betaald heb; de airconditioning is slecht afgesteld en de temperatuur 's nachts daalt niet onder de 26°C. Het raam openstellen kan niet. Wat kom ik hier in godsnaam doen? Ik maak een klein uitstapje in de omgeving, maar al snel blijkt dat ik op een soort eiland om-singeld door banen en bruggen zit. Ik kan niet mailen want gmail kan niet in China. Dit alles tesamen is uiterst slecht voor mijn bloeddruk, maar ik heb mijn meter niet meegenomen. Dus vraag ik aan de balie van het hotel naar een dokter daarvoor.

Pech, die zijn er niet in China: als men een onderzoek wilt moet men naar het zieken-huis waar de weinige dokters die er zijn, werkzaam zijn. Een taxi zet me af aan de deur van een ziekenhuis. Wat daarna volgt is een halicunante ervaring: omgeven door honderden mij aanstarende Chinesen, moet ik dingen beginnen "uitleggen" die niemand kan begrijpen en ik kan ook niet begrijpen wat men mij vraagt. Toch neem ik de juiste beslissing door voor de "Emercency" te kiezen: de dokter daar kan een paar woorden Engels. Mijn bloeddruk is inderdaad veel te hoog. Ik moet 3 onderzoe-ken ondergaan: bloedonderzoek, een cardiogram en een relatief geïmproviseerde hersenscan (men neemt het niet zo nauw met de straling en werpt gewoon een paar loden kussens op mijn lichaam). Alles normaal verder, zoals ik gedacht had. "We will put you on baxter with nitroglycerine" "No thank you; I must not explode." De dokter is een sympathieke man, die mijn humor begrijpt. Dan maar met gewone supple-mentaire pillen naar buiten gestuurd. HOE een taxi terug naar mijn hotel nemen?

In al die heisa , neem ik 's avonds foto's vanuit mijn hotelkamer: ik voel dat ik in "ge-vaar" ben, en moet me schrap ztten om deze situatie het hoofd te bieden en te over-leven. Het is pas wanneer ik na mijn reis terug thuis deze foto's op mijn gemak her-kijk, dat mij opvalt: "Hé, ik kreeg op dat moment bescherming vanaf "de andere kant".

Men kan op deze foto's een aantal shiftended en flashende orbs zien; ze vormden een soort "welkomstcomitee" voor buitenlands paranormaal bezoek. Maar wat die "vuurvliegjes" of lichtgevende vlekjes zijn, daar heb ik het raden naar; als iemand mij daarover meer zou kunnen vertellen, is hij van harte welkom, want persoonlijk blijf ik daarover met vraagtekens zitten. In ieder geval zat ik daar op een belangrijk krachtveld, zoals achteraf door het tempelcomplex (de Grote Yu) vlakbij ook werd aangegeven. Dit werd nog eens bevestigd door in de grotten die in de berg onder de "Naald" liepen, en waarin men weliswaar niet binnen kon, maar wel door de tralies foto's kon trekken, eveneens orbs aan te treffen.

De laatste foto uit de reeks heb ik getrokken een avond toen ik met Mona de gidse, van het restaurantje een avondwandeling op weg naar het hotel had ondernomen. Meestal namen we de taxi terug omdat het verkeer ook 's avonds langs de wegen blijft voortrazen, maar het was een aangename dag geweest, de avond was verkoe-lend fris, en de sfeer in de buurt was ontspannen, zo het was een uitgelezen moment voor een avondwandeling. Dat is trouwens de geliefkoosde "bezigheid" van de Chinesen als ik dat zo mag zeggen, omdat er eigenlijk niet bijster veel uitgaangs-mogelijkheden in dat stadsgedeelte waren. Of men moest de taxi nemen naar een ander stadsgedeelte, en weer geld ophoesten. Aan de Poort van de wijk gekomen, waarvan de uitkijktoren verlicht was, zei Mona zoals steeds wanneer ze dacht dat er iets bijzonders vast te leggen was, op haar gebiedende toon: "Take a picture Rudy. Look how beautiful! Take a picture." Zonder veel overtuiging heb ik dat dan maar gedaan, meer om haar te plezieren, en kijk: we waren niet alleen onder ons tweetjes, bijlange niet. We waren in goed gezelschap.

De video die mijn reeks over de Orbs afsluit, past niet echt bij het voorgaande, en heeft op zich niets te zien met mijn reis. Maar het sluit er wel ergens op aan: Orbs hebben graag STERKE, oprechte emoties: emoties van oprechte vreugde, zoals ik mij voelde op de avondwandeling en vrede kon vinden met daar in het nu en het hier te zijn ondanks een reis die kompleet in mineur begonnen was; en emoties van oprechte depressie, zoals ik die bij mijn aankomst had ervaren. Orbs zoeken die op. Zoals ik met mijn wijlen ouders had ervaren, blijven Orbs als geëxkarneerde entitei-ten ook nog steeds hun zin voor humor bewaren. En devolgende video bewijst dit terdege. Mijn vriend Pierre had me een link daarnaar opgestuurd, en toen ik die video begon te bekijken, vroeg ik mij af , waarom ik naar dat hoogdravend person-nage moest kijken die zichzelf blijkbaar uitermate belangrijk vond, en daarvoor het typiese New Age jargon gebruikte, waar ik persoonlijk niet van hou. Ik vraag jullie hetzelfde initiale geduld op te brengen, en jullie te laten verrassen door wat komt. HaHa. Uit zijn fameuze "bols de cristals" komen plots spelenderwijze Orbs op heel nadrukkelijke wijze opdoemen. Ze leggen een niet mis te verstane statement af: laat je niets wijs maken mensen, want de enige , ECHTE bollen, dat zijn WIJ. Het kan natuurlijk ook dat zij van klankschaalmuziek houden, maar persoonlijk vind ik de interpretatie dat zij hier grapjes uithalen, een veel sympatiekere en aangenamere gedachte. Haha.
Het Orbs-verhaal is hiermee weliswaar niet "af", maar ik kan genoegen nemen met deze stand van zaken: het heeft mij een tastbaar bewijs geleverd van het bestaan van "gene zijnde" en van de interaktie tussen beide werelden. Het heeft mij toegelaten meer vrede te vinden met het verlies van dierbaren aan "deze zijde", met het besef dat ze niet echt "weg" zijn, maar aanwezig kunnen zijn wanneer ze nodig zijn. We worden "opgevolgd" en beschermd, en wanneer we in uiterste nood zijn, kan iets "schuiven" van "gene zijde" naar "deze zijde". Maar het is geen obsessie van mij van voortdurend met deze "andere kant" in kontakt te staan. Het is zoals een telefoonlijn: ik zal gebeld worden, wanneer ook IK kan helpen om tussen te komen in een dis-balans aan "gene zijde". Men kan altijd op mij beroep doen. En ik op "hen". Meer moet dat niet zijn.