Art 12 (3)
Kruidengeneeskunde of Fythotherapie (3)
RUBRIEK: Kruiden Geplaatst op 27 maart 2021
In diezelfde lijn raadt men dan aan, kruiden ten hoogste voor (onschuldige) kwaaltjes te ge-bruiken, maar voor "echte ziektes" naar een dokter te gaan. Uiteraard, maar mensen moeten in de eerste plaats leren niet hun toevlucht te nemen tot pillen of kruiden, wanneer er iets verkeerds loopt in hun lichaam: ze moeten ernaar leren luisteren. Zowel hun lichaam, als de opkomende kwaal hebben hen iets te vertellen: datgene wat er verkeerd loopt, en anders moet aangepakt worden. Als mensen een "ernstige kwaal" krijgen, heeft die vaak een voor-geschiedenis van het jarenlang negeren van deze lichaamsignalen. Kruiden kunnen hierbij helpen, ook bij serieuze ziektes, op voorwaarde dat er bij de zieke dingen in beweging wor-den gezet. Dan kunnen kruiden een dieperwerkende heelkracht hebben dan de opper-vlak-kige allopathiese middelen die vnl op het symptoom en niet op de oorzaak van de ziekte in-werken.
Maar dat dit duidelijk gesteld wordt: mirakelkruiden bestaan niet ! Om de goede reden dat de geneeskracht uit JEzelf moet komen, en niet uit één of ander kruid. Dat laatste noemt men produktdenken, en is typies voor een materialistiese maatschappij. Het is in deze kon-text heel kenschetsend, dat het lineaire denken volgens het schema één produkt voor één kwaal, de meervoudige werking van kruiden moeillijk kan plaatsen. Een kruid is een GEHEEL met verschillende werkingen, en niet voor één specifiek orgaan. Een kruid is ook niet éénduidig dienstig bij ALLE mensen met dezelfde kwaal. Een kruid is geschikt voor een bepaald type persoon met een bepaald type netwerk aan ongemakken of symptomen. Het komt er dus op aan van het gepaste kruid voor DIE persoon te vinden. Dat gepaste kruid geeft hem dan wel het gepaste signaal en impuls, die hij of zij op dat moment nodig heeft om zijn of haar ziekte "het hoofd te kunnen bieden".
Maar verder moet hij de initiale boodschap die het kruid aanbrengt, zélf uitvoeren. Stel dus nooit alle hoop op de boodschapper, maar leer dank zij de hulp van kruiden, hoe beter met JEZELF om te springen. Doe je dat niét , dan kun je liters kruidenthee drinken, ZONDER daar een defintieve kentering door te krijgen. Aanvankelijk zal zich een lichte verbetering manifesteren, maar na enige tijd zullen de ziektesymptomen weer terugkeren.
"Gezondheid" is hierbij nooit een louter lichamelijke kwestie. Zoek dan ook nooit naar lou-ter stoffelijke oplossingen, ook niet in kruiden. Leer kruiden daarom te gebruiken zoals het hoort: als lotsgenoten of bondgenoten die het goed met je voor hebben. Luister naar hun raad, en via hen, naar de lessen die moeder Natuur je welwillend schenkt. Kruiden zijn (slechts) hulpmiddelen: leer jezelf te healen met hun hulp, en wees er hen dankbaar voor.
Healing is een HERSTELproces waarbij het EIGEN regeneratie-vermogen wondes ge-neest, waarbij het eigen immuniteitssysteem de besmetting of ontsteking tegen gaat, waar-bij de eigen energie blokkades opheft en disharmonieën terug in balans brengt. Hierbij fluk-tueert het gestel tussen spanning of excitatie, en relaxatie of ontspanning, en alterneert het in tijd om lange periodes van stress te kompenseren, of lange periodes van immobiliteit te overwinnen. Het evenwicht tussen yang en yin. Maar het is dus in eerste instantie de eigen energie of chi dat dit hele proces dirigeert. En die chi, leeft mee met wat de persoon mee maakt op emiotioneel, mentaal en psychies vlak. De mens is geen robot of een "fabriekje", waar de processen steeds identiek en automaties worden uitgevoerd, ogeacht hoe de per-soon zich voelt, of is.
Een medikament suggereert dit eigenlijk wel: dezelfde dosis heeft zogezegd altijd voor alle mensen hetzelfde effekt. In realiteit is dat niét het geval, omdat iedere mens ANDERS kan reageren op eenzelfde medikatie. Een medicijn werkt dus eigenlijk grosso modo volgens de "objektieve" en materiëel kwantificeerbare criteria waarin het wordt verondersteld te werken (zoals getest en geverifiëerd in een labo). Vandaar dat het de taak is van de huisdok-ters, die in het veld van de praktijk staan, deze teorie aan de praktijk te toetsen. De resem bijwerkingen die in de bijsluiter van een medikament vermeld staan, gelden als mogelijk bij verschillende mensen en mensentypes, en komen nooit voor bij één en dezelfde persoon.
Een pil slikken suggereert ook dat de geneeskracht niet uit hemzelf komt, maar dat het hea-lingsproces iets is, wat als het ware zich BUITEN de persoon om afspeelt. Men moet er dan zelf niets meer voor te doen: men slikt de pil, en klaar is kees. Natuurlijk treedt een zekere gewenning op voor het middel; geen probleem: dan verhoogt men gewoon de dosis, of scha-kelt over op een sterker middel. Deze voorstellingswijze domineert in zulke mate onze visies op wat ziekte en genezen is, dat ik een duidelijke tendens waarneem om OOK in de kruiden-geneeskunde meer en meer pillen-preparaten te maken, die inspelen op de luiheid van de patiënt: ze zijn gemakkelijker "in te nemen". Een thee moet men zelf maken.
Een voorbeeld om dit te verduidelijken. De vertering is een proces waarbij "vreemde" mate-rie als "voedsel" van buitenaf wordt opgegeten, om via het spijsverteringsstelsel te worden afgebroken tot bouwstenen, die het eigen organisme kan gebruiken voor de eigen wederop-bouw of herstelling, en voor de eigen aktiviteiten. Dit principe is weliswaar "gekend", maar ook erg komplex: niet alleen in zijn "gebeuren" met al die organen (maag, alvleesklier, gal, lever, darmen) die daarin hun rol spelen, maar ook in de gelaagdheid van het energeties gebeuren. Men moet vooreerst lusten, wat men naar binnen speelt: hierbij spelen zowel het analyties vermogen (door smaak en geur), als de ervaring (door opvoeding) een rol. Vervol-gens moet men ook mogen, wat naar binnen komt; hierbij spelen zowel het eigen agressie-vermogen (kauwen, afbraak door maag en spijsverteringssappen) als absorptievermogen een rol: wat kan zijn gestel aan, in welke dosis, en zonder "allergies" of "toxies" (="verwer-ping") te reageren. En tenslotte hoe akkuraat is het verwerkingsvermogen afgesteld: worden voldoende stoffen , mineralen, vitamines, .....uit het eten gehaald; en worden de afvalstoffen als faeces tijdig en regelmatig los gelaten?
Zo bekeken kan dit proces op verschillende manieren of stadia verkeerd lopen. Het licha-melijk verteringsproces loopt ook nog eens paralel met de ANDERE verteringsprocessen op de ANDERE bestaansvlakken. Emotioneel moet men bepaalde emoties kunnen aanvaar-den, opnemen, verwerken door die te kunnen duiden en een plaats te geven. Mentaal moet men bepaalde informatie kunnen aannemen (zich bevragen), opnemen door erover na te denken, en verwerken door die een plaats te geven in de eigen gedachtenwereld en visies over de wereld. Psychies moet men bepaalde ervaringen kunnen aanvaarden (ipv te verwer-pen of te negeren), op te nemen door er voortaan rekening mee te houden, en verwerken door die in eigen houding en gedrag in te passen. Maar DAT ALLES speelt dus in werkelijk-heid mee met de spijsvertering. Teveel emotionaliteit of stress kan een maagzweer doen ontstaan. Teveel nervositeit kan darmgisting of diaree veroorzaken. Men "lost" die niet blijvend op door een pil te slikken; men onderbreekt voor even het effekt ermee.
In de alternatieve geneeskunde geeft men een signaal dat de weg naar terug meer harmo-nie "aanwijst". Dit kan fysies zijn door een kruidenthee, een Bachbloesem, een homeopaties preparaat, de prik van een acupunctuurnaald, een kruidenextract of -essence, een behande-ling, ..... En dit kan ook psychies door uitleg en verband over de ziekte te geven die de per-soon heeft "gekregen". Ook gewone dokters weten hoe belangrijk praten is: het begrijpen van de achtergronden en het mechanisme van een ziekte, kan terug kontrole verlenen over het hele proces. Als men begrijpt hoe en waarom de kwaal is ontstaan, kan men het proces in OMGEKEERDE ZIN, de weg naar genezing, inzetten. Loutere symptoom-bestrijding kan dit niet. Dat is als dweilen met de kraan open: men slikt een pil, maar tegelijk blijft men zijn ziekte voeden door niets te veranderen aan wat MOET veranderd worden. Ziekte is een signaal van wat er verkeerd loopt. Dus een goed medicijn werkt mee om de weg naar verandering te bewandelen. De ziekte brengt de boodschap aan wat er verkeerd loopt; door een korrektie uit te voeren, geeft men te kennen de boodschap te hebben be-grepen. Voert men géén korrektie uit, dan BLIJFT de ziekte. Men krijgt de ziekte niet WEG, omdat men ze als ambetant of storend ervaart.
