Art 14
Echt gezag moet uit het bewustzijn komen
RUBRIEK: Bewustzijn    Geplaatst op 1 februari 2012

Zeg me naar wat (of wie) je luistert, en ik zeg je wie je bent.

Gezag is immers geen "verworven staat", maar verleent men door aan iets of ie-mand "gehoor" te geven. In het woord "gezag" kan men etymologies de stam zeggen herkennen: iets of iemand "spreekt", en door daarnaar te luisteren schenkt men "het" of "hem" gezag. Wat de meeste mensen derhalve een vanzelfsprekend "feit" vinden, is evenwel een bewustzijnsakt: men MAAKT iets gezaghebbend, door er aandacht en belang aan te verlenen. Doet men dit NIET, dan zijn het maar "woorden in de wind", die nergens ontvangen en aangenomen worden.

De kernvraag is dus: wat vindt men belangrijk genoeg om in zijn geest gezaghebbend te laten zijn?

Voor heel wat mensen, heel zeker in deze materialistiese kultuur, zijn dat hun be-zittingen. Ze beschouwen hun bezittingen daarbij niet als voorwerpen waar ze een tijd gebruik van mogen nemen, maar als hun "eigendom" waarover ze naar eigen be-horen mogen over beschikken. Onder het motto: ik bezit, dus ik ben. En dit geldt niet alleen voor een plek om te wonen, een huis, en grond, en alles erop en eraan, maar akkumulatief en bij uitbreiding ook over ALLE dingen des levens, tot en met de rijk-dommen van moeder Aarde, andere levende wezens erop, en zelfs "soortgenoten". Materie en bezit kent enorm veel gezag in onze kultuur.
Voor zakenlui en industriëlen heeft de "omgezette en geabstraheerde" vorm ervan, geld de hoogste autoriteit. Voor politici is dat de "gesocialiseerde pendant": macht. Onder het motto: ik heers dus ik ben. Voor intellektuelen is dat kennis: ik weet dus ik ben. Niet eens kennis verworven uit eigen ervaringen -iemand die dat doet noemt men een autodidakt- maar "algemeen aanvaarde kennis";wat erg normatief is. Oorspronkelijke geesten durven UIT de box te treden en autonoom te denken: het gekende ik denk, dus ik ben. Voor ambtenaren en konformisten zijn de wet of de regels het hoogste goed met het hoogste gezag. Het motto wet is wet, en, regel is regel.
Voor gevoelsmensen, zijn hun emoties het allerbelangrijkste: ik voel, dus ik ben. Voor wilskrachtige mensen hun wil; voor ambitieuze mensen hun ambitie; voor ge-lovige mensen hun geloof of godsdienst. En er bestaat zelfs een speciale categorie mensen, de bv's, voor wie het hoogste gezag de populariteit is: ik wordt herkend, dus ik ben. Voor elkeen wat wils dus.

En precies deze realiteit, brengt de meeste mensen ertoe de bron of grond ervan te ontkennen: men probeert het voor te stellen als "de natuur der dingen" (sic) , en door het te anekdotiseren, te ontdoen van zijn bewustzijnsakt. Het luidt dan: de één bekijkt het zus, en de andere zo; dus iedereen bekijkt het op zijn eigen manier. Maar men verliest dan wel twee cruciale realiteiten over het hoofd! Ten eerste, dat daar-door een ontzettende chaos binnen elke individuele mens ontstaat, wanneer hij aan AL deze verschillende en dus versnipperde gezagsaspekten wordt onderworpen; wat door het leven steeds gebeurt. Ten tweede, dat het bewustzijn GEEN "individueel", maar integendeel een universeel proces is, dat voor ALLE mensen ongeacht huids-kleur, kultuur , geslacht of ouderdom gelijk is. Dit is eigenlijk de enigste, fundamen-tele gelijkheid onder de mensen.

De clash van "verschillende gezagsstrukturen" is ook iets wat in het verzuilde België maatschappelijk- politiek tot uiting komt. De oude gezagsstrukturen, zoals het Kris-tendom, hebben afgedaan, wat een goede zaak is, maar door gebrek aan een duide-lijke hiëarchie, gaat het ene gezag tegen het andere in. Deze verwarring openbaart zich eveneens in elkeen van ons, wanneer de verschillende deelaspekten van onszelf een eigen leven gaan leiden omdat er geen echte baas meer is , die in moeilijke si-tuaties "het touw kan doorhakken". Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat er een boom is van boeken die gaan over "zo moet het". Heel wat mensen voelen zich im-mers stuurloos; en heel wat anderen werken als bezetenen om dat niet te moeten voelen.

Het enigste wat dan overeind blijft in deze clash, en de paradoxen van het leven kan doen oplossen, is: het bewustzijn. Sociale strukturen en filosofieën die de mens "van buitenuit" proberen te veranderen, zijn gedoemd tot mislukken, omdat, als puntje bij paaltje komt, elke mens terugvalt op wie hij IS. Noch voorstelling, noch perceptie zijn immers de realiteit zélf: als de mens wil "veranderen", moet dan van binnenuit gebeuren; door bewustzijnsgroei. Het bewustzijn is het innerlijk kompas waarmee de mens zich op zijn levenspad beweegt, en het innerlijk gezag waarop hij terugvalt om keuzes en beslissingen te nemen.

Hoe dat gezag van dat bewustzijn in de praktijk moet werken, is volgens deze "een-voudige" dynamiek: het lagere moet het hogere gehoorzamen. IN dat bewust-zijn zijn er immers gelaagdheden of trappen die korresponderen met de verschil-lende bestaansniveau's; die maken de "natuurlijke" hiëarchie in de onderliggende relaties uit. Het gedrag wordt gestuurd door de emoties. De emoties worden gevoed door het denken. De gedachten worden gestuurd door de motiveringen. De motive-ringen worden bepaald door de levensvisie. De levensfilosofie wordt gericht door het evaluatie-en oordeelsvermogen. Zijn oordeel wordt gestuurd door zijn spiritualiteit. Hoe "hoger", hoe edeler, en hoe "lager" hoe archaïeser.

Het loopt verkeerd wanneer het "lagere" het "hogere" de wet dikteert en zijn wil op-legt. Wanneer zijn gevoelens bijvoorbeeld door zijn impulsiviteit zijn gedrag achter-na hollen, ipv ernaar te luisteren: men voelt zoals men handelt. Wanneer zijn ge-dachten gedikteerd worden door zijn emoties, ipv er gehoor aan te geven: men denkt zoals men voelt. Wanneer zijn motiveringen bepaald worden door zijn gedachten: men praat (en denkt) zichzelf "goed". Wanneer zijn oordeel wordt ingevuld door zijn belangen en motieven: het doel heiligt de middelen. Wanneer zijn oordelen zijn in-zichten primeren, en zijn spiritualiteit zijn genomen beslissingen moet verrechtvaar-digen.

Noteer wel dit uiterst belangrijk gegeven: "demokraties" gezag is geen autoritair of paternalisties gezag. Het berust op zijn meerwaarde of "wijsheid", en niet op dwang. Het zijn juist mensen die sterk vastzitten aan een bepaald patroon, die het begrip "dwang" vlug laten vallen, om het legitiem gezag van een bepaald bewustzijn niet te moeten aanvaarden. Want in een demokraties regime wordt er geluisterd in de twee richtingen: ook het lichaam, de instinkten, de gevoelens, de gedachten, .... hebben HUN specifieke wijsheid waarnaar dient geluisterd te worden. ELK niveau van bestaan en bewustzijn brengt dus "informatie" en advies binnen, maar het hoogste gezag wordt vertegenwoordigd door het hoogste bewustzijn. Hoe belangrij-ker de beslissingen dus zijn die me moet nemen, tot hoe hogere autoriteit BINNEN zichzelf men te rade moet gaan. En door de keuzes die we nemen, tonen we aan wat "het hoogste gezag" IN onszelf vertegenwoordigt, en op WELK bewustzijnsniveau we konkreet funktioneren. Willens nillens tonen we ons dus steeds, zoals we zijn.