Freesia

Freesia's zijn vertegenwoordigers van de Irisssen, die afkomstig zijn uit Zuid-Afrika. Het is alweer typies dat ze hun Afrikaanse naam niet meegekregen hebben, want ze maakten eeuwenlang deel uit van de Kaapse flora, maar de naam hebben gekregen die hun "ontdekker" hen heeft gegeven: in de 19e eeuw heeft de plantenverzamelaar Fr. Echlon ze vernoemd naar zijn studie-genoot-arts-botanicus Friedrich Freese. De plant is dus genoemd naar een persoon; vandaar de twee ee's in de naam.

Al snel maakte de bloem furore vanwege haar verrukkelijke, zoete geur en haar elegante vorm. Probleem: als Afrikaanse plant is ze niet echt vorstbe-stendig. En als Zuid-Afrikaanse plant bloeit ze, zoals dat voor een bolgewas betaamt, in de vroege lente. Alleen: die vroege lente in het Zuidelijk halfrond,, situeert zich in .... juli. Wanneer het hier zomer is, is het daar winter. En de "winter" is daar eerder droog.Het één en het ander maakt, dat men in de Lage Landen hetvolgende in acht moet nemen om freesia's te doen bloeien:
1/men kan de knolletjes pas in volle grond (5 cm diep) planten, wanneer de grond voldoende opgewarmd is: na 10 mei (Vorstheiligen), zoals dat het geval is met andere zomerbloemen. Dan bloeien de freesia's in juli, hun biologiese klok volgend.
2/men kan de knolletjes "prepareren" door ze eerst een warmtebehandeling te geven (27° tot 30°C) ter vervanging van de "rustkuur" tijdens de Zuid-Afri-kaanse zomers, waarbij de bovengrondse delen afsterven, en alle energie naar de bol trekt. Dan zijn de bolletjes aangepast aan het Noordelijk seizoensritme, en kunnen dan -uiteraard onder glas- al bloeien vanaf februari.
In volle grond moeten ze uiteraard in het najaar worden opgegraven, en niet te vochtig (want dan rotten ze) , noch te droog (want dan "verstenen" ze) wor-den bewaard.

In de Bloemensymboliek staat de Freesia voor de onvoorwaardelijke lief-de. 't Ja, aan de ene kant begrijp ik best wat het belang daarvan is: het tegen-deel van de "egoïstiese" liefde, die alleen oog heeft voor het eigenbelang: ik hou van jou / blijf van jou houden ALS en op voorwaarde dat je mij geeft wat ik wil / verlang. Als kind: snoep en kadootjes. Als man: sex. Als vrouw: juwe-len en geschenken. Wat voor onhebbelijkheden een kind ook moge uithalen; de onvoorwaardelijke liefde van de ouder voor zijn kind, betekent dat men er altijd zal zijn voor het kind wanneer dat nodig zal zijn: als opvoeder, als troos-ter, als gids, ....liefhebbend, geduldig, vergevend, verzorgend. Wat voor pro-blemen en moeilijkheden een man of vrouw ook moge veroorzaken; de on-voorwaardelijke liefde van zijn partner voor hem of haar, betekent dat men er altijd -in goede en in slechte dagen; niet alleen in lusten; maar ook in lasten- zal zijn voor hem of haar: begrijpend, kommunikerend, helpend, ondersteu-nend. Dat is het EDELE principe van de onvoorwaardelijke liefde: wat voor domheden je ook moge uithalen, ik laat je niet in de steek!

Maar aan de andere kant geldt ook: het zou van vergaande DOMHEID en naï-eviteit getuigen, van zomaar ALLES voor "lief" te nemen en GEEN grenzen te stellen aan al die vergevingsgezindheid, tolerantie, geduld, .... "Ik blijf bij jou, ONGEACHT wat je doet" wijst op een erg AFhankelijke opstelling in een relatie. Altruïsme en empathie zijn mooie eigenschappen; maar mogen geen exkuzes zijn voor passiviteit en horigheid: zich zomaar ALLES laten welge-vallen. "Mijn man mishandelt me, maar hij houdt van mij". Neen: iemand mishandelen is nooit een uiting van liefde! (maar van macht, agressie, ....). "Ik kan mijn kind niets verbieden, want ik zie het zo graag". Ah neen: liefde mag nooit een alibi zijn voor gebrek aan ruggegraat. Kortom, die "onvoorwaarde-lijke liefde" is teveel gekorrumpeerd door 2000 jaar Christelijke beschaving waarin opoffering, horigheid en blind altruïsme werden gesublimeerd tot "ab-solute deugden" (die ze niet zijn). Ware liefde moet een bewustzijnsaspekt bevatten om levensvatbaar te zijn: wie is de persoon waarvan ik hou? wat heb ik aan hem/haar? welke soort relatie hebben wij? waar komplementeren wij elkaar? wat moeten wij van elkaar verdragen? welke levensles zijn wij voor elkaar? Liefde als reflektie over het leven, ipv blinde emotionaliteit, perfekte verwachtingspatronen of platte passie.

Ziezo, deze korrektie was noodzakelijk, want "in naam van de onvoorwaarde-lijke liefde" worden heel wat drama's veroorzaakt, tot en met heuse passione-le moorden. Hier laat ik mijn betoog rusten. En ik vervolg met wanneer IK in mijn leven in "freesia-tijd" zat, ttz wanneer ik mij sterk tot deze bloem aange-trokken voelde en er een boeketje van in mijn kamer moest hebben. Ik kocht ze zélf, dus het had betrekking op mijn eigen geestesinstelling. Als jongere man wanneer ik voelde dat ik "gereed was om een relatie aan te gaan", en in de hoopvolle verwachting was iemand te ontmoeten. Als oudere man wanneer mijn wijlen vrouw was overleden, en ik gedurende twee jaar elke week een boeketje freesia's kocht om haar heengaan te "gedenken". De geur van fre-sia's -en het werd verdorie tijd om het erover te hebben- kan als "vreugdevol" en "troostend voor de geest" worden omschreven, om zonder teveel onrust naar wat komen gaat uit te kijken; of zonder teveel verdriet van wat voor-bij is afscheid te nemen. Het leven ontvouwt zich in fazen zoals de freesia-bloemen op hun tros: verwelkoming - aanwezigheid- afscheid nemen (opko-men-blinken-vergaan).

Geef freesia's als geschenk aan jezelf of een dierbare, wanneer ze in deze voor-bereidende of afscheidsnemende fase zitten, of gewoon om jullie samenzijn te vieren. Daarom zou ik freesia tot relatie-therapeut onder de bloemen wil-len bestempelen. Geen afstandelijke, maar een hartelijke, die spreekt uit eigen levenspraktijk, en met zijn aanwezigheid alleen al weet op te fleuren.