Art 16
Aster (Asteriaceae)

Aster? Mooie bloemen, dat wel, maar dan vooral voor in de tuin, want ze rui-ken niet. Een artikel over asters? Daar zal wel niet zoveel over te vertellen zijn zeker, tenzij over al de variëteiten die in kleur en grootte verschillen.

Dit zijn de bezwaren -of als men wil de vooroordelen- die men uit zijn kop moet zetten, wanneer men het over de Asters wil hebben. Vreemd hoe men in verband met deze plant het vooral in het meervoud wil hebben; maar ook weer niet zó vreemd wanneer men bedenkt dat één luttel Aster-plantje niet veel voorstelt. Het is een soort die het van zijn veelheid moet hebben, en ook als dusdanig groeit, in groep. Zo maken al deze kleine, individuele sterretjes een maximaal oogstrelend effekt. Het wauw-gevoel dat dit opwekt, is daarbij des te groter, omdat de aster begint te bloeien, wanneer de meeste andere tuinplanten al lang uitgebloeid zijn: eind september-oktober. In de herfst, wanneer de natuur al een ommezwaai maakt naar meer rust, en de tuin voor-bereidingen neemt om naar de winterslaap te kunnen gaan.

ASTROLOGIES korrespondeert dit met de Weegschaal-periode, die harmonie en schoonheid voorstaat. En als Weegschaal-vertegenwoordiger beantwoordt de Aster wis en zeker aan die kriteria. In mooie pasteltinten die met alles kunnen gekombineerd worden; in elegante vormen die met elkaar wedijveren in perfekte voorkomen. Vraag een kind een bloem te tekenen, en 9 keer op 10 zal het er één maken van een Composiet: een centraal hartje met daarrond allemaal langwerpige blaadjes als de stralen van de zon. Deze schijn -bare eenvoud kan bedriegen, want in werkelijkheid zijn deze Samengesteld-bloemigen één van de meest ontwikkelde planten-families. Zowel elk "puntje" in het midden, als elke straal aan de buitenkant zijn ELK afzonderlijke bloe-men, die zo gerangschikt staan, dat ze opnieuw een bloem vormen. Een pa-troon waarbij de (samengestelde) bloem uit bloemen bestaat, maar waarbij de bloemen centraal tot buis-bloemen voor de voortplanting, en de lintbloemen tot steriele bloemen voor de aantrekking zijn gedifferentiëerd. En dat deze laatsten hun werk doen, kan men afleiden aan de talrijke vlinders -met voor-op Dagpauwogen- en bijen die massaal op de asters neerstrijken.

Weegschaal houdt ervan om met iedereen goed overeen te komen, en heeft een hekel aan direkte konfrontaties en konflikten. De Aster-mens zal dan ook met een boog rond mogelijke spanningen en wrijvingen lopen, en onenig-heden met de spreekwoordelijke "mantel der liefde" proberen te bedekken. Als teveel wordt opgeofferd aan het in stand houden van de lieve vrede, dan worden problemen teveel vermeden en in de doofpot gestopt. En dan ontkent men de ware aard der dingen, te beginne met zijn eigen ware aard. De plant bijvoorbeeld is niet zo teer en lieftallig als ze eruit ziet: ze vermeerdert zich sterk vegetatief door in de wortelstok vele uitlopers te maken. Hierdoor "kruipt" zo'n aster-pol in alle richtingen zo'n 20 cm per seizoen voort. En ze is ook minder vredelievend dan ze eruit ziet: in zo'n pol staan de stengels heel dicht bij elkaar, zodat er nauwelijks plaats overblijft voor andere planten. Nu, een aster-plantage laat zich wel gemakkelijk "trimmen", want met een ruk kan men een volledige stengel met wortelstok verwijderen. Maar om de zoveel jaar dient men een aster-pol te verdelen in verscheidene kleinere pollen, als men niet wilt dat de asters alle beschikbare plaats gaan innemen.

Men moet zich in het leven kunnen handhaven, en daarvoor is een zekere dosis agressie en assertiviteit voor nodig. Het blijft een delikate (Weegschaal)evenwichtsoefening, om dat aan de ene kant daadwerkelijk te doen, maar er aan de andere kant ook zorg voor te dragen dat het niet teveel opvalt door het te kamoefleren. Iemand bewust op de voeten trappen bijvoorbeeld, en dan poeslief-beleefd "oh sorry" zeggen. De plant Aster weet met haar bescheiden voorkomen als plant, en met de schoonheid van haar bloemen, te verbergen dat ze "ondergronds" invasief is. Op dezelfde manier zal de Aster-mens door zijn verzorgd voorkomen, zijn mooie kleren en goede manieren, de aandacht afleiden van wie hij echt is: hij houdt een beeld van vriendelijkheid en voorko-mendheid in stand. Diplomatie is de kunst om met mooie bewoordingen, min -der fraaie belangen proberen te realiseren. Zoals de plant Aster de vlinders, bijen en hommels verleid met zoete nectar, zo verleid de Aster-mens door met zijn charme en gladde praat in te spelen op mooie verwachtingen.

Maar zoals de plant Aster last kan krijgen van meeldauw, vooral bij onvol-doende ventilatie, of op een standplaats met te weinig zon, kan ook de Aster-mens last krijgen van "aantastingen" door zich teveel in bochten te wringen. Gevolgen: mentaal opgescheept zitten met kontradiktoriese gedachten en belangen met eindeloos getub over voor- en nadelen; en psychies met een onreine huid of een met afvalstoffen beladen bloedsomloop door onvoldoende zuivering door de nieren, het Weegschaal-orgaan. En net zoals de plant Aster kan omvallen in zijn groei, kan ook de Aster-mens te lijden hebben onder een gebrek aan ruggegraat, omdat hij te lang blijft heen en weer slingeren tussen twee keuzes of beslissingen. Bij de plant verdient het aanbeveling die een len-te-knip te geven: het inkorten van de stengels begin juni maakt hen steviger en kompakter. Bij de mens verdient het aanbeveling om in lente en herfst een zuiveringskuur te doen, om al de opgepotte afvalstoffen uit het lichaam te elemineren.

In de Bloemensymboliek staat de Aster voor de herfstvreugde en de geluk-kige ouderdom. Dit is duidelijk ontleend aan het seizoen waarin de Aster bloeit: (het begin van) de Herfst. Laat ons hierin wat dieper op ingaan. Het is de (Weegschaal-)periode die vooraf gaat aan het vallen der bladeren en de herfststormen: de stilte voor de storm. Vaak is het overdag nog mooi weer met heldere lucht (Weegschaal is een Lucht-Teken), ook al koelt het 's avonds flink af. In de levensfase van een individuele mens, stemt dit overeen met de mooie nadagen van het senior-zijn: men gaat op, pensioen, heeft tijd om die dingen te doen die men (altijd) graag had gedaan of nog wil doen (reizen ma-ken bvb), en is nog ondanks een aantal kwaaltjes, in relatief goede gezondheid en nog goed ter been. Want de ware aftakeling begint pas in de Winter van zijn bestaan, de 75 voorbij. Het is een periode van nog eens een laatse keer met volle teugen te genieten van het leven en alles wat het aardse bestaan te bieden heeft. Nog één keer schitteren als een ster, alvorens door ziekte en ouderdom gekluisterd te worden aan een kleiner bestaan waar veel minder mogelijk is. Het is een periode die men ten volle moet benutten en koesteren, want het luidt een vaarwel in. In die optiek is de Herfst ook een nostalgiese periode, omdat men erin terugkijkt op het leven dat men heeft geleid, met zijn zegeningen en zijn drama's, zijn vreugdes en zijn verdriet, zijn hoogtepunten en zijn dieptepunten. Hoezeer men het ook zou willen vasthouden voor altijd, het gaat niet: de tijd tikt traag maar ongenadig verder.

Moet dit somber stemmen? Het kan depressief maken door al te lang bij deze gedachte te blijven stilstaan. Maar deze levensperiode stelt in staat om goed te maken, wat men in zijn leven daarvoor heeft gemist of verkeerd gedaan. Een tweede kans als het ware. Als grootouder bijvoorbeeld doen met de klein -kinderen, wat men met zijn kinderen niet heeft gedaan/kunnen doen. Zich die dingen aanschaffen, waar men als jonge mens niet genoeg geld voor had. Eindelijk tijd vinden om die dingen te doen, die men zich heeft voorgenomen ooit eens te doen. Want als men het NU niet doet, is ook deze kans verkeken. Als er iets is, wat men zich als oudere bewust van moet zijn, is dat tijd een kostbaar geschenk is.