Art 19
Onze Energie-Balans
RUBRIEK: Intuïtie-Energie Geplaatst op 5 november 2019
Met welk deel van onszelf identificeren we ons? Wat beschouwen we als de kern van ons "ik"?
Idendificeren we ons met ons lichaam, dan herleiden we ons bestaan tot de korte periode van geboorte tot dood. Alles wat we in deze betrekkelijk korte periode verza-melen als herinneringen, bezittingen en ervaringen, moeten we bij onze dood dan weer afgeven. Zo bekeken, blijkt existeren nogal zinloos: vooreerst bepalen we zelf weinig of niets. We worden geboren; hoe lang of kort we leven, hangt af van geluk of pech, de genen die we hebben gekregen, de plaats waar we leven, en het milieu waar-in we opgroeien. Vervolgens hebben we ook helemaal geen kontrole op dat lichaam: de meeste funkties ervan vinden volkomen autonoom plaats: al onze organen wer-ken buiten onze wil om. Het is pas wanneer er iets verkeerd mee loopt, dat we er on-ze aandacht op richten. Ons lichaam is onze "carosserie", nodig om te kunnen funk-tioneren. Net zoals wanneer er met onze auto problemen zijn, we die binnensteken in een garage voor een opknapbeurt, gaan we wanneer er iets loos is met ons lichaam, het ziekenhuis binnen voor een herstelbeurt. Maar ook dàt hebben we dus uiteinde-lijk niet onder kontrole: net zoals bij een auto, het de chauffeur is die bepaalt waar-naar en wanneer de auto rijdt, is het de bestuurder die bepaalt wat het lichaam zal doen.
Maar wat is dan die "bestuurder" van ons lichaam?
Idendificeren we ons met onze gedachten, zoals de intellektuelen en de wetenschap dat zo graag doen, dan verzamelen we weliswaar kennis , die kan worden verza-meld, neergeslagen en worden doorgegeven (aan devolgende generaties). Kennis die ook kan worden omgezet in allerhande technologiese toepassingen, waarmee de mens het aanschijn van de aarde heeft veranderd (en tegelijk haar voortbestaan in gevaar brengt). Maar de ontwikkeling van dit heel arsenaal aan technologiese hulp-middelen, blijkt meer dan ooit de werkelijke problemen niet te kunnen oplossen. We hebben smartphones waarmee we in een oogwenk naar de andere kant van de aard-bol kunnen telefoneren, maar deze overdaad aan "kommunikatiemiddelen" heeft ons niet beter leren kommunikeren, integendeel. Net zo, heeft de zich steeds verder uit-breidende kennis (in het groot naar het heelal, en in het klein naar de elementaire deeltjes), ons net zomin inzichten gegeven, over HOE ons universum dan funktio-neert en bestuurd wordt. Dit is het Frankenstein-syndroom: de mens wil "het leven" kunstmatig kreëren, maar kan dit niet. Of dat is het Descartes-syndroom: de mens wil het leven in kennis vastleggen, maar slaagt daarin niet. Zo simpel het Leven is, zo wonderbaarlijk het tegelijk is; en hoe observeerbaar het is, hoe eindeloos komplex het is.
Eén van de Skepp-leden heeft het ooit in hun "dialogen" met mij als volgt geformu-leerd: "Wat de oorspronkelijke bron van mijn gedachten is, kan ik niet vertellen. Vol-gens mij is het waarschijnlijk een gevolg van quantumfluctuaties (?) in mijn herse-nen, die zich propageren tot ze aangrijpen op een structuurpatroon ergens (?) in mijn bewustzijn." Men zou daarmee hartelijk kunnen lachen, ware het niet dat dit te-gelijk de arrogantie van de ratio bloot legt: het verzamelen van kennis en gedachten, dat tegelijk niet kan herkennen wat de bron is van al die mentale aktiviteit: de den-keR. Het kan haarfijn uitleggen hoe de auto werkt, maar tast totaal in het duister wat betreft de bestuurder en wat hem bezielt.
Terwijl de wetenschap een aversie heeft tegen alles wat "subjektief" kan zijn, heeft de New Age dan weer een aversie tegen het denken op zich: het verhindert de meditatie, het maakt verknecht aan het ego, het is een stoorzender, het staat het mindfulness in het hier en het nu in de weg, ......Hier wordt het gevoel op handen gedragen, als de wezenlijke bron van onze kern, identiteit, en non-identiteit. Maar helaas, als dat wer-kelijk het geval zou zijn, dat onze gevoelens het meest edele deel van onszelf zouden zijn ("ons hart"), dan zou het mensdom niet ter plaatse zijn blijven trappen in zijn spirituele groei. Spijts alle gezamelijke meditaties, lichtwerkers, en anderen die ijve-ren voor een betere wereld, kampt de mensheid nog steeds met exakt dezelfde pro-blemen als pakweg 6000 jaar geleden. De zo geroemde gevoelens, zijn uiteindelijk niet meer dan emotionele signalen : een emotionele reaktie van de binnenwereld op de buitenwereld (daar waar gedachten een mentale verwerking zijn in de binnenwe-reld van de buitenwereld). Kortom, emoties zijn het equivalent van al die signalen en instrumenten die in een auto aktief zijn, wanneer hij aan het rijden is: claxon, lich-ten, ruitenwissers, mistlampen, remmen, gaspedaal, benzinepeil, oliepeil, ..... Ze ge-ven wel een glimp van de gemoedsgesteltenis van de bestuurder, maar verduidelij-ken niets over wie hij is.
En terwijl het populair is, om voor te stellen, dat sommige gedachten niet meer zijn dan verpakte emoties, komt in de konkrete levenspraktijk evenveel voor, dat sommi-ge emoties in werkelijkheid handig verpakte gedachten zijn. Dus zowel gedachten als emoties kunnen misbruikt worden als "kapstok" of als bliksemafleiding naar het "wat" in plaats van te focussen op het "waarom". Gedachten zowel als emoties kun-nen wijzen naar de psychiese kern waar ze gevormd worden, maar ZIJN die kern niet.
En onze aura dan: zijn we daar beland bij onze wezenlijke kern? Onze aura weer-spiegelt wat zich in ons afspeelt, in welke gemoedsgesteltenis we ons bevinden, welke problematiek of welk onderwerp ons bezig houdt, onze staat van zijn, enz ....Het is de emanatie naar buiten toe, wat zich binnen ons afspeelt. Net zoals onze huid het peri-fere deel is, waarbinnen zich de stoffelijke processen in de organen afspelen, is onze aura het perifere deel, waarbinnen zich de energetiese processen in de chakra"s af-spelen. Met andere woorden: ons aura is niet konstant, maar verandert van vorm, kleur, intensiteit en aktiviteit, naargelang wat zich op dat moment in onze psyche af-speelt. Onze wezenlijke energetiese kern bestaat uit de chakra's, die zowel verbon-den zijn met ons lichaam als met onze aura, en waar zich de bewustzijnsproces-sen afspelen. Samengevat: ons bewustzijn is onze wezenlijke kern, dat zich via de hersenen bedient van het lichaam, en via de chakra's van het energielichaam. Onze aura's zijn trouwens ook niet zo egaal van vorm , van struktuur of van kleur in gelaagdheden, zoals men ons met de Kirlian foto's wil doen geloven: dit procédé is daardoor weinig geloofwaardig en doet me denken aan de tekeningformules gebruikt in de Steinerschool. Een aura in het ECHT, ziet er veel meer chaoties en kaleidosko-pies uit, met kleuren die wirwar door elkaar lopen, zich vermengen met elkaar, en via netwerken met elkaar verbonden zijn (zie tekening hierboven). Vergeet niet: het lééft en vi-breert, en heeft wat weg van de neuronen-aktiviteit in onze hersenen.
Een lange omhaal om te komen tot ons thema: in de complexiteit van het menselijk bestaan, moeten al deze verschillende komponenten in BALANS zijn met elkaar op-dat alles naar behoren zou funktioneren. Te beginne met het lichaam: al de signalen van dat lichaam moeten geregistreerd en geduid worden. Wat er verkeerd kan lopen wanneer men dat niét doet, tonen anorexia-patiënten: zij willen niet naar de ware realiteit van hun lichaam kijken of luisteren, en hongeren het uit. Vervolgens moeten alle emotionele signalen ontvangen en geplaatst worden. Wat er daarmee verkeerd kan lopen, illustreren dramaqueens/kings die deze emoties overroepen tot levensbe-dreigende tsunami's. Ook alle informatie uit de buitenwereld moet mentaal herkend en geplaatst worden binnen zijn realiteitsbeeld. Believers die alles verwerpen wat niet korrespondeert met hun wereldbeeld, illustreren hoe geloof zijn begrijpen kan vertekenen en verhinderen.
Ook intern moet er een balans zijn: de chakra's mogen niet te weinig, of teveel aktief zijn (zie figuur hierboven). Aldus kan het bewustzijn het evenwicht tussen zijn ver-schillende delen en tussen binnenwereld en buitenwereld behouden. En wat in de buitenwereld gebeurt, kan het ik wel beroeren, maar niet doen vallen. Het ik heeft ook niet die tomeloze behoefte om zich in die buitenwereld te exporteren, maar LAAT de dingen gebeuren in overeenstemming met de natuurlijke processen en de Levensstroom. Carlos Castaneda noemde dit in de juiste tonal zijn. Men kan het sim-pelweg ook in innerlijke vrede of harmonie zijn, noemen. Dit bewustzijn heeft geen extraordinaire opdrachten of hoogdravende doelstellingen nodig, om zich te kunnen "bewijzen". Een voorbeeld hiervan: de kruinchakra schijnt geen licht op de "goddelij-ke dimensie", maar geeft een verbinding met zijn verbeelding, zijn visualisatievermo-gen, en zijn empaties vermogen om zichzelf weg te cijferen en deel uit te maken van iets groters dan zijn eigen individualiteit.
Zulk een spiritualiteit geeft zich op een no-nonsense bewustzijn, dat spreekt vanuit zijn aards bestaan en zijn eigen spirituele ervaringen daarin.
Sadhguru What is the Purpose of Life?