Art 17
Negatieve energie
RUBRIEK: Intuïtie-Energie    Geplaatst op 16 december 2018

Een vraag of een probleem waarvoor ik regelmatig wordt gemaild of gekontakteerd is: kunt u negatieve energie wegnemen? Zoals steeds, zegt die vraag meer over diege-ne die ze stelt, namelijk de manier waarop deze vraag gesteld wordt, verduidelijkt de perceptie waarmee de persoon die ze stelt, het probleem bekijkt. De onwrikbare "logika" van deze visie induceert dan ook bijna automaties het antwoord dat van mij hierin verwacht wordt: als sjamaan kan ik niet alleen negatieve energie wegne-men, maar moet ik die ook wegnemen, want het is "mijn taak". Dàt is wat een sja-maan doet, in deze perceptie.

Wanneer ik voor deze rol die mij toebedeeld wordt, bedank, dan kijken de meesten vreemd op: "Hoezo? U bent toch sjamaan?" Klopt, maar dat is mijn taak niet. Ik heb geen magies Harry-Potter-stokje of geen Charmed-Ones-bezwering waarmee ik die negatieve energie kan wegnemen. Voor zover dat zinvol zou zijn, want voor elke negatieve energie die men aldus zou wegnemen, komt er een nieuwe in een andere vorm terug. Negatieve energieën hebben namelijk hun reden van bestaan, en ze uit de wereld helpen, zonder aan de bron te komen waaruit ze ontstaan, zou louter symptomaties werken zijn: dweilen met de kraan open. Laat ons dus beginnen met het begin: wat versta je onder die term en lading, en hoe denk je dat negatieve ener-gie gevormd wordt?

Een vraag naar REFLEKTIE dus, waarop de meesten die deze vraag stellen niet op bedacht zijn. Laat staan ze willen stellen, omdat zoals dit het geval is met elke symp-tomatiese benadering: men wil in de eerste instantie iets KWIJT , omdat het verve-lend is.
Maar laat ons hier en nu, dus deze vraag stellen: wat is vooreerst negatieve energie? Hoe wordt die negatieve energie vervolgens gevormd? En tenslotte: wat is de reden van zijn bestaan?

Dit alles toont aan hoe hoe diep verkeerde voorstellingen daarvan in onze geesten leven, en in het leven worden gehouden door die als stereotiepen door te geven. Met name alle godsdiensten maken zich daar schuldig aan; het veroordelen en verkette-ren van alles wat niet binnen de "doctrine" of "leer" past: het heidense, het vrouwelij-ke, het dierlijke, het magiese (voor zover het niet korrespondeert met de "wonderen van het geloof"), het "kwade", ..... In deze meer wetenschappelijke tijden, is dit ver-vangen geworden door de vooroordelen van de maakbare wereld: alles wat niét kor-respondeert aan wat we WILLEN, bestempelen we als "negatieve energie". En daar willen we natuurlijk vanaf, zoals: ziekte, overbodige kilo's, de imperfekties van het lichaam en ons uiterlijk, de zwakheden van de geest, .......

Wat is er dus verkeerd in de visie over negativiteit in het algemeen? Let wel op: ik bedoel hiermee niét dat het negatieve niet zou bestaan, maar wel in de eerste plaats dat "negatief" en "positief" percepties of interpretaties in onze geest zijn. Wat ons voordeel brengt, lijkt ons positief; en wat ons schade of nadeel oplevert, bestempelen we als "negatief". Dat is de subjektieve realiteit.

Maar de objektieve realiteit is deze: "negatief" en "positief" zijn de twee keerzijden van één en dezelfde médaille. Of ze als voordelig of nadelig werken, hangt nogal eens af van hun dosering, en in verhouding tot het moment en hun kontext. Ik maak dit duidelijk met een voorbeeld: het is niet "verkeerd" van voorzichtig en oplettend te zijn. Er zijn een heleboel situaties in het leven, waar het zelfs geraadzaam is dat te zijn: in het verkeer, wanneer men belangrijke beslissingen neemt, wanneer men moeilijke opdrachten moet uitvoeren, .... Maar wanneer die voorzichtigheid een TE wordt, en in naam daarvan ALLE risiko's en uitdagingen in het leven vermeden wor-den, dan remt ze en sluit ze iemand af van mogelijke nieuwe ervaringen en groei. En dat is duidelijk negatief. Het andere uiterste -roekeloosheid- is "negatief" wanneer het als een blindeman in allerlei gevaarlijke en ondoordachte situaties doet storten. Maar het is "positief" , wanneer het de moed laat opbrengen om berekende risiko's te nemen, en uitdagingen aan te gaan.

In wezen BESTAAN er dus geen "negatieve" of "positieve" energieën, maar is het een kwestie van HOE men als individu MET een bepaalde energie omspringt. Wanneer een bepaalde energie bij iemand konstruktief werkt, dan betekent dit, dat ze geba-lanceerd wordt gehanteerd. En ze werkt verbrekend of storend, wanneer ze dis-harmonies wordt gebruikt. Initiatief nemen en verantwoordelijkheid willen dra-gen, zijn bijvoorbeeld goede eigenschappen voor leidinggevende personen, maar wanneer die omslaan in bazigheid en autoritaire dwingelandij, dan werken die inte-gendeel "negatief". Passionele en warmbloedige naturen, zijn in staat tot intense en grootse gevoelens, maar wanneer ze te prooi vallen aan bezitsdrang en jaloezie, dan tonen zij de schaduwkant van al deze heftige emotionaliteit. Men kan dus vanuit dit besef, de onzin begrijpen van populistiese New-Age-uitspraken in de trant van: Vermijd negatieve mensen ! Vooreerst bestaan die niet, want het "negatief" of "positief" zijn is niet persoonsgebonden maar een kwestie hoe een energie gebruikt wordt door een bepaalde persoon. En vervolgens is niemand héél de tijd "positief" of "negatief". In het beste geval slaagt men erin zijn energie harmonies te hanteren, en belandt men slechts nu en dan in de probleemkant als een "uitschuiver". Een bepaal-de energie juist of gebalanceerd kunnen hanteren, is overigens een LEERPROCES, en we weten allen dat we om te leren, fouten moeten maken, en dus moeten kunnen maken. De dwangbuis van perfekt te moeten zijn, staat dit leerproces in de weg.

Een bepaalde energie wordt slechts problematies wanneer de negatieve kant ervan zich het merendeel van de tijd manifesteert. Dan zit men met een bepaalde proble-matiek. Wanneer blijft men dezelfde fout herhalen, en kan men een bepaalde hinder-nis niet over? Wanneer er sprake is van een patroon: een bepaalde energie funktio-neert kwasi automaties, van zodra de persoon in een situatie beland die erdoor ge-triggerd wordt. Automaties of "blindelings" betekent: buiten het bewustzijn; zonder dat men het beseft. Beter zou zijn, te spreken over onderbewust: EENS heeft men bewust op een bepaalde situatie op deze bepaalde wijze gereageerd, en is het in zijn energeties systeem als een patroon "ingeslepen". In de levenspraktijk betekent dit: op eenzelfde situatie zal men op een bekende, identieke manier automaties reageren. Aan de basis daarvan ligt niet steeds een zogenaamde traumatiese ervaring, maar wel steeds een moeilijke, pijnlijke of schamelijke (van een trauma spreekt men al-leen ingeval een levensbedreigende of existentieëel ontwrichtende) ervaring. Of het was de "gemakkelijkste" manier om ermee om te gaan, of NIET mee om te gaan (ontkenning of vermijding zijn gekende ontwijkingspatronen).

Vaak openbaart zich dit als een konflikt tussen kop en levenspool. In zijn HOOFD wéét men dat men niet adekwaat of "verkeerd" reageert, maar zijn BUIK volgt "zijn eigen scenario". Dit wijst erop dat dit patroon een (dieperliggende) bestaansreden heeft. En dus ook dat dit patroon proberen te "verwijderen" , zonder te sleutelen aan de bron die het in leven roept en houdt, kompleet nutteloos zou zijn. "Positieve" in-doctrinatie om een nieuw denkprogramma in het hoofd in te brengen (zoals bij NLP), zal niet helpen. Evenmin als "positieve" implantatie van een nieuw gedragspa-troon in de buik (bvb niet meer roken) met hypnose. Noch pep-talk op het vlak van de motivatie. Die zullen slechts een kortstondig en voorbijgaand effekt hebben. Waarom? Omdat een patroon als draak met zeven koppen is: elk van die kop leeft op een ANDER vlak, en houdt het in stand. De enige manier om het patroon bij de wortel aan te pakken, en het zijn voeding te ontnemen, bestaat eruit van met zijn bewustzijn de reden van zijn bestaan te doorzien. Dan pas kan men het achter zich laten, omdat het geen reden meer van bestaan heeft. Roken en drinken, en bij uit-breiding ALLE vormen van verslaving, hebben als funktie een soort "antidoot" te zijn: tegen stress en spanning, het zich onkortabel voelen, tegen verveling en de eentonigheid van het dagelijks bestaan, .... En als een soort "bezwering" tegen angst, pijn, kwetsbaarheid, .......

Hakt men een kop van de draak af, dan groeit er een nieuwe kop aan. Het komt er dus op aan die voedingslijn af te snijden, door op de verschillende bestaansvlakken de bron niet meer te voeden. Hoe? Door op het stoffelijk vlak, niet meer de omstan-digheden, de ongelukken en de tegenslag te ondergaan maar te doorstaan, en van zijn lichamelijke ongemakken, handicap, ziektes of pijn niet meer zijn gedrag te laten determineren. Op gevoelsvlak, van zijn stemming niet meer van zijn emoties te laten afhangen, en van ook "negatieve" gevoelens (verdriet, rouw, ontgoocheling, woede, ....) te accepteren. Op mentaal vlak, van in zijn denken steeds te redeneren van wat zijn mogelijkheden zijn en wat hem vrij kan maken. Op het vlak van de beliefs, van te vertrekken van wat men zélf nodig heeft om vervuld, gelukkig en begeesterd te zijn. Op het vlak der relaties, van goed voor ogen te houden wat zijn eigenheid is, en het wezen van dezen waarmee men in relatie staat. En tenslotte op spiritueel vlak, door zich steeds bewust te zijn van wie men is, welke energie in hem huist, en wat men daarmee wil bereiken.