Art 33
Het Pad van de Krijger
RUBRIEK: Intuitie-Energie Geplaatst op 1 februari 2025
Aikido Demonstration 2019 Shirakawa Katsutoshi shihan
Als men het over Het Pad van de Krijger heeft, dan roept dit meestal meteen beel-den op van vechtende Native American's of Japanse Samoeraï's, die met ware doods-verachting heroïese gevechten leveren. Of voor hen die een oorlog hebben meege-maakt -zoals die nog steeds helaas al te vaak een bepaald volk of gebied teisteren- , aan heldhaftige Sodaten die hun thuisland verdedigen tegen de inval van "de vij-and". Dat zijn evenwel de meest extreme en spektakulaire uitingen of voorbeelden daarvan. In mijn jeugd heb ik een tijd Aïkido beoefend; bij de zogenaamde Vecht- of beter Gevechtssporten gaat het om training tot weerbaarheid. Wie leert HOE te vechten, is "gewapend" voor het moment als hij OOIT zou MOETEN vechten. In feite is het dus eerder een Verdedigings-techniek aanleren om het gevecht ...... in de eerste plaats UIT DE WEG TE GAAN, maar met in het achterhoofd dat men wel kapabel is om het gevecht te doorstaan als het zover ZOU komen. Wat is immers de grootste reden om op zijn donder te krijgen? Het feit dat men zich niet zou kunnen verdedigen, daardoor zou overvallen worden, en zich daarin niét zou kunnen hand-haven. Men voelt zich daardoor een "sitting duck", een geboren en weerloos slacht-offer, en gaat daarom al direkt in paniek-modus over wanneer men in zo'n situatie verzeild geraakt.
Wie heeft leren "vechten", heeft die angst minder, omdat hij kan terugvallen op auto-matismen die hij heeft aangeleerd. Zoals: leren vallen of neergaan. De eerste maan-den van de Aïkido-trainingen bestonden vooral uit het inoefenen van val-bewegin-gen: voorwaarts, achterwaarts, links, rechts, ....telkens weer herhalen. Om klaar te zijn voor devolgende fase: kunnen geworpen worden bij de oefening van grepen. Een vriend van mij die judo had getraind, kwam er met een sierlijke val heelhuids vanaf toen zijn fiets op het voetpad werd gekatapulteerd door een onvoorzichtige automo-bilist: het lichaam herinnert zich de training, en past het gewoon en automaties toe. Het besef de situatie aan te kunnen wanneer ze zich voordoet, geeft een rust en kalmte in het gemoed. Niemand verlangt immmers een gevecht, of zit uit te kijken naar een robbertje vechten, tenzij de dronken of opgekropte vechtersbaas die zijn frustraties op een ander wil afreageren.
Het Pad van de Krijger Opgenomen bij de Nieuwe Maan van Stier 2014
Maar als men aangevallen wordt, moet men niet alleen paraat zijn om zich te verde-digen, maar ook bereid zijn om te vechten. Bij Aïkido kent men ingaande/yange/an-ticiprende bewegingen, waarbij men inspeelt op de aanval door gepast naar de aan-valler in te stappen en te immobiliseren; en uitgaande/yinne/verdedigende bewe-gingen, waarbij men van de aanvaller wegstapt, met zijn beweging "meegaat" en die tegen hem uitspeelt door hem weg te werpen. Men vermijdt het gevecht voor zolang dat mogelijk is, maar ALS men geen andere mogelijkheid krijgt, dan "moet het maar".
Heel wat -vooral pacifistiese mensen- houden niet van konflikten, konfrontaties, ge-weld, ...... Niets op tegen, maar het mag wel niet ingegeven zijn door zwakte of laf-heid. Agressie hoort bij het leven: bijgevolg moet men er leren mee omgaan. Op het forum voor Taoïsme trok men telkens weer grote ogen op wanneer ik IN de contro-verse ging , en "aandrong" op dialoog in plaats van weg te stappen. Ook mentaal moet men niet bang zijn voor een woorden- of gedachtengevecht, wanneer er iemand al te bazig en te opdringerig verkeerde dingen voor waarheid poneert. Het is niet omdat iemand niet wil tegengesproken worden, dat men hem zijn zin moet geven. In de levenspraktijk houdt Het Pad van de Krijger dus vaak in, van neen te kunnen en te durven zeggen. Wanneer op straat agressie wordt gepleegd tegen-over een hond, een kind, een vrouw, een ouderling, een man alleen, dan moet men durven tussenkomen, en zeggen: stop! dat niet! hou daarmee op! Het is niet omdat men pacifist is, dat men een doetje moet zijn, of -excuseer mij voor deze plasiese uit-spraak- een man (en ook vrouw) zonder ballen. Men moet opkomen waarvoor men staat: erover teoriseren is onvoldoende. Bruce Lee maakte in verband hiermee de relevante uitspraak die men hieronder kan lezen.
Maar laat ons niet louter en allen op fysieke agressie richten, want geweld kan in vele gedaantes voorkomen. Er bestaat ook zoiets als natuurgeweld: tsunami's, vul-kaanuitbarstingen, lawines, bosbranden, overstromingen, aardbevingen, .... En ver-uit de meest voorkomende vormen van geweld zijn tegenwoordig sociaal geweld, omdat we met zoveel mensen op de Aardbol zijn: onrechtvaardigheid, onderdruk-king, censuur, kleineren, pesten, belachelijk maken,..... en je kunt vast wel zelf nog een paar daarvan opsommen. Er zijn dus ook heel wat uitermate agressieve sociale realiteiten en drukkingspatronen.
Het aannemen van een assertieve houding en instelling speelt dus dichter "bij de bal" dan een afwachtende en afstandelijke houding van "de kat uit de boom kijken". Wu wei wordt vaak gelijk gesteld aan met passiviteit, maar dat is het niet. Men moet kunnen wachten (yin) -een opdracht waartoe de moderne mens in de jachtige sa-menleving minder en minder toe in staat is; hij zoekt direkt afleiding en verstrooiing en haalt zijn gsm boven-, en men moet kunnen ageren (yang). Dat eerste niet zin-loos -men kan zijn tijd nuttig spenderen met observeren en de situatie in te schat-ten-; en het tweede niet blind -het best eerst nagedacht en overwogen-. Als er GEEN tijd is om na te denken, dan kan men -zoals ik in bovenstaande video heb uitgelegd- zijn intuïtie gebruiken. Soms is traagheid aangewezen -daar ga ik een nachtje over slapen-; en soms is snelheid het beste: als men dan niet onmiddellijk en direkt reageert, is de situatie voorbij, loopt men achter de feiten aan.
Intuitie staat dicht bij iemands persoonlijke waarheid, ttz de manier WAAROP hij in het leven staat en in verbinding staat met de realiteit. In verbinding staan met het wezen van iets of iemand, kan alleen wanneer men één is met zichzelf en vanuit zijn EIGEN WEZEN optreedt en spreekt. Vanuit het verstand/hoofd kan men afstand maken tussen hemzelf (de denkeR-subject) en het fenomeen (het objekt), tussen binnenwereld en buitenwereld. Maar vanuit de levenspool/hart valt deze dissociatie en dualiteit weg. Vanuit het hart spreekt men van ziel tot ziel, en kom-munikeert men van wezen tot wezen. In de bovenpool zijn de hersenen de hersenen het centrale en essentiële orgaan: zij zijn de zetel van het denken. Terwijl in de bene-denpool het hart (en de "buik") het centrale orgaan is: ze zijn de zetel van het in ver-binding staan. Spreken vanuit het hart betekent daarom niet louter "zijn hart of zijn liefde laten spreken", waarmee dan in eerste instantie nog eens wordt bedoeld liefdevol zijn; maar ook en vooral LUISTEREN naar de stem van het hart, of het dieper wezen in hemzelf: zijn wezenlijke identiteit, zijn volledig en hoger ik, zijn eenheid, zijn authenticiteit, zijn Zonne-ik. Vandaar de uitspraak: een mens moet de verantwoordelijkheid voor zijn woorden en daden IN HEMZELF leggen, en niet BUITEN zichzelf. Zelfs niet -en vooral niet- bij "een hogere macht" of God waaraan hij zogezegd zou moeten gehoorzamen. En zeker ook niet bij anderen, bij de "kudde" of groep, aan een doctrine of belief, aan wie hij zich vanuit zijn Maan-ik aan onder-werpt en mee identificeert.
Het leven zelf is immers op analoge wijze niet-vrijblijvend of "afstandelijk", maar compromitterend: men kan en mag niet als een toeschouwer aan de zijkant blij-ven staan, maar moet zich "vuil maken", de uitdaging aangaan, erin springen, DOOR de konkrete beleving gaan. Er zijn heel veel situaties en redenen waarom een mens het zicht op zijn eigen kern of dieper wezen kan verliezen, of UIT zijn essentie kan "getrokken" worden. Het Pad van de Krijger bewandelen, houdt in dat men deze uitdagingen aangaat, ZONDER het zicht op zijn eigen wezen en zijn diepere wijsheid te verliezen.
Over spreken vanuit het Hart Opgenomen bij de Nieuwe Maan van Ram 2014
Wat houdt dat Pad van de Krijger dan eigenlijk konkreet in?
1/Wees steeds voorbereid op EEN GEVECHT; of dit nu fysiek, mentaal, emotioneel of filosofies moge zijn. Of dit nu tegen "een ander", tegen een groep, tegen een situa-tie, een realiteit, of jezelf moge zijn. "Het leven is een strijd", drukt uit dat men er zich niet ZONDER strijd in kan positioneren of handhaven. Het houdt dus steeds een strijd in tegen krachten en personen die dit om voor welke reden ook, zullen probe-ren te verhinderen. Ga het vecht dus niet uit de weg, maar zoek het ook niet op: graaf de strijdbijl niet lichtvaardig op, want elk gevecht kost energie. Wees erop voorzien dat je niet elk gevecht kunt "winnen", en staak de "vijandelijkheden" dus op tijd. Wees niet bevreesd om in gevecht te gaan, want zo LEER je het, en maak je jezelf sterker. Wees assertief, niet agressief: hou rekening met anderen, werk samen met anderen, maar geef je grenzen en voorwaarden aan; take no shit en aarzel niet om neen te zeggen wanneer het moet. Het gaat daarbij niet om winnen of verliezen -want beiden zijn relatief en dus steeds aanwezig in een bepaalde verhouding- maar om het vermogen in je eigen kracht en macht te staan. Ga de konfrontatie met je eigen zwakheden en "vijanden" aan.
2/ ANGST is geen alternatief. Hiermee wordt bedoeld: ontken je angsten niet, maar laat je er niet door overmeesteren door er gehoor aan te geven. Angst is immers een zeer slechte raadgeefster die je heelhuids door een situatie probeert te krijgen, ZON-DER slagen te riskeren. Maar zichzelf verlagen tot lafheid is de grootste slag die men zichzelf kan toebrengen. Angst is er dus steeds, maar die moet men "overwinnen" door gehoor te geven aan nobelere en betere raadgevers, zoals MOED, rechtvaardig-heidsgevoel, opkomen voor je dierbaren of voor wat je dierbaar is. En bovendien redt een lafaard niet steeds zijn eigen hachje; mijn vader die WO2 heeft meegemaakt zei mij dat op het front twee types het eerst sneuvelden: de bangeriken en zij die dachten dat ze "speciale bescherming" hadden. Het leven kan niet louter veilig zijn: het houdt steeds risico's en gevaren in. Leer daarom situaties en gevaren in te schatten en te voorzien; dan ben je beter "gewapend". Wees niet bevreesd voor het oplopen van (mogelijke) slagen en verwondingen, want daar kun je van herstellen. Ga de kon-frontatie met je eigen angsten en demonen aan.
3/Wees trouw aan jezelf, aan je eigen AUTHENTICITEIT. Velen zullen dat mis-schien interpreteren als bepaalde karaktertrekken of eigenaardigheden, maar het gaat dieper dan dat. Het houdt een weerstandsvermogen in tegen (elke mogelijke) EXTERNE DRUK om in het gelid te lopen, zich te konformeren, te volgen. Ieder persoon is evenwel een UNIEK wezen, dus hij kan wel kontakten leggen, verbonden en overeenkomsten sluiten, en relaties met anderen aangaan, maar dan ZONDER zichzelf daarbij te verliezen. Het houdt in dat men stressbestendig is in deze jachtige tijden, en zich geen tempo laat opdringen; dat men zijn EIGEN ritmiek en noodzake-lijkheden volgt; dat men zich geen goederen laat opdringen die men niet nodig heeft; en dat men zich geen visies laat opdringen die niet korresponderen met zijn eigen levensfilosofie. Ga de konfrontatie met de buitenwereld aan.
4/ Ga DOOR je ervaringen en belevingen. Accepteer goede en slechte tijden. Ervaar het Leven in zijn volheid en diepte. Werk je door problemen. En sluit de dingen af. Probeer niet "de randjes ervan af te lopen" of shortcuts te zoeken om moeilijkheden of PIJN te ontlopen, maar bewandel je LEVENSPAD vrank en vrij. Het is JOUW Pad, en JIJ moet het doorlopen. Het kan een hobbelig pad zijn, maar welke obstakels je er ook moge ontmoeten, ruim ze op. Het kan een moeilijk pad zijn, maar met welke problemen je ook moge af te rekenen krijgen, los ze op. Ga de konfrontatie met de werkelijkheid aan. In de zogenaamde "spirituele middens" -en dat is heel zeker van toepassing voor de nieuwste trend van het non-dualisme is men beducht voor de even zogenaamde "grovere (="lagere") vibraties": men dissocieëert zich daarbij van zijn lichaam, zijn emoties, zijn gedachten, zijn "ego". Ik woon hier wel, maar ik ben hier niet; ik hou wel van dingen en mensen, maar dat betekent niets; ik heb wel ge-dachten, maar ik "identificeer" mij er niet mee; ik besta wel, maar dat ben "ik" niet echt. Het leven is echter niet vrijblijvend, maar bindend: men staat er niet met één been erin, en het ander been eruit. Men moet zich engageren IN een bepaalde plaats; men moet het doen met het lichaam dat men heeft gekregen; men heeft de emoties die horen bij zijn ervaringen ; men heeft de gedachten over wat zich in hem afspeelt. Men is verantwoordelijk voor zijn keuzes, en moet daaruit leren als de Wet van het Karma. Ga dus de konfrontatie met het Leven aan.
5/Denk vanuit WIJSHEID en niet vanuit strategie. Spreek vanuit HET HART en niet vanuit een belief. Volg in beiden je inzichten en intuïtie. Denk na alvorens te spreken; denk goed na over wat je gaat zeggen; luister naar het antwoord; denk na over wat gezegd is. Wees eerlijk in je oordeel en oprecht in je gesprek. In diezelfde zogenaamde "spirituele kringen" is het de norm dat men "lief" en verdraagzaam tov elkaar zou MOETEN zijn. Maar als men niet daarin niet VRIJ zou zijn om te kiezen naargelang HOE men benaderd wordt, is ook dat weer een (zoveelste keurslijf). Ik zie echter het nut er niet van in van tolerant te zijn tov iemand die je geen respect be-toont en je direkt beledigt, of tov van verkondigde bulshit (zoals die maar al te vaak op de a-sociale netwerken te vinden zijn). Kalm blijven is een must om eskalatie te voorkomen, maar in geen geval moet men zich zomaar in een "verdedigende" positie laten dringen. Men HOEFT dus niet steeds VAN domheid en vuilbekkerij WEG te stappen, maar men MAG wel spiegelen door te zeggen waarop dat slaat. Met alle Chinezen, maar niet met den deze! Ervoor beducht zijn van automaties in een twist-gesprek of konflikt te belanden van zodra men zijn mond zou opendoen, wijst erop dat er een censuur op andere visies of meningen is geïnstalleerd. Tot nader order leven we hier echter nog steeds in een demokratie waar de freedom of speech be-staat. Laat je dus niet muilkorven, en ga de konfrontatie met desinformatie , leu-gens en propaganda aan, door naar waarheid te spreken.
