Art 2
De Auto als Moordmachine
RUBRIEK: Maatschappijkritiek Geplaatst op 28 januari 2008
Men vindt het impakt van de auto op het landschap en de mens in deze "moderne tijden" dermate vanzelfsprekend, dat men er zich kompleet geen vragen meer bij stelt. Oh ja, in het achterhoofd weet men wel dat het wegverkeer een grote ekolo-giese voetafdruk heeft. Al die ongebrijdelde mobliteit heeft een grote schaduwkant: de CO²-uitstoot, en al dat fijn stof. Het is de vraag in hoeverre de automobielindus-trie werk zal willen maken van een (echt) "milieuzuivere" auto; eigenlijk moest ze daarmee zo'n 20 jaar geleden al begonnen zijn. Bovendien vergeet men daarbij al te gemakkelijk het impakt van de infrastruktuur met banen en wegen, nodig om koning auto overal doorgang te verlenen. België is werkelijk doorkruist met allerhande wegen: niet alleen dringt daardoor het lawaai van het verkeer zowat alle woonwijken binnen, maar wordt men ook op alle hoeken gekonfronteerd met de problemen van zo'n "alomtegenwoordig" verkeer.
Niet zo lang geleden, heb ik in de stad Zutphen een wijk bezocht, waarvan de straten langs de periferie van de huizen lagen, ipv "in het hart". Net zoals dit het geval is bij een autovrije stadszone, kon koning auto daardoor zijn dictatuur niet meer laten gelden. In het midden van de wijk, een groene oase, heerste een vredige en rustige sfeer. Vergelijk onderstaande foto's van een straat aan de rand van mijn geboorte-stad, één voor het tijdperk auto, en één van nu: de beelden spreken voor zichzelf. De auto is een monster, dat alles inpikt en naar zijn noodwendigheden transformeert.
Soms stelt men het voor dat "de autotechnologie ten dienste zou staan van de mens"; wat een onzin! De autotechnologie heeft steeds ten dienste gestaan van de automo-bielindustrie, die op zijn beurt ten dienste heeft gestaan van het kapitalisties winst-principe en van de petroliumindustrie. Er is weinig mensvriendelijks aan een auto: er is integendeel veel meer sprake dat de mens zich moet onderwerpen aan de noden van de auto. En diezelfde auto is nog minder diervriendelijk : jaarlijks komen zo'n 230 000 egels in het verkeer om, en dit alleen in België!
Het voorval met de drie everzwijnen die onlangs te Brugge werden aangereden en gedood toen ze een snelweg overstaken, is zeer signifikant. "Die beesten hadden daar niets te zoeken!" en "zulke dieren horen in de bossen van Vlaanderen niet thuis", waren de konklusies.
De Vlaamse wegen behoren immers louter en alleen de automobilisten toe!
In het ekologies prijskaartje van wat een auto werkelijk kost, zou men dus alle dier-lijke slachtoffers moeten rekenen; en dan spreek ik nog niet eens over de schade die wordt berokkend wanneer bij de aanleg van wegen goede landbouwgrond en bossen worden opgeofferd!
Als "keerzijde van de médaille", worden doorgaans alleen de menselijke slachtoffers vermeld: in België alleen zo'n 35 verkeersdoden per jaar. In die statistieken zijn dan wel NIET de mensen opgenomen, die als gevolg van een verkeersongeval een blij-vend letsel of een handikap hebben opgelopen, en vaak een lang revalidatieproces moeten doormaken. De cijfers zijn dus “opgesmukt”. Niet alle ongelukken zijn te ver-mijden; maar de ándere hebben meestal wel dit gemeenschappelijk kenmerk: ze zijn direkt of indirekt het gevolg van een te snel rijden.
Dat is ook de hoofdreden waarom zoveel dieren worden vermorzeld. En dat is ook de reden waarom vooral oude en jonge mensen slachtoffer van het verkeer worden: de eersten zijn "te traag" en de tweeden zijn "niet oplettend genoeg". Fietsers en wan-delaars die door een auto van de weg worden gemaaid -al dan niet met een chauffeur in beschonken toestand achter het stuur- zijn niet alleen op het conto van de promille alcohol te zetten, maar zijn ook het gevolg van een welbepaalde mentaliteit. Een mentaliteit die vindt: als ik op een weg rij, is "die weg van mij". Impliciet houdt dat in, dat men vindt dat wandelaars en fietsers-de zgn zwakkere weggebruikers- eigenlijk net zoals de dieren "niet op de weg thuis horen". Dat is hoe de dictatuur van de auto in de praktijk werkt: als men 's avonds over een weg vlamt, en er geen rekening mee wil houden, dat daar OOK een fietser of een wandelaar "op weg kan zijn".
Ik woon in wat men een moderne "woonwijk" noemt, waarvan de straat dood loopt. Er wonen in die wijk veel kinderen die graag op straat spelen, en bij de ingang van de wijk staat een verkeersbord dat een maximumsnelheid van 30km/uur aankondigt. Maar denk je nu dat "de mensen" zich daaraan houden? Ik heb aan mijn deur een bord gezet, om eraan te herinneren dat daar ook egels, padden en katten wonen; en ik heb in elke brievenbus een brief gepost met de uitdrukkelijke vraag zich -voor de veiligheid en de rust van de buurt- aan de toegelaten snelheid te houden. Maar denk je dat “de mensen” daar oren naar hebben?
