Art 4
Negatieve aandacht
RUBRIEK: Intuïtie-Energie Geplaatst op 27 december 2007
Kinderen doen het door lastig te doen, of stout te zijn. Pubers doen het door tegen-draads en opstandig te zijn. Volwassenen doen het door heisa en ruzie te maken. Burgers doen het door regels te overtreden en belastingen te ontduiken. Ouderlingen doen het door te zeuren of door bezorgdheid voor hun ziektes op te eisen. We doen het dus allemaal: aandacht vragen op een verkeerde manier, of voor verkeerde doel-stellingen. De hamvraag luidt dus: WAAROM doen we dat zo?
Voor een deel heeft het te maken met de drukte , het jachtige en het lawaaierige in onze kultuur. Als er lawaai en drukte heerst, is men zogezegd "goed bezig", denkt men. De antipodes hiervan, stilte en rust, worden vaak versleten voor "ledigheid" of "luiheid", en niet als iets positiefs voorgesteld. Is het daarom dat al die werktuigen en machines zoveel lawaai maken? Het moet volstrekt mogelijk zijn om al die "dingen" geruisloos te maken, maar de aandacht van de technologie gaat op haar beurt blijk-baar daar NIET naar uit.
Bijgevolg zijn we op alle mogelijke en onmogelijke manieren omgeven met, en bloot-gesteld aan "lawaai". Op onze woon-en leefruimte: het lawaai van het verkeer. Op weg naar het werk: lawaaierige en stresserende verkeerschaos. Op het werk: lawaai-erige werktuigen. Binnenshuis: idem dito. Ook in onze vrije tijd blijven we in dezelf-de sfeer: we halen apparaten in huis die veel decibels maken, of we gaan om ons te vermaken naar evenementen die veel decibels produceren( concerten en optredens, sportraces, kermissen, dancings, .... ). Zelfs in onze tuinen, die laatste bastions van rust, maken we herrie met allerhande grasmachines, kettingzagen, haagscharen, verhakselaars, hogedrukreinigers, ..... .We worden kortom voortdurend opgefokt om druk te doen, en we fokken onszelf op om steeds druk te zijn.
Wie in zo'n wereld vol heisa en lawaai, stil en rustig is, komt algauw NIET aan de bak: er wordt hem geen aandacht geschonken omdat hij niet opvalt; er wordt niet naar hem geluisterd, omdat "men zijn stem niet hoort". Bescheiden naturen met een klein ego, blijven grotendeels "onzichtbaar" en "onhoorbaar" in een kultuur die al-leen respekt heeft voor neuzenmakers en bullebakken. Het agressie-probleem in de straten is hiervan zowel een gevolg als een uiting: er treedt een escalatie in brutali-teit, om nog enig effekt te bereiken. Hetzelfde symptoom treedt op in hectiese huis-houdens: daar wordt niet mét elkaar gesproken, maar tégen elkaar gebruld om boven de herrie uit te komen.
De andere redens, zijn meer van psychologiese en sociale aard: wie aandacht EIST, verplicht de ander daartoe aandacht te schenken. Wie daarentegen aandacht VRAAGT, stelt zich bespreekbaarder en kwetsbaarder op: de ander heeft dan ook de keus om er NIET op in te gaan. De angst om aldus "openlijk" afgewezen te worden, speelt in een kultuur waarin iedereen "erbij wilt horen" sterk mee. Om dezelfde reden is men ook bang om een "afwijkende mening" te geven, of gewoon te zeggen dat men het met iets niet eens is. Het resultaat: men stapelt zijn ongenoegens en onvredes dermate op, tot "de bom barst", en men ze uitspuwt. Zo "succesvol" is deze aanpak dus al bij al niet.
Wat ik je met dit EINDEJAAR derhalve toewens, beste lezer, is wat meer moed op op een POSITIEVE MANIER de aandacht te durven vragen. Ben je het met iets niet eens, probeer dan op een rustige en kommunikatieve manier uit te leggen waarom. Trek je minder aan, van wat de anderen daarvan zouden kunnen denken, want in de levenspraktijk blijkt dit tegen de verwachting in, vaak nogal mee te vallen. Reageer een beetje persoonlijker, durf jezelf wat meer te "tonen", en dan zul je merken dat wanneer je de ander meer ruimte geeft, hij dat op zijn beurt met jou zal doen. Overleg, bespreek en onderhandel met je dierbaren in respekt en verdraagzaamheid, ipv het afgezaagde konfliktmodel te hanteren om je wil doorgedreven te krijgen. Voel je niet te beroerd om hulp te geven of te ontvangen: niemand woont op een eiland! Want uiteindelijk VREET negatieve aandacht energie, net zoals lawaai. Wat ik je toe-wens voor 2008, is daarin minder energie te verliezen, zodat je die kunt spenderen aan konstruktievere zaken en positievere doeleinden.
