Art 21
Negatieve mensen en emoties vermijden
RUBRIEK: Intuïtie-Energie    Geplaatst op 21 december 2019

In mijn artikels die ik hier op mijn weblog in de loop der jaren heb gepubliceerd, zijn er nogal eens onderwerpen die herhaald worden. Dit is geen vergetelheid van mijn kant, maar een gevolg van wat in de buitenwereld leeft, en tot mij komt. Het zijn met andere woorden thema's en problemen, waar mensen mee blijven worstelen, en dus ook aktueel blijven. Daarom behandel ik die opnieuw, vanuit een andere invalshoek, of met andere "woorden", aangepast aan de persoon die de "vraag" heeft gesteld.

Eén van die terugkerende problemen is "negativiteit". Ik heb dit heel bewust tus-sen haakjes gezet, omdat daarover in het bijzonder in de New Age, een berg misver-standen en verkeerde voorstellingen bestaan. Vooreerst is er een evaluatie-pro-bleem: WAT is (verdorie) "negatief"? Op kinderlijk-emotioneel niveau bestempelen we de dingen die ons aangenaam zijn of ons plezier geven "positief"; en de dingen die ONaangenaam zijn, of ons "pijn" doen, "negatief". Een kadootje of kompliment krij-gen is leuk; terwijl kritiek krijgen of een ziekte "krijgen" vervelend is. Maar kinderen moeten niet alleen komplimenten en aansporingen krijgen: in hun opvoedingsproces zijn berispingen en korrekties net zo noodzakelijk. Strikt gezien, leren zij zelfs veel MEER van negatieve ervaringen: wie zijn hand heeft verbrand aan de stoof, zal voor zijn gehele, verdere leven weten en zich herinneren, dat hij dit beter niét meer doet. Die ene keer dat ik van mijn vader een oorveeg heb gekregen, zal ik mij altijd blijven herinneren.

Als volwassenen worden we dus verondersteld van te weten dat het leven niet AL-LEEN aangenaam en "voordelig" kan zijn, maar dat het een mengsel is van leuke, minder leuke, en ronduit onaangename ervaringen. Yin en yang, positief en negatief, zacht en zoet afgewisseld met hard en pijnlijk, weet je wel! Als men zijn levenspad bewandelt, kan men moeilijk verwachten dat men over rozen zal lopen. Soms zal men over doornen moeten lopen, en een paar keer zal men een lelijke val maken. Ieders levensverhaal bestaat dus uit kansen en ontmoetingen die het leven schenkt, en problemen en hindernissen die hij op zijn weg zal ontmoeten. Ook hier geldt: men leert MEER uit zijn ONkomfortabele ervaringen. Men leert meer van zijn mislukkin-gen, zijn problemen, zijn "pech". Iedereen wil gelukkig zijn, maar weet anderzijds ook dat het leven een kombinatie is van geluk én ONgeluk. Het komt er dan op aan van te genieten wanneer men het "goed" heeft, en van zijn borst nat te maken wan-neer het hem minder of zelfs ronuit "slecht" vergaat. Dat zijn nu eenmaal de wissel-valligheden van het leven, en de wetmatigheden van een bestaan.

Het evaluatie-probleem stelt zich derhalve niet alleen als een verkeerd verwachtings-patroon, maar ook als een verkeerde beoordeling van wat "positief" en ""negatief" is. Op zich negatieve dingen doen uiteindelijk "goed" omdat ze iemand bewuster ma-ken. En louter op zich positieve dingen kunnen uiteindelijk "slecht" doen, door ie-mand lui en zelfvoldaan te maken.

Alan Watts
The story of the Chinese farmer

Goed, ik hoefde dit even heel duidelijk en expleciet te stellen, om VALSE voorstel-lingen of verwachtingen de kop in te drukken. Er bestaan GEEN goede of slechte ervaringen: er bestaan alleen ervaringen die men als goed of slecht bestempelt. Er bestaan ook geen goede en slechte emoties: er bestaan alleen emoties die men als goed of slecht benoemt. Er bestaan geen goede en slechte mensen: er bestaan alleen mensen met wie men goed overeenkomt, en mensen waarmee men slecht overeen kan komen. (Maar er lopen natuurlijk ook echte klootzakken rond)

Tweede vraag of probleem: heeft het zin om die te vermijden? KAN men die sowie-so vermijden? Want vanuit die perceptie beschouwt men "negativiteit" als een op zichzelf bestaande energie die men ergens kan "oprapen". Men ziet woede dan als een emotie waardoor men "bezocht" kan worden, en dus moet vermijden zoals men een mikrobe moet vermijden. En iemand met een negatieve energie die hem zou kunnen "besmetten", zoals men door een virus kan besmet worden. Maar ten eerste is afscherming om zich te beveiligen een slechte strategie, waarvan men weet dat die de eigen weerstand alleen verzwakt. En ten tweede verlegt men hierdoor de inter-aktie van zichzelf naar de buitenwereld: het is gemakkelijker iemand met de vinger te wijzen, en als "schuldige" voor het gebeuren te verklaren, dan in eigen boezem te kij-ken en zijn eigen aandeel in dat proces op te eisen.

Het is dan een persoon die mij woedend heeft gemaakt, en niet IK die woedend ben geworden, naar aanleiding van iets wat mij niet aanstond. Men gaat dan voorbij aan de signaal-waarde die emoties bevatten of te kennen geven. Kwaad worden, geeft het signaal: stop daar nu mee, want je begint me serieus te irriteren. Ongeacht wàt de specifieke situatie is, of wèlke persoon het is. Zich schuldig voelen, is het signaal van erkenning dat men een fout heeft gemaakt. Sommige emoties geven een stand van zaken weer over het lichaam; anderen over zijn gevoelens, zijn gedachten, of over zijn relaties. Alleen kompleet rationalisten en kompleet verlichte meesters, ervaren geen emoties bij hun ervaringen. Emoties proberen te vermijden is dus al even zin-loos, als nutteloos. In plaats van emoties proberen te vermijden of te onderdrukken -wat gedoemd is om te mislukken- doet men er dus beter aan om ALLE emoties te omarmen.

Waarom? Omdat dit de enige zinvolle manier is om ermee te leren mee omgaan. Al die sterke én negatieve emoties, zoals haat, woede, jaloezie, agressie, schaamte, ver-driet, ...... moet men ervaren, om te leren ermee op een goede(!) manier mee om te springen: leren ze te erkennen, te accepteren in hun signaalfunktie (wat wil mijn emotie mij duidelijk maken?), te verhinderen dat men erdoor overspoeld wordt (wat nooit de bedoeling van een signaal kan zijn), en nadat de informatie verwerkt is ge-worden, te leren loslaten. Let wel op: de taal van de emoties leren kennen, betekent iets totaal anders dan ze berationaliseren. Het eerste houdt in dat men ze leert ver-kennen door ERDOOR te gaan; terwijl het tweede inhoudt dat men naar redens zoekt om ze te ontkennen. Door een rouwproces moeten gaan is klote, maar het is de enige manier om het te verwerken. Men moet in het VOLLE leven staan, met de vol-ledige verkenning van alle emoties.

Sadhguru
How to avoid anger?

Net hetzelfde geldt voor gedachten: gedachten zijn eveneens signalen, maar komen vanuit een andere waarnemingsfuntie: het mentale. Niet het voelen, maar het zien: het observeren, interpreteren en verwerken tot gedachten. Wie denkt (!) dat hij zijn denken kan overslaan door de korrelatie met de ego-belangen te benadrukken, be-gaat dezelfde fout als zij die de emoties willen bannen door de korrelatie met de dier-lijke aspekten te benadrukken. Je denken willen uitschakelen, komt neer als je eigen intelligentie willen uitschakelen, wat uiteraard ..... dom is.

Net zomin als onze emoties onze "tegenstanders" zijn, zijn onze gedachten dat. En net zoals we de taal der emoties moeten leren verkennen en besturen, moeten we ook de taal van het denken leren verkennen. Hierin kan het op verschillende manie-ren verkeerd lopen. "Je pense donc je suis", is niet alleen een ode aan dat denken, maar tegelijk ook een ontsporing ervan: het is ons bewustzijn dat zich bedient van het denken, en niet andersom. Ons denken geeft ons informatie over de wereld, maar is geen DOEL op zichzelf. Men kan dus gedachten blijven verzamelen (kennis-ver-werving) zoals men ook andere kollekties kan maken. Of men kan blijven cirkels ma-ken in zijn gedachten-schakels, zonder ergens op uit te komen: het is immers het be-wustzijn dat die moet "ordenen". En men kan ze zelfs een hele leven toepassen, zon-der echt te begrijpen wat denken is, en zonder zich ervan bewust te zijn dat er twee manieren van denken zijn.

Als men geen zicht heeft op de bron van dat denken, is het ook onmogelijk om dat denken -net zoals dat met de emoties moet gebeuren- te beheersen. En net zoals men door vloedgolven van emoties kan overspoeld worden, kan men door wervel-winden van gedachten omver geblazen worden. Men wordt dan beheerst door zijn emoties of gedachten, ipv er grip op te hebben. Belangrijk hierbij is om deze roetsj-baan der emoties en deze draaimolen der gedachten tot stlstand te kunnen bren-gen. Door zich in het bewustzijn te bevragen: wat is hier eigenlijk aan de hand?

Er is geen manier om emoties te vermijden, maar het is wel mogelijk om te verhin-deren dat ze escaleren; dit kan alleen wanneer men geleerd heeft hoe die in te tom-en. Door te rijden, leert men te beteugelen. Er bestaat geen manier om denken te vermijden, maar het is wel mogelijk om dat te beperken tot een dosis die noodzake-lijk is, zonder de geest in overspanning te brengen.

Een bewustzijn dat in balans is, weet beide signalen op te vangen en te duiden, zon-der overstag te gaan. Het kan met alle soort ervaringen om waarmee het in aanraking komt. Het weet HOEVEEL van wat het aankan, en wanneer het voldoende is, door de interaktie te stoppen en UIT het proces te stappen (en dat is voor iedereen ver-schillend). WANNEER het zinvol is stormen te doorstaan, of wanneer integengeel konflikten uit de weg te gaan. WELKE ervaringen het kan omarmen om eruit te le-ren, en welke het kan weigeren omdat er niets (meer) uit te leren valt. WAT men kan accepteren, en wat men beter aan zich laat voorbij gaan. Dit alles is een heel wat ge-nuanceerdere en bewustere manier om in het leven te staan, dan domweg wit-zwart dingen te vermijden omdat men er bang voor is of omdat men ze als "slecht" of "ne-gatief" bestempelt. Men kan zijn levenservaringen niet kiezen "à la carte" zoals men naar een restaurant zou gaan: wat men op zijn levensbord krijgt moet men naar bin-nen werken, en verwerken.