Art 16
Orbs - Deel 5 - De Experimenten
RUBRIEK: Het Paranormale Geplaatst op 20 mei 2014
Geen korrekt onderzoek, zonder experimenten.
Alleen, hoe bedenkt men experimenten voor zulke verschijnselen? Mijn eerste idee voor een experiment, bestond eruit, van op doorzichtige plastic orbs na te schilderen, en die dan in een ruimte of in de tuin op verschillende afstanden te hangen, om hun afstand ten oppzichte van de camera te kunnen inschatten. Orbs staan immers op digitale foto's in verschillende grootte; alhoewel er "aan gene zijde" weliswaar geen tijd en afstanden "bestaan", moeten Orbs die zich "hier" aan "deze zijde" manifeste-ren, toch bepaalde afmetingen hebben, dacht ik. Dat was VOOR ik konstateerde dat ze konden flashen, ttz zich "uitzetten" of groter maken, om de aandacht te trekken of kontakt te maken. Vanaf een bepaalde fase van mijn onderzoek, bleken de Orbs immers ineens veel "groter" te kunnen worden, en als dusdanig ook op foto's te kun-nen staan. Ik blijf erbij dat een "normale" Orb doorgaans een diameter van zo'n 8 cm moet hebben (zie: Orbs 2), geschat op verhoudingen op foto's waar één enkele Orb is getrokken; maar de bevinding dat ze zich eigenlijk naar believen groter -en ook klei-ner- kunnen maken, maakte DIT experiment alvast overbodig. Het zou immers niets meer echt kunnen vastleggen.
Wat betreft de fameuze stofdeeltjes, kon ik wél een experiment bedenken. Ik had 's morgens bij het aantrekken van mijn sokken immers bemerkt, dat er daarbij heel wat stofdeeltjes opdwarrelden, die zich in het ochtendlicht als kleine sfeertjes van verschillende grootte -want op verschillende afstanden- lieten zien. Dus hetzelfde herhaald, maar nu met een camera in de hand, en voorwaar: op de foto's (zie hier-onder) staan die stofdeeltjes erop als regelrechte "orbs" zoals ik die daarvoor had menen in mijn kamer op foto te hebben gezet. Een beetje een ontnuchtering eigen-lijk, want "de kleine helpers" zouden wel eens gewone stofdeeltjes kunnen zijn. Ik zet alvast een vroegere opname (foto 3) NAAST een opname waarvan ik zeker weet dat het stof-deeltjes zijn (foto 4). Ga zelf de 7 verschillen of gelijkenissen na. Het is dus duidelijk. In ieder geval is de KONKLUSIE van dit experiment alvast dat ik voor opnames binnenshuis er zorg voor moet dragen, niet om kleine ruimtes helemaal stofvrij te maken, want dat kan moeilijk, maar van NA elke beweging minstens een pauze in te lassen van een 5-tal minuten, om mogelijke stofdeeltjes de tijd te geven naar beneden te dwarrelen. Is dat niét gebeurd, dan zijn foto's met orbs erop niet echt "koos-her", en kunnen die niet echt aanvaard worden. Eerlijk is eerlijk.
Als men dus een beoordelingsfout maakt, moet men die ook kunnen bekennen; dit is noodzakelijk voor de credibiliteit van zijn onderzoek. Men kan dan ook leren uit zijn gemaakte fouten. Maar goed, ik ga nu de weerslag van mijn onderzoek daarvoor nog niet helemaal overhoop gooien, want op die ene betwistbare foto na, hebben alle an-dere foto's de "stofdeeltjes-test" met brio doorstaan. Dus beweren dat ELKE gefoto-grafeerde Orb een stofdeeltje is, is dan weer in het ANDERE uiterste vervallen, en zich overgeven aan gemakzucht door alles op één (stof)hoop te gooien. Men moet rekening houden met dit fenomeen, maar er geen misbruik van maken. Een onder-zoek moet onbevooroordeeld uitgevoerd worden.
Een tweede konklusie we hier en nu al kunnen maken, is dat -en dat sluit aan bij mijn gevoel in deze zaken- de individuele orbs als geloofwaardiger kunnen be-schouwen, dan de zogenaamde "groepsverschijnigen" en masse. Bij de eerste regen-druppels en sneeuwvlokken die bijvoorbeeld neerkomen, bestaat immers de kans dat die "het stof uit de lucht spoelen"; maar ik heb daar nog mijn serieuze twijfels over, hoe die stofdeeltjes dan niet zouden "vastkleven" aan de druppels en vlokken, ipv daartussen losjes mee te gaan. Dus het laatste is hierover zeker niet gezegd. En vast staat, dat bijlange niet ALLE "groepsverschijningen" dan als "vals" zouden kunnen opzij gezet worden. Het volstaat hiervoor om bijvoorbeeld te kijken naar: Orbs tijdens meditatie Allemaal stofdeeltjes die opspringen uit biddende handen, of als fall-out van wierrook? 't Ja. Door het fenomeen direkt met godsdienst te associëren, maakt men Orbs aan de ene kant "heilig", en "demoniseert" men ze aan de andere kant. Geen van beide partijen zijn dan onbevooroordeeld, en hebben er aldus belang bij om ze al of niet te onderkennen. Met beide instellingen schieten we niets op in ons onderzoek.
In deze site bijvoorbeeld probeert men een uitleg te geven hoe het komt dat Orbs door camera's gekapteerd worden: The Awaking
In deze site kun je een nuchtere synthese van het fenomeen vinden: Orbs: entiteiten of?
In deze site is de behandeling uitvoeriger en staan treffende foto's: Energie: Orbs, ....
In deze video stelt een "gewone vrouw" zich nuchter vragen over het fenomeen: Orbs - What are They?
In deze video wordt een verklaring gegeven waarom Orbs als "vlekjes" zijn: Orbs and Spirit Light In deze video wordt op het wezen van en op kontakt met Orbs dieper ingegaan: Guardians of the Soul (Noteer en passant de nieuwste trend in New-Age-middens: Orbs-channeling)
En tenslotte zijn devolgende sites met schitterende foto's van Orbs het bekijken zeker waard: -straf: Orbs from our garden -straffer: Otrbs in verschillende kleuren -strafst: Visting Orbs
Het laatste experiment, heeft mijn vriend Pierre aangebracht, zonder dat eigenliijk te willen. Hij was geïntrigeerd door het verschijnsel, maar was tegelijk in grote twijfel: hoe kon het dat hijzélf, die als één van zijn hobbies juist fotografie had, en zoveel foto's nam, nooit ofte nimmer een foto met een Orb op had getrokken? Zijn twijfels gingen in de richting van de flash, want hij gebruikt nooit een flash. En hij vroeg zich dan natuurlijk af, of deze flash niet de oorzaak was van die "lichtverschijnselen".
Dat zette mij aan het denken, en ik knobbelde een dubbelproef uit, die -hopelijks- zijn bezwaar zou kunnen uit de wereld helpen, en die ook anderen die met datzelfde bezwaar zouden zitten, het bewijs zou kunnen leveren dat Orbs wel degelijk "Other Reality Beeing-s" zijn. Het experiment als dusdanig is doodsimpel: ik neem met mijn simpel automatieksken Sony Cybershot met flash, en Pierre neemt met zijn gesofistikeerde Nikon D600 met lens 50mm vast 1.4 zonder flash, foto's van het-zelfde tafereel en met een interval van een (paar) seconde(n).
Dit noopte ons ertoe de foto's al bij schemering, iets na 22u te nemen, want de gevoelige camera van Pierre, bleek desondanks toch problemen te hebben met op wàt te focussen in het duister. Dat was nogal eens een struik of een plant vooraan. Aan de ene kant leverde mij dat foto's op van Orbs bij schemering; ik moest blijkbaar toch niet de volledige duisternis afwachten om Orbs te kunnen vastleggen. En aan de andere kant, verplichte dit Pierre om alsnog toch zijn flash-funktie te gebruiken. Ondanks deze "afwijkingen" van het vooropgezet scenario, was het resultaat van dit experiment "een grote onderscheiding" te noemen. Pierre heeft op 6 stuks voor het eerst van zijn leven Orbs op foto gezet; ongeveer 1/4e van de "doelbewust" genomen foto's. En bij mij stonden op maar liefst van de 17 op 29 genomen foto's Orbs. Niet alleen percentsgewijs een indrukwekkend getal, maar kwa kwaliteit met een aantal schitterende opnames die hieronder staan. Hierboven een foto genomen door mijn kompaan Pierre. Quod erat demonstratum, zou ik willen afsluiten. Noteer: op de foto van Pierre, en paar tellen later genomen dan mijn laatste foto, staat de Orb verscho-ven. Kan een stofdeeltje van de ene camera naar de andere overspringen? Haha!
