Art 1
Uiterlijke wereld-Innerlijke wereld
RUBRIEK: Maatschappijkritiek Geplaatst op 23 september 2006
Onze kultuur begint meer en meer het belang en de waarden van de "externe reali-teit" te beklemtonen, waardoor de innerlijke wereld meer en meer in de verdrukking, of op zijn minst toch onder spanning komt te staan.
Succes, uiterlijke schoonheid, schijnbare zekerheid, externe uitingen van welvaart, uiterlijke verschijning en vertoon, en uiterlijk vermaak beginnen niet alleen meer en meer de maatschappelijke positie te bepalen, maar ook een maatstaf te worden van hoe het met de eigenwaarde gesteld is. Wie niet welstellend is, niet mooi, niet jong en dynamies, wie niet meedoet aan de laatste modetrends en wie de grootse spektakels en optredens niet meemaakt, is niet alleen niet "up-to-date", maar komt zogezegd ook "buitenspel" te staan, die "telt niet meer mee".
Onderbewust en bewust beginnen aandacht en energie dan ook bij de meeste mensen naar die externe realiteit te gaan. Ze willen er “mooi” uitzien, en hebben er dure plasties-chirurgiese ingrepen voorover. Ze denken als ze er mooi zullen uitzien, ze zich ook beter zullen voelen en al hun problemen zullen opgelost zijn. Het komt blijk-baar niet in hen op dat zij die tijd en die inspanningen beter zouden besteden aan hun psyche, om te achterhalen wat zij kunnen veranderen aan hun tekortkomingen en aan hun problemen, om zich beter te kunnen beginnen voelen.
Al hun hoop is gericht op een externe ingreep. Mensen vinden tijd om te gaan joggen of naar de fitness te gaan, en op restaurant, en op uitstap naar een pretpark, maar niet om met elkaar de noodzakelijke gesprekken te voeren. En ze voeren dan wel de hele tijd gsm-gesprekken, maar hebben elkaar eigenlijk niets echt te vertellen En ook ouderen moeten tot der dood aktief en dynamies blijven, ipv hun energie meer naar innerlijke zaken te richten en wat beschouwender en filosofies in het leven te staan.
De konsumptiemaatschappij drukt haar wetmatigheden door op alle aspekten en niveau's van het moderne bestaan: entertainement en vrije tijd zijn big bisness geworden. De mensen worden van a tot z vermaakt en onderhouden, en betalen daar uiteraard een vette prijs voor. De vraag of dat nu echt allemaal hoeft, wordt blijkbaar niet relevant gevonden.
Maar hoeft het dan te verwonderen, dat zoveel mensen zich gestresseerd voelen, of zich stierlijk vervelen? Tussen de drukte van de externe wereld en de armoede van het geestelijk leven, gaapt een diepe kloof. De interne leegte is de schaduw van en de tol voor al dat extern "gedoe".
