Art 1
Esoterie
RUBRIEK: Het Paranormale Geplaatst op 2 november 2007
De mens voelt zich aangetrokken tot wat geheimzinnig en onverklaarbaar is. Dat is de aantrekkingskracht van het onbekende en het mysterieuze. Het is het "Sinterklaas -gevoel": de blijde verwachting van wat komen zal, of komen kan. Dat zijn de kriebels in de buik bij het naar een feestje gaan, en bij het verliefd vallen: wat zal er van ko-men? Het is de drang die mensen nieuwe zaken laat proberen, nieuwe landen en oor-den doet betreden, nieuwe domeinen laat exploreren.
Het onbekende draagt een belofte in zich: een toekomst. Het mysterie draagt een vermogen in zich: een ontdekking. Wat ligt er achter de bocht en dat ik niet kan zien? Zo bekeken is niet-weten aantrekkelijker dan weten, want de verwachting is steeds mooier dan de werkelijkheid die kan invullen. Weten schenkt iets -duidelijk-heid-, maar ontneemt tegelijk ook iets: een gekoesterde droom of illusie. Daarom is wetenschap niet aantrekkelijk: door de dingen des levens te verklaren, ontneemt zij hen hun "glans" van mysterie. Daarom lijkt oudworden onattraktief: met het ouder worden, verliest men de glans van een toekomst. Wat bekend is, draagt nog weinig verrassingen in zich, en wanneer alles voorspelbaar is, loert de saaiheid achter de rug.
Omdat in deze "wetenschappelijke tijden" alles goed geordend en georganiseerd ver-loopt, is het leven in onze kultuur al bij al vrij saai en voorspelbaar geworden. Heel wat mensen proberen de verveling dan ook te ontlopen in feesten, uitspattingen en allerhande roesmiddelen. Anderen proberen terug het mysterie in hun leven te intro-duceren, door zich in een geloof te storten. En ook de esoterie maakt een come-back; getuige daarvan het vernieuwd succes van heksen, rituelen, magiese praktijken en attributen, inwijdingen, channeling,...... Het probleem hierbij is evenwel: wat men "niet kan begrijpen" moet men ..... aannemen. En wat men moet aannemen, daar heeft men niet langer kontrole over: men geeft die kontrole dan nl in handen van diegene die .... wél weet. Al bij al is dat een sterk staaltje van kontradiktie omdat men dan van een toestand van over-kontrole beland in een toestand van komplete "over-gave". Dat men daarbij van de drop in de regen kan belanden, bewijzen de terugke-rende secte-verhalen. Ook de drang naar "toekomstvoorspellingen" komt uit diezelf-de kontradiktie voort: men zoekt naar een vorm van "kontrole" over zijn leven via een methode waarop men geen kontrole over kan hebben.
De kontradiktie bereikt zijn piek, wanneer men door channeling entiteiten "van de andere kant" aan het woord laat: daar kunnen "gewone stervelingen" geen enkele voeling mee hebben. Dé vraag die zich daarbij stelt, is, of deze esoteriese kennis méér waarde of een diepere betekenis zou hebben, omdat ze op die manier tot stand is ge-komen. Het is tegelijk een vicieuze cirkel, omdat Meester Moyra, Seth, of Meester Djwhal Khul de verkondigde boodschap een onkontroleerbare meerwaarde en pres-tige verleent aan hem of haar die channelt. En het tweesnijdend zwaard is dat van éénrichtingsverkeer wanneer men, van dit probleem bewust zijnde, de paranormale toer opgaat, om zijn overtuigingskracht "buitengewoon" te maken. Al bij al kweekt het trouwens de verkeerde reflex dat esoteriese kennis op deze manier tot stand moet komen, om geloofwaardig te zijn. De nadruk op volgzaamheid -het kweken van vol-gelingen of discipels- en de mensen aan zich binden door een continu proces van inwijdingen, en ze in een strak keurslijf van opgelegde hiërarchieën houden, doet de rest.
Esoterie betekent echter niet "paranormaal", maar "naar binnen gericht": de aan-dacht gaat niet naar de buitenwereld, maar naar de innerlijke wereld. Men kijkt maw "naar binnen". Naar de diepere realiteit van het bewustzijn. Niet per se naar het transcendente en hemelse, omdat het om de Aardse realiteit gaat waarin men moet leven. Het hemelse beklemtonen kan alleen maar de schizofrenie met het dagelijks bestaan vergroten. Waar het hem dus om gaat, is van in dat "dagelijkse", de diepere, verborgen dimensies te ontdekken. Dat is het nooit tot een eind komend mysterie van het universele bewustzijn.
Ikzelf zet me dus niet op een troontje. Noch zet ik mijn paranormale vermogens in de verf om indruk op de mensen te maken. Mijn woorden moeten voor zichzelf spreken. Ik speel niet voor guru en probeer geen adepten te kweken, maar probeer de men-sen die naar mij toekomen datgene te geven wat ze echt nodig hebben. Ik maak dui-delijk omdat er voor mij geen kontradiktie tussen weten en ontdekken bestaat. Mijn leven is erop gericht om een wijs man te zijn, niet van beroemd en populair te wor-den. Ik laat de mensen vrij om de wijsheid in mijn woorden al dan niet te ontdekken. Ik heb nog geen boeken gepubliceerd, maar mijn leven gewijd aan het esoteries on-derzoek van de diepere werkelijkheid. Wie ben ik om te zeggen wat ik zeg? Ik ben maar ..... een mens. En ik spreek tot andere mensen.
