Art 13
Het verschijnsel Orbs (Deel 2)
RUBRIEK: Het Paranormale    Geplaatst op 30 april 2014

Tot wat voelen die Orbs zich aangetrokken? Want het is duidelijk dat ze niet alleen in de natuur voorkomen -daarover verder meer- maar werkelijk OVERAL kunnen op-duiken: binnenskamer, openbare plaatsen vol mensen, publieke pleinen en bijeen-komsten, monumenten, vergaderingen, feestzalen, gebouwen, en noem maar op. Voor sommige plaatsen hebben ze blijkbaar een grotere voorliefde dan voor andere -ook daarop kom ik later terug-, en sommige situaties dragen hun voorkeur meer uit dan andere. Ze voelen zich aangetrokken tot wat ik begeesterende situaties zou kunnen noemen: dingen die ook ons, mensen uit bloed en vlees, kunnen optillen en entoesiast maken. Dingen waar we erg van houden, en die ons erg blij maken. En wat doen kinderen bijvoorbeeld niet liever, dan spelen? Vandaar, dat er heel wat Orbs opduiken op foto's en video's van spelende kinderen. Ik heb in de video hierbo-ven een kompilatie gemaakt van een aantal treffende gevallen, die ik aldus op het Internet gevonden heb. Er zijn er vast meer te vinden, dus surf gewoon zelf maar eens op ontdekkingstocht ernaar. Belangrijk hierbij, is dat deze video's niet-intentio-neel werden opgenomen: men was er niet op uit om Orbs te filmen, maar gewoon van zijn lievelingen op te nemen. Meestal volgt er dan een shock-effekt: wat is dat nu? En vandaar dat dan achteraf deze filmpjes ook op het Net werden gezet: men was er zo door gepakt, dat men er ook wou over getuigen.

In welke situaties voelen wij, strevelingen, ons als volwassenen opgelaten en begees-terd? Niet in de rompslomp van al die taken en werkzaamheden die we dag in, dag uit volbrengen en die 90% van onze tijd beslaan. Maar wel door die bijzondere ge-beurtenissen, die we zélf gekozen hebben en naar uitgekeken hebben. Die dingen die ons ECHT vervullen, die we erg graag hebben of doen. Feesten, dansen, en zingen bijvoorbeeld, en dus ook naar optredens en concerten gaan. Maar ook familie-bijeen-komsten, etentjes, bezoeken, voordrachten, meditaties, ....., kortom alle aktiviteiten waarbij we ons spiritueel opgeladen bij en door voelen. Hoe unieker en bijzonder -once in a lifetime- deze situatie is, hoe hoog-gespannen wij er ons daarbij voelen, en hoe groter de kans daarbij dan ook is, dat Orbs als (ongevraagde) gasten of getuigen daarbij zullen verschijnen. De tweede video bevat een sleutelmoment in iemands leven, en een trouwmoment, dus twee wel heel unieke levensmomenten. Ook hier geldt weer: deze video's werden opgenomen om dàt moment vast te leggen, en niét om Orbs op te nemen. Dat laatste is kompleet ongewild gebeurd. Vandaar ook hier weer, de grote verwondering en bijna verbijstering: hoe kan dat nu?

Wanneer men echter met Orbs "in aanraking" is gekomen, en op dergelijke manier met hun bestaan werd gekonfronteerd, dan is devolgende stap, ingegeven door nieuwsgierigheid of door het zoeken naar bevestiging, "logieserwijze": Orbs proberen doelbewust op foto of film vast te leggen. Men heeft een ervaring of "kennisma-king" gehad, en wil nu meer zekerheid daarover. Het IS ook een erg intrigerend feno-meen, waarover nog zoveel onduidelijkheden bestaan, en die erg onze verbeelding kan prikkelen en ons vragen doet stellen over de eesentie van het leven, en dus met-een ook over het leven "na de dood". Orbs staan immers aan de grens tussen twee werelden: het stoffelijk bestaan, zoals we dat al eeuwen kennen, en de energetiese dimensie, waarvan we al eeuwen een "vermoeden" hebben, maar voor het eerst een "tastbare" glimp van kunnen opvangen dank zij een technies hulpmiddel.

Naargelang zijn eigen aard en insteek, zijn dan twee houdingen mogelijk. De eerste is: men heeft gekonstateerd dat er in bepaalde ruimtes bvb veel orbitale aktiviteit heerst, maar men stelt zich daar "neutraal" tegenover op: het zijn "energieën", die men op heden nog niet kan verklaren, en allicht een soort "natuurverschijnselen" zijn. Mogelijks residuen van menselijke aktiviteit ook die achterblijven. Een soort van "fotonen" van een nog ongekende oorsprong. Intrigerend en fascinerend, maar niet ingrijpend voor zijn persoonlijk leven. Het is de gekende objektieve, of (nieuw) "wetenschappelijke" houding.
De andere houding is de subjektieve: men stelt zich niet "tevreden" met het ver-schijnsel an sich, maar wil het doorgronden, en probeert ermee "in kommunikatie" te treden. Het is een veel minder "afstandelijke", doch een persoonlijker benade-ring. Daardoor krijgt men ook voeling met Orbs: men voelt aan, wanneer zij er "zijn". Telkens maakt zich dan ook een begeestering van mij meester, waardoor ik wéét dat ik mijn fototoestel moet nemen en naar buiten gaan. Vooral bij Volle Maan, zijn ze erg aktief, en verschijnen ze regelmatig. Het interessantst, zijn eigenlijk de "enkelvoudige" Orbsen; daar waar ze in massa verschijnen, is het eigenlijk ook van hun kant "onpersoonlijk": ze hebben het te druk met "spelen", en trekken zich van de mensen in hun omgeving weinig of niets aan. De derde video, geeft een kompilatie van zulke "haastige" en dus snel bewegende Orbsen.

De laatste video tenslotte van hierboven, heb ik integraal overgenomen van de per-soon die hem gemaakt heeft, nl ene "Starcana" (met haar website alhier). Vooreerst omdat de opname zonder meer goed is; vervolgens omdat ze het zeer bewust filmt, en tenslotte omdat haar kommentaar een duidelijke meerwaarde bezit.

Men kan daarbij opmerken dat de Orbs zich een beetje als zweefvliegen of als helikopters voortbewegen: ze kunnen enerzijds "surplacen", ttz op een plaats blijven hangen, en anderzijds razendsnel vooruit schieten. Ze kunnen dit rechtuit doen: recht naar voren, of recht naar boven in een bepaalde hoek. Maar ze kunnen ook een wendbare koers volgen, met zwenkingen naar links of rechts, of duikjes naar boven of beneden. Het resultaat hiervan is een meander-talig trajekt dat wordt afgelegd. Heeft men -in foto dan- Orbs frontaal voor zich, dan ziet men die in verschillende grootte en helderheid, naargelang op welke afstand ze zich bevonden tijdens het nemen van de foto. Men zal opwerpen dat (stoffelijke)"ruimte" er niet toe doet voor Orbs, en ze kunnen inderdaad in een glimp tijd en ruimte "overbruggen", maar in het "hier en nu" van hun manifestatie, hebben ze wel een bepaalde "afmeting". Ik heb een proef bedacht om dit experimenteel te bevestigen, maar gezien die op zich veel werk vraagt, zal ik die achteraf in een afzonderlijke pagina bij dit onderwerp voegen. Door te vergelijken met objekten in de achtergrond is mijn (voorlopige) konklusie dat een Orb "in ware grootte" zo'n 8 cm diameter heeft. Wanneer hij zich dus verder bevindt, zal hij kleiner ogen, en hoe dichter hij wordt gefotografeerd, hoe groter hij dan weer zal lijken.

Bovendien blijken Orbs ook het vermogen te bezitten, om "zichzelf uit te breiden in omvang"; het is eerder een zeldzaamheid, en ze schijnen het te doen om de aandacht op zich te trekken. Neemt men echter Orbs "van opzij" in beweging op, dan zal men gezien hun snelheid een stuk van hun parcours vastleggen: een cilindervormige buis met daarin één of meerdere cirkelvormige afdrukken. Aan de hand van dit laatste kan men de hoek van de Orbs-baan afleiden. Het heeft mij bijzonder sterk verwonderd, dat men, nochtans bekend met de banen die Orbs volgen op de video's, deze cilinders nogal eens als AFZONDERLIJKE "paranormale aktiviteiten" be-schrijft, en in geval van een bochtig parcours spreekt over "tentakels" en zo. Vreemd dat men er de bewegende Orbs niet in herkent dus. Nu, men kan dit vergelijken met de "lichtstrepen" die voorbijrijdende auto's bij mistig-regenachtig weer achterlaten. Wanneer men de sluitertijd van zijn diafragma kan vergroten -wat ik met mijn auto-matieksken niet kan- dan kan men daarmee gave foto's nemen. Of ook van de bewe-ging van de sterren aan de hemel bijvoorbeeld. Maar gezien de snelheid van de Orbs, hoeft dat niet bijster lang te zijn. Nu en dan, duiken Orbs aldus als "kleine komeet-jes" met een staart -een klein stukje van hun baan op. En nog zeldzamer treft men een Orb die van "zweven" naar "vliegen" overgaat: men ziet dan een stuk cilinder in regenboogkleuren. Ik had zo'n foto genomen, waarvan ik aanvankelijk dacht dat hij mislukt was, en die ik als een slechte opname opzij had gezet. Tot mijn frank resp. euro viel, en ik die foto terug in de geheugenkaart ben gaan opvissen. Ik ben dus een beetje fier dat ik die foto hier en nu kan publiceren, samen met een andere foto van Bieke Cannaerts. Ook hier wordt dit als een afzonderlijk fenomeen beschreven, nl een Keeha of Kee'ah (zie daarvoor bvb deze website) ; maar ik stel een andere naam voor die beter past bij een Orbs die start in "vliegmodus": een shiftende Orb. En ik claim deze naam hier en nu met deze publikatie. Op dezelfde manier zou men een Orb die in "uitzettingsmodus" overgaat, ook een naam kunnen geven; bvb: Orb in extension.