Art 23
Het ontkennen van een Buitenwereld
RUBRIEK: Kwalen-Karma-Healing Geplaatst op 8 mei 2025
Is dat een "ziekte"? Neen, natuurlijk niet; maar het lezen van de bovenstaande Face-book-post zal duidelijk maken dat het een onderdeel kan zijn, van een verkeerde ma-nier om een ziekte te bekijken. Laat ons -om alle misverstanden te vermijden- nog eens duidelijk onder ogen nemen, wat daar eigenlijk staat. Overdrachtelijk betekent oneigenlijk, figuurlijk. In deze post wordt derhalve beweerd, dat zowel infectie door een tekenbeet, de besmetting met de ziekte van Lyme als het menselijk immuunsys-teem niet "echt" bestaan, maar dus metaforen, symbolen , zinnebeelden zijn. De WERKELIJKE oorzaak ligt .... bij de patiënt die zich slachtoffer voelt van de teek, en zichzelf vastzet in zijn geloof dat hij gebeten en besmet is door de teek. Nu, je kan de gehele tekst daarover bij de auteur lezen, maar dat is de essentie van zijn boodschap.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik zowel verbijsterd als verontwaardigd was toen ik dat las. Niet alleen omdat ikzelf reeds verschillende keren een tekenbeet heb opgelopen, maar daarbij telkens het geluk had dat de teek niet besmet bleek te zijn met Lyme; en omdat ik verschillende mensen ken die de ziekte van Lyme hebben opgelopen door een tekenbeet. Nu, wanneer men over psychosomatiek spreekt, dan bedoelt men daarmee dat (fysiek -soma) lichaam en psyche of geest, kommunikerende vaten zijn, en elkaar dus wederzijds beïnvloeden. Wat het lichaam meemaakt, heeft zijn weerslag op de geest: wanneer men een kwetsuur of een breuk oploopt, moet men dit emotioneel en mentaal verwerken. En omgekeerd: wanneer men een emotioneel konflikt of een bepaalde problematiek meemaakt, dan heeft dat ook zijn weerslag op zijn lichaam. Het lichaam leeft MEE met de geest, en vice versa. Lichaam en geest zijn één, al bestaat dit uit een twee-heid of twee komponenten.
Het houdt ook in dat er twee realiteiten bestaan: een EXTERNE wereld waarin men zich moet bewegen, leven, een plaats innemen, moet werken, omgaan met an-deren, .....; en een INTERNE wereld waarin men de hoofdrolspeler is met zijn eigen emoties, gedachten, basisproblematiek, aspiraties, motieven, dromen, ...... Strikt gezien kan men stellen dat de buitenwereld de realiteit is waarover men het minst kontrole heeft, omdat zijn interaktie ermee zal afhangen van wat er al in bestaat, en wat het leven, de natuur, de omstandigheden, de anderen erin "doen". En dat men natuurlijk het meeste kontrole heeft over zijn innerlijk landschap waar men aan het stuur staat van wat men wilt, wenst, verlangt, denkt,.... In de buitenwereld gebeu-ren de dingen "vanzelf", waardoor men het gevoel krijgt dat men de dingen des le-vens moet "ondergaan"; terwijl men voor wat zijn binnenwereld betreft, men meer het gevoel heeft dat men de dingen LAAT gebeuren, en dus kan sturen.
Dat is de natuurlijke staat van het leven, en de natuurlijke gang van de Levensstroom of Tao. Wat ons "overkomt in de buitenwereld, daar moeten we leren mee omgaan, daar moeten we ons leren aan aanpassen, daar moeten we van leren. De buitenwe-reld is dus een leerschool waar we door ons te leren in UITdrukken een feedback van INdrukken terugkrijgen; waar we ons door in te handhaven, een konfrontatie of spiegeling terug krijgen van wie we zijn (nl door hoe anderen op ons reageren en van ons vinden). In de survival kit hebben we van de Natuur een paar buffers mee gekregen die tegelijk voor bemiddeling met EN verdediging tegen die buitenwereld instaan. Op fysiek-lichamelijk vlak is dat ons immuniteitsstelsel en ons regene-ratie- en herstelvermogen om respectievelijk "indringers" te vernietigen en kwetsuren te healen: dat is ons natuurlijk heelvermogen. Als dit onvoldoende werkt, kunnen we ons onvoldoende beschermen tegen de aanvallen van microben en virussen; en kunnen we niet herstellen van wondes en kwetsuren. Op psychies-emotioneel-mentaal vlak, is dat het vermaledijde ego dat ons moet beschermen en verdedigen tegen alle mogelijke emotionele konflikten en mentale disputen. Het ego geeft ons inkasseringsvermogen en voldoende verweerkracht om van ons te kunnen afbijten en onze integriteit te verdedigen wanneer dat moet. Zonder ego zijn we "doetjes" die over ons laten lopen, of angstig weglopen van elk mogelijk konflikt of potentieëel probleem.
Het is in deze kontext is het belangrijk dat allemaal nog eens terug netjes op een rij te zetten, om zich goed te realizeren, dat deze natuurlijke gang van zaken het MID-DEN houdt, letterlijk en figuurlijk, tussen deze twee werelden of realiteiten. Zowel onze fysieke als psychiese gezondheid hangen af van de manier waarop we erin sla-gen om een goede balans te vinden tussen deze beide realiteiten, en alle onderdelen ervan hun werk en hun rol te laten spelen. Het loopt verkeerd wanneer we dit natuur -lijk evenwicht overhoop gooien, door een extreem standpunt in te nemen. En in deze zijn TWEE EXTREMEN mogelijk.
Het eerste bestaat eruit van ziekte EN genezing louter als een materiëel en fysies proces te beschouwen. Hierbij scheidt men het lichaam als het ware van de geest waardoor men het lichaam behandelt, en niet de mens, en daarbij nog eens ook alle mogelijke stofwisselingen van elkaar scheidt tot afzonderlijke specialisaties. Terwijl ondertussen het verband tussen maagzweren en stress, en de wisselwerking tussen nieren en huid bijvoorbeeld, al lang zijn vastgesteld. Dat is het standpunt van de wetenschap en dus ook van de allopatiese geneeskunde die daar het produkt en de vertegenwoordiger van is. Medicijnen of medikamenten zijn externe middelen die farmacologies zijn bereid en fysiek-chemies een specifieke werking hebben die het ziekteverschijnsel wegneemt. En met operatieve ingrepen grijpt men van buitenaf in om tumoren weg te nemen, en beschadigingen te herstellen. Maar in feite moet de natuurlijke geneeskracht altijd het ultieme en belangrijkste werk doen: als dit niet meer naar behoren werkt, is de patiënt niet meer in staat om een chemokuur bvb te laten aanslaan en te overleven, of de bijverschijnselen die eigen zijn aan elke allopatiese medikatie tegen te gaan; of zouden vaccins niet eens kunnen werken.
Het tweede extreem bestaat eruit van de INNERLIJKE wereld tot de ENIG werkelijk bestaande uit te roepen: het eenzijdig spiritueel concept. Dit is het geval bij heel wat godsdiensten en zijnsleren, maar heeft zo ondertussen ook via de New Age op het einde van de 20ste eeuw en nu met zijn "vervolg" van het non-dualisme dat ver-haal verder gezet. In wat resulteert dat? In TEORIE dat men de signalen die het li-chaam ons geeft als "ziektesymptomen", letterlijk gaat interpreteren. Je kunt je le-ven helen van Louise L. Hay, De zin van ziek zijn van Dethlefsen en Dahlke, en nog zoveel andere, gelijksoortige boeken, proberen het verband te verduidelijken tussen bepaalde ziekteverschijnselen en bepaalde levensproblematieken. Ons lichaam als klankbord , dat de geest boodschappen geeft over wat er verkeerd loopt, en waar er moet ingegrepen worden. Dat zijn GEEN causale maar analoge verbanden, wat in houdt dat eenzelfde konflikt zich op een analoge, maar aan het specifieke be-staansvlak aangepaste vorm, kan manifesteren. Een konfliktuese verstandhouding kan zich konkretiseren lichamelijk in bronchitis, emotioneel in het zich niet bemind voelen, mentaal in een zich niet begrepen voelen, en relationeel in een "ontstoken" familie-sfeer of relatie leven. ALS we dus een bronchitis "krijgen", dan probeert ons lichaam onze geest erop te wijzen dat er op het vlak van praten, bespreken, afspra-ken, dialogeren, overeenkomen dingen scheef zitten.
Maar dat betekent NIET dat onze binnenwereld de ENIGE werkelijkheid zou zijn, en dat de buitenwereld dan slechts een soort "aanhangsel" of projektie van die binnen-wereld zou zijn. De geest is niet "almachtig" (geen "god"), want afhankelijk van het lichaam en de omstandigheden waarin hij moet leven. Een wisselwerking is een soort symbiotiese samenleving: men heeft elkaar nodig. De geest heeft het lichaam nodig, om in de stoffelijke wereld te kunnen leven (inkarnatie); en het lichaam heeft de geest nodig om bezield en bestuurd te worden. Het belief van de allopathie en de wetenschap volgens dewelke de "werkelijkhed" alleen maar zou bestaan uit een ex-terne, materiële realiteit waaraan de geest niet zou participeren, vertelt maw slechts de HELFT van de realiteit. Het belief dat alles zou te herleiden zijn tot een interne belevings-realiteit vertelt net zozeer slechts de HELFT van de realiteit. Het ontkent immers het impakt van alle mogelijke tegenslagen, aanslagen en ongelukken die men in die buitenwereld kan oplopen, en voor een deel in zijn leven ook moét meemaken. Breek je je been? Welaan, dan is dat het gevolg van je eigen instelling: een gebrek aan soeplesse. Heb je een HIV-besmetting opgelopen na onveilige sex met een be-smette persoon, dan is dat te wijten aan je opstelling tov besmetting (en niet aan je onvoorzichtigheid). En om terug te keren tot het artikel van hierboven: krijg je Lyme na een tekenbeet, dan is dat geen pech, maar een gevolg van je eigen instelling dat je ervan ziek wordt. Hier wordt een "logika" ontwikkeld, dat de ziekte van Lyme geen "echte werkelijkheid" zou zijn, maar "tussen de oren ontstaat". Maw dat iemand die de pech heeft de ziekte op te lopen door een tekenbeet, zich daarbij op de koop toe nog eens schuldig voor zou moeten voelen. Fraai!
En datzelfde geldt voor alle ziektes die men kan oplopen door insektenbeten, para-sieten of besmettingen. Van malaria, dengue (knokkelkoorts) Chikungunyakoorts, West-Nijlkoorts, Zika en Gele koorts door muggen; cholera, tuberculose, tyfus en lepra door vliegen; zonder de pest te vergeten die door vlooienbeten (van vlooien die op ratten leven) die in de 14de eeuw maar liefst 1/3-de van de Europese bevolking heeft gedecimeerd. Allemaal "inbeeldingen"? Komaan zeg!
Trouwen, hoe kan men beweren dat het lichaam zogezegd volkomen onder direkte kontrole van de geest zou staan, als de MEESTE van onze lichamelijke en orgaan-funkties volkomen AUTONOOM gebeuren, BUITEN (!) de wil en het bewustzijn van een persoon om: ademen, hartslag, spijsvertering, leverwerking, nierwerking, groei, .... gaan allen vanzelf. Ja zelfs het autonoom zenuwstelsel werkt "automaties" bui-ten de wil om. En hoe kan men beweren dat de geest van de mens een volkomen op zichzelf staande individualiteit zou zijn, als de mens van wezen een sociaal dier is, die alles te danken heeft aan zijn gemeenschap; van opvoeding, kennis, .... tot en met het gebruik van alle middelen , produkten en energie die de industrie, landbouw, energieopwekking, wegenbouw, ..... mogelijk maken.
Dus men kan van de weg gemaaid worden of een auto-ongeluk meemaken, en daar zwaar gewond tot zelfs invalied "uitkomen": de inspanningen en de pijnen van een langdurige revalidatie en aanpassing van "wat men verloren heeft" zijn noodzakelijk als healingsproces. Voor mensen die jeugdtrauma's hebben meegemaakt: ook dat vraagt veel tijd en psychiese revelidatie om dat trauma te kunnen duiden, en ermee te leren omgaan. Het onderbewuste is een soort kelder in ons bewustzijn met alle ervaringen, angsten, frustraties, drama's,.... die we in de buitenwereld hebben mee-gemaakt, maar om de één of andere reden niet bewust onder ogen wilden nemen en daarom hebben "gestockeerd" in die vergeten kelder.
Het concept dat de geest rechtstreeks en ongelimiteerd zijn wensen en noden in die buitenwereld zou kunnen realiseren, is derhalve een fabeltje, als men ziet hoe moei-lijk hij het heeft om in omgekeerde zin de buitenwereld in zichzelf te verwerken. Wel -iswaar is de geest de "bestuurder van het lichaam", maar primo moet hij zich vol-doende bewust zijn van de signalen die hij krijgt; secundo moet hij die juist kunnen interpreteren en duiden; en tertio moet hij daarop tijdig reageren met een koers-wijziging. Op elk trajekt liggen er hindernissen, obstakels en gevaarlijke punten; in een levenswandel is dat niet anders. Het laatste wat men dus mag doen, is van zijn concept voor realiteit te nemen, alsof die shortcut van het wishfull thinking zou bestaan. Nochtans is het dat wat keer op keer gebeurt: men neemt zijn ideaalbeeld over hoe het zou "moeten" zijn, voor realiteit; men projekteert zijn wensen en verlan-gens in een concept OVER de realiteit door OP TE HOUDEN met in verbinding te staan met de werkelijkheid daarbuiten. Elk belief doet oogkleppen dragen: men ziet wat men wil zien, niet wat er echt te bezien valt. Elk belief neemt als een onbewezen fait accompli de plaats in van de werkelijkheid.
Eenmaal dat hek van de dam is, en de terugkoppeling naar een externe realiteit is weg gevallen om de waarheid of de waarde van een bewering te checken, kan men uiteraard OM HET EVEN WAT BEWEREN. Dat in het Taoisme bvb de onsterfelij-ken geen figuurlijke symbolen zijn voor een edele staat van bewustzijn, maar letter-lijk zouden bestaan en geen voedsel nodig hebben, en kunnen leven van lucht en zon -licht (zie hierboven). Het veel herhaalde fabeltje in New Age bvb, dat als je intuïtie goed werkt, je ALLES naar je kunt laten toekomen wat je wilt (rijkdom, gezondheid, ....). Het belief in het non-dualisme bvb dat wanneer je de gedachtenloze staat kunt bereiken, alle problemen en pijnen als sneeuw voor de zon wegsmelten. En in ons specifiek voorbeeld van bovenaan: dat alles louter een kwestie van instelling zou zijn. Een mens kan veel, maar hij moet ook -zoals Dirty Harry zegt op het einde van zijn film- zijn beperkingen kennen. Als levende mens, geïnkarneerd in de stoffelijke wereld, is hij gebonden en onderworpen aan de wetmatigheden die er heersen.
