Art 28
Je kreëert je eigen universum
RUBRIEK: Bewustzijn Geplaatst op 22 januari 2020
Let wel op; soms wordt wel eens gesteld: je kreëert je eigen werkelijkheid. Dit is niet helemaal korrekt, en dus niet hetzelfde. Realiteit is iets wat OOK buiten zichzelf bestaat, en dus "gemaakt" of gevormd wordt als een komponente van alles wat al bestaat en is gevormd, door alle levende wezens en moeder Natuur -het natuurlijk landschap- en door alle mensen uit het verleden en heden -het maatschappelijk land-schap-. Het zou van arrogantie getuigen dat één individu dat allemaal op zijn eentje zou kunnen bepalen en kontroleren (alhoewel dat de natte droom is van dictators).
Dus je universum is iets anders: het is hoe JIJ de wereld ziet en beleeft vanuit jouw visie, perspektief, bril. DE wereld, is altijd wijdser en groter dan jouw wereld. Hoe iemands wereld eruit ziet, hangt dus af van welk beeld hij als "maquette" ervan in zijn hoofd heeft gemaakt. Wie angstig is, zal de wereld als een gevaarlijke plaats vol gevaren beschouwen. Wie daarentegen dapper is, zal de wereld veeleer als een plaats vol kansen en uitdagingen om zich te bewijzen, ervaren. Wie zich een geboren slacht-offer voelt, zal de buitenwereld vooral als een plaats vol mogelijke valstrikken en mislukkingen bekijken. Wie bazig is, ervaart anderen in de eerste plaats als een sta-in-weg en als konkurenten.
En dit werkt in de twee richtingen: men kijkt naar de realiteit, en men ziet de realiteit in correlatie met het beeld dat men ervan heeft. Men zoekt dus in zekere zin de be-vestiging van zijn (eertijds gemaakte of door opvoeding geïndoktrineerde) visie. In één richting bekijkt men de wereld als een projektie van zijn eigen beeld ervan; en in de andere richting, spiegelt de wereld het beeld terug dat men ervan heeft. Dat is de hermetiese logika van: ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. En bij uitbreiding: ieder ontwaart de realiteit volgens zijn bewustzijn. Hoe groter iemands bewust-zijn is, hoe meer hij in staat is van de wereld te ontwaren zoals die is: realiteit en het beeld ervan in zijn geest gelijken sterk op elkaar. Er zit weinig distorsie of verte-kening op door zijn denkbeelden. Hoe lager het bewustzijn, hoe sterker de filter op zijn bril wordt, en hoe groter de vertekening van de wezenlijke wereld wordt: men ziet wat men wilt zien, of denkt wat men moet zien. Vandaar de konklusie: zowel het denken als het zien zijn bewustzijns-akties.
Dat is de "positieve" of beter, de neutrale manier om het te benaderen. De "negatie-ve" manier bestaat eruit, dat we ook de problemen krijgen die we "zoeken". Want die HOREN bij de specifieke manier om met de wereld om te gaan. Wie zich bijvoor-beeld wantrouwig en negatief opstelt, zal dat ook uitstralen, en dus diezelfde feed-back terugkrijgen. En wie onzeker in het leven staat, zal voortdurend proberen zich te verzekeren en zich veilig te stellen, zodat zijn aandacht voortdurend zal gaan naar alles wat die veiligheid zou kunnen bedreigen. Met andere woorden: men "krijgt" in de wereld juist déze dingen die men niét wil, maar vreest. En wie als een flierefluiter door het leven stapt, zal zich niet alleen omringen met "gelijkgezinden", maar zal in zijn leven ook geen vaste basis "vinden". Dat is karma: men krijgt af te rekenen met déze problemen, waarop men zich vanuit zijn bewustzijn op focust.
Karma is geen "straf", maar de logika van "wat men zaait zal men oogsten": wat zijn insteek of inbreng is, krijgt men terug. Kijkt men naar zijn medemensen als egoïstie-se bedriegers en dieven, dan zal men niet in staat zijn om goedheid te zien, en zal men altruïsten als naïeve dommeriken bestempelen. Zijn instelling bepaalt dus zijn perspektief, en zijn problematiek. Het zijn kommunikerende vaten, die elkaar voe-den. Denkt men negatief, dan zal dit een negatieve instelling voeden; is zijn instelling negatief, dan zal men ook vooral negatieve ervaringen hebben als feedback. En deze laatste zijn dan weer brandstof voor zijn negatieve visie over de wereld. Het is een vicieuze cirkel, die zijn eigen noodwendigheden maakt en zijn eigen voortbestaan be-stendigt.
Hoe deze vicieuze cirkel dan te doorbreken?
Het antwoord ligt in de quintessense dat deze energie op de verschillende be-staanslevels regelt: het bewustzijn. Men kan proberen zijn visie te veranderen met positive thinking, of in zijn basisbelief een ander motivatie-programma in te planten met neurolinguisties programmeren (NLP), en vaak kan dat voor een tijd goed gaan, maar een langdurige en ingrijpende verandering zal dit niet echt teweeg brengen. Want na een tijd beginnen de vaten van de andere levels alras het ene, behandelde vat weer te doen volstromen. Elk patroon bezit een inertie of weerstand tégen ver-andering. Alleen het bewustzijn kan voor een blijvende verandering zorgen. Omdat het het leidinggevende principe van de psyche, van de motivatie,van het denken , van de perceptie en van de energie is. Het is het bewustzijn dat zijn patronen schept, en door konfrontatie met de daardoor ontstane problemen of karma, zijn eigen groei regelt als een leer-proces.
Dat is goed nieuws, en slecht nieuws. Goed nieuws, in de zin dat een mens KAN veranderen. En slecht nieuws in de zin, dat dit niet kan zonder een bewustzijns-groei. Hij zal eerst proberen, of het niet op een andere, gemakkelijkere manier kan. Men kan altijd proberen, maar dan blijft het "vat" van het karma , dezelfde proble-men op zijn levensbord serveren. Men kan niet "faken": men kan het karma niet mis-leiden, en men kan zichzelf niet om de tuin leiden, door aanspraak te maken op iets dat men (nog) niet IS. In onze Westerse kultuur, die zoveel nadruk legt op het den-ken, zal dat laatste dus voornamelijk gebeuren door dat denken. Heel wat mensen maken dan aanspraak op een bewustzijns-niveau, waaraan ze vanuit hun levens-praktijk nog niet aan toe zijn. Niet zelden doen zij dat door een uitgebreide kennis ten toon te spreiden. Maar daar ligt precies ook het knelpunt: kennis is geen bewust-zijn. Waar men werkelijk staat, wordt geïllustreerd door zijn konkrete leven, en niet door mentale konstrukties die men daarvan ophangt: door de praktijk en niet door de "teorie".
In mijn praktijk heb ik dan ook een parade aan allerhande mooie -voornamelijk van oorsprong New Age- teorieën ontmoet, die een heleboel pretenderen, maar zondigen tegen de elementaire regels van de bewustzijsgroei. Het komt vooral hier op neer: die groei is NIET gemakkelijk of komfortabel, en men moet de strijd met zijn eigen de-monen aangaan, en winnen. Men krijgt dit niet zomaar cadeau of gratis, maar het is iets wat men zelf moet bekomen door zich innerlijk te her-oriënteren. Wat nodig is: een OPEN geest hebben, met een open kijk op de wereld. Dat is de noodzakelijke voorwaarde om iet nieuws te zien of te denken, dat BUITEN het kader van zijn pro-gramma valt. Zoniet, dan haspelt men keer na keer, en tot vervelens toe, hetzelfde programma af, met dezelfde problemen, en dezelfde feiten. Het is de verwondering van ons bewustzijn, dat het bestaan levend en sprankelend houdt.
Behalve het feit dat het een antidoot is tegen verveling en eentonigheid, zijn er nog geldige redenen om van zijn hoofd -lees:bewustzijn- een aangename plaats met mooie en harmoniese beelden en gedachten te maken, in plaats van een onaangena-me met nachtmerries en geweld. Het is geweten van mensen die oorlogsgruwelen hebben meegemaakt, hoe moeilijk het is om die UIT zijn hoofd te zetten: zulke trau-ma's blijven hen teisteren wanneer het wakend bewustzijn door slaap wordt uitge-schakeld, en het onderbewustzijn kan naar boven komen in dromen.
Hetzelfde speelt zich af wanneer we sterven: ons lichaam laten we achter om terug te geven aan moeder Aarde (om terug gerecycleerd te worden), maar onze geest gaat naar de andere dimensie MET het bewustzijn dat men bij zijn leven heeft bereikt. Aan die "andere kant" kreëren we dan dezelfde wereld, waarmee we tijdens ons Aards bestaan in ons hoofd hebben gelopen. Er zijn dus geen poorten naar de hemel of de hel, maar we kontinueren ons universum ALS een hel of een hemel. Het karma stopt ook niet aan die denkbeeldige deuren, maar volgt zijn eigen logika: in hoever zijn we daarmee KLAAR? God als Piet Huysentruyt die vraagt: wat heb jij geleerd in dit leven? En het goede nieuws hiervan, is dat bewustzijnsgroei een nooit stoppend proces is: niet tijdens onze inkarnatie hier op Aarde, en niet tijdens ons verder ver-blijf als entiteit in het hiernamaals.
