Art 18
Onderdrukking
RUBRIEK: Intuïtie-Energie    Geplaatst op 9 januari 2019

Onderdrukking houdt altijd een onderdrukker in. Op makroschaal is deze steeds duidelijk met de vinger te wijzen: in dictatoriale staten, is het de heersende tyran of de militaire junta die de vrije meningsuiting belet, de pers muilkorft, en een terreur-bewind voert waarbij andersdenkenden en kritikasters worden achtervolgd, opge-sloten, en uiteindelijk zelfs worden gemarteld en/of gefusilleerd.

Dat zijn extreme vormen van onderdrukking. In meer algemene zin heeft elke maat-schappij of groep zijn specifieke bestraffing om "ongepast gedrag" of overtreding van de regels te sanktioneren. Dit gaat van een materiële kompensatie van het "be-rokken leed" (in moderne tijden: geldboetes), een publieke vermaning/vernedering (in oudere tijden: de schandpaal), het tijdelijk beroven van de vrijheid door opslui-ting voor een bepaalde tijd, tot en met verbanning en dwangarbeid in kampen. Lijf-straffen zijn sinds deze eeuw definitief uit den boze als edukatieve "terechtwijzing"; het is immers zoveel effektiever en positiever om goed gedrag te belonen, dan om verkeerd gedrag te bestraffen.

Op mikroschaal, dwz binnen een psyche, is het niet altijd direkt mogelijk om met de vinger naar de "boosdoener" te wijzen. In veel gevallen is er sprake van een zelfcen-suur of van een remming door een bepaald censuurPROGRAMMA, meestal door de kultuur, de maatschappij, de familiale omgeving of door de ouders "ingepompt". Een voorbeeld om dit te illustreren: in Thaïland in het bijzonder (het Land van de Glimlach), en in de meest Aziatiese landen in het algemeen, stààt het niet van zich te buiten te gaan aan vormen van agressie. Brullen en zich kwaad maken, zijn uit de boze, en de visie op een goede relatie, is er één zonder ruzie. Tegelijk worden Thai door de overheid redelijk betutteld en kort gehouden, zodat ze helemaal niet weten om te gaan met frustratie en woede (tenzij "zwelgen"). Maar als agressie in deze mate onderdrukt wordt, dan vertoont zij de neiging om te gaan exploderen wanneer er zich een konflikt openbaart. En dit geldt niet alleen voor Aziaten maar voor ALLE mensen waar ook ter wereld: wie zijn woede inslikt, weet niet HOE hij met konflik-ten moet omgaan, want alle problemen worden uit de weg gegaan, ..... tot de bom barst, en de partners er niets beters op vinden dan uit elkaar te gaan.

Het mechanisme van de onderdrukking, bestaat dus uit een DRUK die door de buitenwereld op het individu wordt ontwikkeld om zich te konformeren aan de regels en de wetten van de staat, en aan de normen en de rituelen van de kultuur of maatschappij. Vaak is dit ook een sociale druk om de tradities en de "eigenheden" van een volk in stand te houden. Daarover straks meer, maar eerst het tweede aspekt van dit mechanisme: hoe wordt die externe druk INNERLIJK verteerd of verwerkt door het individu?
In een autoritaire staat waar alleen gehoorzame en volgzame burgers worden getole-reerd, is elke andere oplossing dan zich konformeren en "zijn vaderlandse plicht doen", gewoon ondenkbaar. In zogenaamde demokratieën worden anderdenkenden weliswaar niet opgesloten en ondergaan ze geen gewelddadige repressie, maar zo-als destijds mijn ultra konservatieve leraar pedagogie op het regentaat het verwoord-de: elk wie zich niét aanpast aan de regels van de maatschappij, wordt buitenspel geplaatst. Dat is dan ook de grote schrik van de meeste mensen: als een "outsider" worden beschouwd, niét worden geaccepteerd, "uit de toon vallen", niet meer kun-nen deelnemen aan de sociale evenementen en met een scheel oog worden bekeken.

Maar ik ben een kind van de sixties, waar een tegenkultuur ontstond , die heel wat ANDERE antwoorden formuleerde, alternatieven, dan de voorgekauwde en offi-cieëel acceptabele. Elk bewind heeft er belang bij dat haar "onderdanen" brave en gehoorzame burgers blijven: zo wordt het systeem in stand gehouden, en verandert er niets (ten slechte noch ten goede), en er is steeds een onderdrukking van boven (de machtshebbers) naar beneden (het volk). Maar bij burgerlijke ONgehoorzaam-heid reageert iemand niet meer automaties met zich te laten konformeren en onder-drukken, maar kiest hij ervoor om die externe druk te weerstaan, zelf een alternatief te formuleren, en daarvoor op te komen. Dat is echte demokratie, ipv de farçe die men er soms van maakt.

Politiek-sociologies is dat de rebellie tegen het heersende en vaak onderdrukkende sociaal systeem (dat steeds in het voordeel van de heersende elite funktioneert). Psychies-spiritueel is dit het ontwaken van het bewustzijn: het individu realiseert zich dat het niet louter een "lid van de gemeenschap (natie, volk, familie, groep, ....)" is, maar dat het ook een eigenheid heeft. Mensen mogen dan sociale wezens zijn, het zijn geen kudde schapen of een school vissen. Bij mij begon alles toen ik besloten had als 18 jarige om mijn haar te laten groeien, en ik daarvoor een enorme tegenkanting en afkeuring kreeg. Opeens werd mij het hele systeem van onderdrukking duidelijk, en begon ik mij allerlei vragen te stellen over het nut en de redens ervan. Wat ik voordien als "normaal" beschouwde, was dat helemaal niét. Sindsdien ben ik nooit meer normaal geweest.

Wat mensen in het gareel dwingt of in het juk van zich te konformeren duwt, zijn twee fenomenen: angst en gemak. Angst om uit de toon te vallen, op te vallen, alleen te staan, of whatever ...... En uiteraard is het veel komfortabeler van gewoon te doen wat gevraagd wordt en wat van hem verwacht wordt, dan voor zijn eigen kriteria en waarden uit te komen. Vaak openbaart zich ook een zekere jaloezie tegenover figuren die zichzelf deze vrijheid gunnen, onder het mom van: als IK mij moet konforme-ren, dan moet IEDEREEN dat maar doen! Het zou verkieselijker zijn het verfrissend te vinden dat de stroom immigranten bijvoorbeeld (ook) ANDERE en "vreemde" ge-woontes binnen brengen, ipv zich eraan te storen. In de sixties inspireerde de frisse wind van de verandering de "gewone" mensen om ook van deze nieuwe vrijheden te gaan proeven. Vrouwenemancipatie, de legalisering van abortus (baas in eigen buik) en acceptatie van homosexualiteit waren enkele van de "gevolgen" daarvan. Het luid-de ook de neergang van het christelijk geloof in, omdat ELKE godsdienst sowieso een onderdrukkend effekt heeft met haar keurslijf aan geboden en gedrags-en morali-teitsregels.

BINNENIN het individu zijn er ook een paar ondedrukkingsprogramma's werkzaam. Die hebben vooral te maken met de persoonlijke ontwijkings-strategieën. Ik geef een voorbeeld. Elke rechtgeaarde Weegschaal heeft een hekel aan konflikten en ru-zie; vanuit zijn verlangen naar harmonie, zal zo'n persoon proberen moeilijke zaken en netelige problemen te ontlopen, ipv zich ermee te konfronteren en een twist te riskeren. Groeit zo iemand op in een kultuur en familie waar men dit van jongsaf aan heeft aangeleerd (een "goede" relatie is een relatie zonder disputen), dan zal iemand die daartoe al van nature toe geneigd is, zich nog méér met deze ontkenning iden-tificeren.

Een ander psychies mechanisme openbaart zich daarbij ook al eens: de projektie. In dit geval is het bijvoorbeeld veel "eenvoudiger" de schuld van een eventuele ruzie te leggen bij de ANDER, dan in eigen boezem te kijken , en door introspektie te on-derzoeken in welke mate men niet zélf in de eerste plaats voor het konflikt verant-woordelijk zou zijn door de verdringing van zijn problemen. In spirituele zaken openbaart zich vaak nog een ander psychies mechanisme: dat van de sublimatie. Iemand die bijvoorbeeld problemen heeft met zijn sexualiteit, zal in godsdiensten een heleboel uitvluchten of exkuzes kunnen vinden, om zijn sexualiteit niet te moeten accepteren. Heel zeker niet wanneer men van een "andere" sexuele geaard-heid is. Maar we leven anno 2019 en niet in de middeleeuwen, dus de teorie van de vooropgestelde sublimaties heeft geen zin. Primo omdat de priesters met al hun schandalen (pedofilie) bewijzen dat dit geen realisties model is. En secundo omdat iets "verketteren" zeker geen gezonde manier om ermee in het reine te zijn en het op een gezonde manier te beleven in de praktijk van het leven.

In meer algemene zin is het aangewezen een bepaalde energie te leren besturen: in goede banen te leiden, te kontroleren, zodanig dat men die kan sturen ipv er door gedreven te worden. Bij woede bijvoorbeeld is dit zeer noodzakelijk om te voorko-men dat men zich te BUITEN zou gaan aan vormen van eskalatie en destruktie. Al te agressief optreden, en als een mat over zich heen laten lopen, zijn bijgevolg de twee polen van één en dezelfde energie (in astrologiese terminologie: de Mars-energie). Tussen beide uitersten in, moet men een EVENWICHT vinden, waarbij men noch teveel "gas geeft", noch teveel "op de remmen gaat staan". Dit houdt in dat men bij uitbreiding ELKE energie moet leren zowel te ontplooien, als te beteugelen. Wan-neer de nadruk wordt gelegd op het ongelimiteerd laten stromen, heeft men teweinig kontrole op een energie. Maar wanneer de nadruk wordt gelegd op het onderdruk-ken, dan zet men zichzelf in een dwangbuis, en legt men die energie lam. Sexuele losbandigheid en sexuele onderdrukking zijn twee ongebalanceerde manieren om met zijn sexualiteit te beleven bijvoorbeeld.

Er is een goede manier om al deze onderdrukkingsmechanismen zoals die zich in de levenspraktijk kunnen manifesteren, in kaart te brengen: volgens de verschillende energiecentra of CHAKRA'S zoals die binnen elke persoon werkzaam zijn. De chakra -werking kan de de tweeledigheid van elke energie-flux illustreren: zowel een teveel, als en een teweinig. Voor een goed begrip: op de afbeelding hieronder staan de VERDRUKTE werkingen vermeld. De situatie wanneer de energie van deze bepaalde chakra al teveel wordt onderdrukt en afgeremd. De tekst van dit artikel was al uitge-breid genoeg, zodat ik het op deze alternatieve manier kan afsluiten.