Art 20
Kreuken en Deuken in ons Energielichaam
RUBRIEK: Intuïtie-Energie Geplaatst op 11 november 2019
We zijn veel meer dan louter ons lichaam. Het kan niet genoeg gezegd en benadrukt worden: ons lichaam zijn de Aardse materialen waarmee onze geest zijn inkarnatie hier op Gaia heeft opgebouwd. De bemiddeling tussen materie en geest, wordt ver-zorgd door ons energeties lichaam: de chakra's die in onze ruggegraat geinkorpo-reerd en gefixeerd zijn, en die onze energie-balans gereren en regenereren. Wan-neer er dus iets met ons lichaam in de materiële wereld gebeurt, dan moet niet alleen ons lichaam, maar ook onze geest dit verwerken (vooral wanneer er sprake is van blijvende schade). Wanneer er iets met onze geest gebeurt in de spirituele wereld, dan moet niet alleen onze geest dat plaatsen, maar krijgt ook ons lichaam daarvan de weerslag. Dit noemt men de psychomatiek : de relatie tussen psyche en soma- het lichaam.
In de levenspraktijk zijn lichaam en geest "kommunikerende vaten" die elkaar we-derzijds beïnvloeden. Iets wat ons "overkomt", overkomt ons derhalve steeds op de verschillende bestaansvlakken, om de eenvoudige reden dat die onderling met elkaar in verbinding staan.
Dit werd me dit weekend andermaal duidelijk, toen mijn dochter in de living was ge-struikeld en haar voet had omgeslagen. Op zich niets bijzonders, en niets ergs, ware het niet dat zij op het ogenblik van het ongeluk alleen was: haar moeder was buiten, en ik zat boven. Toen ik naar beneden kwam, zag ik haar totaal ontredderd op de grond liggen: ze was in het waanidee dat ze haar voet gebroken had, en was daar zo'n 10 minuten blijven liggen in totale ontreddering. Ze voelde zich door iedereen in de steek gelaten, en troosteloos alleen op de wereld. Uiteindelijk bleek er weinig aan de hand, tenzij een verstuiking, maar de emotionele "wanhoop" en het zelfmedelijden waarin ze zich in die 10 minuten had onder gedompeld, hadden een veel groter ef-fekt: het aanvankelijke snikken, ging over in een snotteren, en tegen de avond was ze verkouden.
Dat deed me terugdenken aan twee voorvallen uit mijn eigen leven. Mijn voormalige vrouw was pas twee maand daarvoor gestorven, en om mijn geest "bezig" te houden, had ik besloten de living te veranderen en te herschilderen. Ik was twee zware potten verf gaan kopen, en liep ermee, één in elke hand, op weg terug naar huis. Het was november, en in dat jaar had de vorst al vroeg zijn intrede gedaan. Het was dus glad, en alhoewel ik zeer voorzichtig stapte, gleed ik op een bepaald moment toch uit en belandde languit op de weg. De avond was al gevallen, en daar lag ik moederziel allen op het wegdek: niemand had dat gezien, en ik kon daar ter plekke wel doodgereden worden of doodvriezen. "Zie me hier nu als een hoopje ellende liggen", dacht ik toen. Maar na de konstatatie dat ik niets gebroken had, kroop ik weer recht, en vervolgde mijn weg.
Het ander voorval, of beter voorvalLEN, gaat terug naar mijn kindertijd, en speelde zich af tijdens de zondagse bezoeken aan het ouderlijk huis van mijn moeder. Mijn grootvader was niet meer, en mijn grootmoeder was niet bepaald het hartelijke oma-type dat men zich als ideale grootouder voorstelt. Ze was eerder een kille persoonlijk-heid, streng, in zichzelf gekeerd, en bazig-kontrolerend; ze droeg aan haar riem een bundel sleutels van alle kasten in het huis die allen op slot waren. Wanneer ik een snoepje wou -één en slechts één- dan moest eerst met de sleutel een kast geopend worden, een doos geopend, één snoepje gekozen (vlugger!), doos weer dicht en in de kast, kast dicht. Het interieur stond ook vol donkere meubels -zoals dat in die tijd de mode was- maar het totaalplaatje was voor mij alsof ik het pensionaat of een straf-kolonie binnenging. Om aan de onaangename sfeer te ontsnappen, kroop ik onder tafel.
Welnu, iedere keer dat ik van dat huis terugkwam was ik verkouden tot ziek. Eén keer begon ik zelfs te rillen als een espenblad, en had meer dan 39° koorts. De kilte van die sombere en onplezierige plaats, bracht keer op keer een deuk in mijn energie, dat mijn energiepeil spektakulair naar beneden joeg. Als kind kan men niet kiezen, maar vanaf ik 11 jaar oud was, zocht ik naar uitvluchten om niét meer naar dat "koude" huis terug te moeten.
Dat een simpele verkoudheid méér is dan een louter fysiek gebeuren, daar werd ik nogmaals aan herinnerd wanneer ik dit jaar mijn griepprik had gekregen. Ik had mij laten overtuigen (gezien uw leeftijd, enz....), maar wanneer ik 2 tot 3 dagen s'avonds de "caroussel" hoorde draaien, betreurde ik mijn beslissing. Dat was ook iets waar ik meer op beducht was dan op mijn verkoudheidssymptomen zelf: wanneer die waren verdwenen, sloeg "het" naar binnen, en hoorde ik gedurende een 14 dagen een draai-molen in mijn hoofd-oren draaien. Later heb ik dat in verbinding kunnen brengen met de nier-energie en de 3-voudige verwarmer. Wanneer de disharmonie naar bin-nen sloeg, moesten mijn nieren, mijn longen en mijn darmen de slag opvangen.
Hoe ingrijpender het voorval of het ziekte-symptoom waarmee men krijgt af te reke-nen, hoe langer het energeties herstel duurt om de gevolgen daarvan in het li-chaam te healen. Dat is het zelfgenezend vermogen van het lichaam dat het meest evident is bij de genezing van wondes, maar dat dieper gaat met het regenereren van weefsels en het herstellen van energieën. Een volledige regeneratie van alle lichaams-cellen van ons lichaam, vraagt 7 jaar. Daar waar we voor een emotionele rebooting 7 maanden tijd nodig hebben. En een update van ons mentaal netwerk, 7 dagen kost. Ons fysiek lichaam is het zwaarst en traagst: vandaar dat het het geheugen draagt van onze lichamelijke brokken- en ziekte-parcours.
Iedere keer dat het tijdstip terug nadert dat er voordien met ons lichaam iets ernstigs was gebeurd, wordt het lichaam daaraan herinnerd, en voelen we dit. Hebben we onze voet gebroken op een 5 maart, dan voelen we elke 5 maart onze voet weer pijn doen. Dat is chronologies. Maar het kan ook analogies: hebben we onze voet gebro-ken bij een vierkant Mars-Saturnus, dan zal iedere keer in het Nu dat dit vierkant te-rug is, onze voet terug pijn doen. Dit kunnen we met de astrologie verduidelijken. Kortom, onze weefsels LEVEN, en dragen de herinneringen van alle voorvallen die ze tijdens ons bestaan hebben meegemaakt.
Ons lichaam toont dus niet alleen letterlijk de geschiedenis van ons fysiek lichaam met al die lidtekens van wondes die geheeld zijn, maar draagt dus ook figuurlijk het geheugen van al die voorvallen tijdens onze levensloop. Maar niet alle kwetsuren zijn van fysieke aard: onze emotionele pijnen, onze ruzies, onze psychiese pijnen, onze konflikten hebben dat lichaam weliswaar niet fysiek getroffen, maar worden deson-danks ook in ons lichaam opgeslagen. Hoe kan dat? Wel precies omdat ons lichaam en onze psyche één geheel zijn, en omdat elk energeties proces zijn weerslag heeft op de
En wat meer is: er bestaan duidelijke relaties tussen de specifieke aard van spannin-gen, en specifieke plaatsen op het lichaam. Deze analogieën worden verduidelijkt door de astrologie, en worden toegepast in de holistiese geneeswijzen, de Chinese acupunctuur , de reflexologie en de de chiropraxie. Naarmate dezelfde soort stress zich herhaalt, wordt het korresponderende pijn-punt sterker, en zullen dezelfde lichamelijke symptomen zich herhalen. Wanneer de stress permanent aanblijft, dan zal er zich een ziekte ontwikkelen in het korresponderend orgaan.
Bij trauma's -hetzij één verschrikkelijke, hetzij een repetitie van dezelfde erg pijnlij-ke ervaring- die zeer ingrijpend zijn, wordt de herinnering vaak ter bescherming ver-drongen naar het onderbewustzijn. Waar het "wacht" tot het ogenblik dat men sterk genoeg is om het onder ogen te nemen in het bewustzijn, en ermee om te gaan. Naar analogie worden zulke trauma's lichamelijk-energeties nogal eens opgeslagen in kap-sels of blokkades, wachtend op een gepast tijstip om te worden open gebroken of te worden gedeblokkeerd. Om de goede reden dat ons lichaam geen opslagplaats is voor (ongeuitte of onverwerkte) emoties, of geen stortplaats is voor allerhande pro-blemen waarmee we niet willen of kunnen dealen. Want daar waar in onze hersenen onze gedachten en herinneringen worden opgeslagen in ons "geheugen", bevat ons lichaam op een andere manier het geheugen van alles wat we hebben meegemaakt.
