Art 33
De Regie van zijn Leven in eigen handen houden
RUBRIEK: Intuïtie-Energie    Geplaatst op 17 januari 2025

Als opgroeiende puber moest ik veel studeren; ik was door mijn ouders gedropt in de afdeling Latijn-Wiskunde van het Atheneum. De enige "kompensatie" of voordeel dat dit meebracht, was dat ik dan ontslagen werd van vervelende en overbodige familie-bezoekjes en uitstapjes, omdat ik ook de zondag nodig had om te studeren en mijn huistaken te maken. Voor het eerst in mijn leven was ik ALLEEN THUIS, en had ik het huis voor mij alleen. Home Alone, private edition! Aanvankelijk was ik zoals in de gelijknamige film geweldig in mijn nopjes: ik was vrij op te doen wat ik wou, en werd niet op de vingers gekeken. En wat deed ik dan? Profiteren om in blaadjes met schaars geklede vrouwen te kijken, en van in het magazijn van mijn vader waar ik niet binnen mocht, naar zijn spullen gaan kijken; maar dan toch beginnen studeren. Mijn middageten bereiden; dat was ik al gewoon, want gezien mijn ouders thuis een winkel hadden, moest ik van zodra op het middaguur een klant binnenkwam, de keuken van mijn moeder overnemen. Mijn vader kon volgens de toenmalige sexe-rolverdeling, niet eens een ommelet klaar maken. Terug studeren; een beetje spelen. Opnieuw studeren; een klein beetje televisie kijken. En terug achter mijn schoolboe-ken kruipen tot mijn ouders en mijn jongere broer terug naar huis keerden. Ik had teoreties voor één dag de regie in handen, maar prakties eigenlijk helemaal ook niét: IK bepaalde het studeren niet, want dit motief werd door de school gedicteerd. IK bepaalde het huisinrichting niet, want dat deden mijn ouders, en ik moest alles in-takt houden: mijn ruimte was een kleine studeerkamer van 3 bij 2 meter gevangen tussen de zoldertrap en de gang op het eerste verdiep: er kon met moeite een lesse-naar staan, en er was als verwarming alleen een elektries vuurtje. Het enige wat dat IK die dag eervaarde was een soort leegheid en verveling: ik kon die dag niet VAN-UIT MEZELF invullen, en ik deed dus eigenlijk bijna hetzelfde als mijn ouders daar wél waren of zouden geweest zijn.

WANNEER heeft men eigenlijk de regie van zijn leven in eigen handen? Wanneer men iets graag doet; voor mij was dat als jongeling wanneer ik aan maquettes werkte of aan mijn schelpenverzameling bezig was. Later wanneer ik als jong volwassene planten en kruiden op het land kweekte en oogste. En nog later wanneer ik als mid-delbare volwassene voordrachten en kursussen gaf over kruiden en astrologie. En nu, wanneer ik achter mijn pc zit en een artikel uitwerk. Wanneer men van zijn hobby zijn werk kan maken, heet dat dan. Maar tegelijk viel dan ook steevast de vraag: En, kun je daarvan leven? In feite was dat steeds een "wederkerige" vraag die naar de steller ervan wees: velen die dat geprobeerd hebben, biologies boer of alternatief the-rapeut te zijn, hebben dit na een tijd opgegeven. Het is immers NIET gemakkelijk. Velen voelen zich geroepen, maar weinigen volharden. Het grootste deel van mijn le-ven ben ik redelijk arm gebleven; het is pas op het eind van mijn leven dat ik een vast inkomen heb (een pensioen), een eigen tuin bezit, en een beetje welstellend ben. Voor mij heeft dat echter nooit een verschil uitgemaakt, en heb ik dit steeds gekom-penseerd door kreativiteit, vindingrijkheid en "de tering naar de nering te zetten".

Privacy - Opgenomen bij de Nieuwe Maan van Leeuw 2014

Velen denken dat ze hun privacy volledig moeten afschermen. Vadertje staat, de overheid, de bureaucratie van zowel het land, Europa en de Wereldgezondheids-organisatie (WHO) hebben zich immers als taak gesteld "de wereld veilig en gezond te houden", en zoals de Corona-crisis heeft bewezen durven ze daartoe vergaande dwangmaatregelen op te dringen. Een erg paternalistiese en autoritaire instelling die associaties met een dwingelandij of dictatuur vertoont, wanneer ze GEEN alterna-tief toelaat en elke "tegenspraak" censureert.

Velen hebben dat "aan de lijve" en "aan de geest" gevoeld, of zijn daarvoor zelfs "ge-straft" door "buitenspel" te worden geplaatst. Met de vergaande mechanisering en indaling van het Internet en de Telefonie in alle geledingen en facetten van de maat-schappij, wordt dit immers veel gemakkelijker dan vroeger: technies heeft de over-heid veel meer mogelijkheden om dit uit te voeren. Of ze dit dan daadwerkelijk ook zal doen, zal voor een groot deel afhangen van de waakzaamheid en het verzet van de "burgers", jij en ik dus. In de sixties kon die overheid nog niet die wurgende greep op haar "onderdanen" uitoefenen, en voor wie de psychologiese en maatschappelijke indoctrinatie doorzag en naast zich legde, waren er genoeg alternatieven om het anders te gaan doen, om anders te gaan leven.

Vandaag, is 1984 van George Orwell evenwel mogelijkerwijze stukken dichterbij dan in de jaren dat hij geschreven werd. Het vertrouwen in de politiek en de beleidsmen-sen is tot een laag brandend pitje gereduceerd, en men reageert allergies op de zo-veelste poging tot inmenging en kontrole van de overheid. Dat verklaart voor een groot deel de herverkiezing van Donald Trump tot president van de USA: hij is een bedrieger en een manipulator, maar heel veel mensen zien in hem OOK de "rebel" die zich verzet tegen verdere inmenging van de overheid en opkomt voor meer vrij-heid voor het individu. Hij is in hun ogen "de kampioen van de vrijheid".

Het is echter de vraag of het zich terugtrekken uit de externe realiteit en het zich terugplooien op zijn eigen privacy daarin soelaas biedt. Elke poging tot meer ge-slotenheid maakt immers meer paranoïde voor mogelijke "inbreuken". Wie zich thuis opsluit achter 4 muren en zijn deur vergrendelt, is niet "verzekerd" tegen in-braak. Kijk wat die pogingen op de privacy op het Internet te beveiligen hebben ver-oorzaakt! Vanwege het auteursrecht van muzieknummers worden video's waarin deze muziek wordt gebruikt -ook al is het uit liefde en zeer toepasselijk- gedeleted. Dit geldt vooral van artiesten die niet meer leven, en waarvan het eigendomsrecht in handen is gekomen van naar royalties hongerige erfgenamen; men kan hierdoor bij-na geen video's meer van Frank Zappa of Prince vinden. En de poging om de privacy op het Internet te beveiligen, heeft alleen tot gevolg gehad dat mensen vakantievi-deo's kunnen wraken waarop ook zij toevallig opstaan; en tot het vervelende cookie-beleid dat men telkenmale moet invullen van zodra men een site op het Net bezoekt. MEER privacy is de "oplossing"? Ik dacht het niet! ANGST is een slechte raadgeef-ster; getuige daarvan de talrijke komplotteorieën die op Facebook schering en in-slag zijn.

En bovendien -zoals ik op bovenstaande video duidelijk maak- lost de nood aan pri-vacy de de nood aan verbinding niet op: wie zich afzondert scheidt zich af van de vrije omgang met anderen, van de vrije kommunikatie en interaktie met de we-reld. Wie zich afsnoert van de Levensstroom, kan zich niet meer uiten in wie hij is als individu en komt in een ONpersoonlijke relatie met de realiteit en anderen te staan.

Ik heb gemerkt dat op Facebook zelfs een radikaal tegenovergestelde tendens merk-baar is: de drang om met gelijkgestemden bij elkaar te komen en in een gemeen-schapsbeleving te getuigen. Vroeger deed men dit alleen wanneer er iets te vieren was -verjaardagen, bruiloften, geboortes, fuiven, ....-. Heden ten dage vinden echter met de regelmaat van de klok gatherings plaats waarbij naar hartelust samen ge-mediteerd, gechant, gedrumd, trance- en estatic-gedanst wordt. Soms alleen voor kringen van mannen alleen, of louter voor vrouwen; ik vermoed omdat dit de drem-pel om zich "open te stellen" vergemakkelijkt en verkleint. Zelfs binnen mijn eigen "specialiteit" -sjamanisme- lijken bijeenkomsten aan populariteit te winnen boven persoonlijke konsulten of kursussen. Dat doet me weer denken aan de sixties-seven-ties waarin de ashrams van Oosterse guru's volliepen met Westerlingen op zoek naar bewustzijnsverruiming.

Het kreëren van ontmoetingsplaatsen moge dan een lovenswaardig streven zijn, maar het is wel geen echte "levensvorm" , zoals de ashrams en de kommunes uit de jaren 60-70 dat overduidelijk hebben gemaakt. Men zou deze ervaring en wijsheid van de "vorige generatie" niet mogen ontkennen, om als nieuwe generatie niet in de-zelfde valkuil te lopen. Men wordt verondersteld van de geschiedenis te LEREN. Begrijp me niet verkeerd: ik heb op zich niets tégen fuiven, festivals en bijeenkom-sten; maar "ze" lossen evenwel niets wezenlijks op. Het kan zelfs de illusie wekken van met "spiritualiteit bezig te zijn", onder het mom van "uit de bol te gaan" zoals bij een fuif of een festival. Men kan niet alles hebben: het is goed van te voelen dat men niet alleen is in zijn queeste, maar essentiëel is bewustzijn iets dat in de stilte en in de individualiteit moet plaats vinden. Van zodra dit in een GROEP gebeurt, begint een groepsdynamiek te spelen, wat het individu in een kader wringt, opgelegd door de groep. Men komt niet "eindelijk tot zichzelf", maar tot het sociaal ideaal volgens de normen en de doelstellingen van de "doctrine" of van de "leider". Dat is niet anders geweest in ALLE godsdienstige bijeenkomsten -of het nu van de traditio-nele geloven of Kerken uitging, of vande guru's van sekten-: men wordt met love-bombing en aanvaarding ontvangen, en aldus "bij de arm genomen" in een wel-bepaalde richting MEE genomen, zonder er erg in te vinden. Men "voelt" zich im-mers goed en geaccepteerd; wat zou er verkeerds kunnen zijn aan een kollektief ge-beuren? Helaas, de geschiedenis heeft juist bewezen dat er dan wél van alles kan verkeerd gaan.

Tealc - Don't use spirituality as a nullifufation tool

Staat iemand die louter terugplooit op zijn privacy te dicht, dan staat iemand in een geloofsfase veelal te open. Iedereen is lief, en alles is goed of komt toch goed. Men beklemtoont op kunstmatige en geforceerde wijze "het goede" en "het positieve" OM het moeilijke en beproevende uit te sluiten en te negeren. Men amputeert hierdoor het volledige verhaal van de realiteit, door het te "herschrijven" in een versie die hem beter konveneert. Een versie die minder beproevend en uitdagend is, minder konfronterend en pijnlijk.

Dat kan de waan geven van die realiteit (reeds) te beheersen, van een (schijnbaar (!)) meesterschap en onaangedaanheid over zijn gedachten en gevoelens te tonen, en van een bepaalde (hoge) bewustzijnstoestand te suggereren door de (schijnbare) af-wezigheid van konflikten en problemen. Laat je echter niets wijs maken: dit is niet "echt" of waar. Veel guru's gaan dan ook kompleet uit de bocht, wanneer ze hun au-reool van "verlichting" proberen te bewijzen via gezag of truken. Waar men echt aan toe is, blijkt uit zijn vermogen om de totale werkelijkheid te accepteren en om te gaan met ALLE problemen die men in de werkelijkheid ontmoet door IN die reali-teit te leven. En niét door die werkelijkheid proberen te ontlopen, te vermijden, te ontkennen, te minimaliseren, of -zoals Tealc in de video hierboven goed uitlegt- tot nul te herleiden in zijn perceptie.

Het valt me keer op keer op, hoezeer mensen op het Internet een bepaalde realiteits-voorstelling klakkeloos volgen en dezelfde narratief gewoon overnemen. Op Face-book post men om likes te krijgen, en op YouTube post men om volgers te krijgen. Echte kommunikatie of dialoog is zeldzaam, omdat het doel blijkbaar niet is van zijn denken en bewustzijn te kunnen nuanceren, maar tot één of andere club of -isme te kunnen "behoren" en achter die vlag te gaan staan. De initiale bedoeling van het www -de wereldwijde en vrije kommunikatie- is ver te zoeken.

Zolang men echter volger blijft, geeft men de regie van zijn leven UIT handen, om-dat men "geprepareerde" kost aanvaardt in plaats van zijn eigen (mentale) menu op te stellen. Het is pas wanneer men terugvalt -en durft terugvallen- op de eigen authenticiteit dat men de autoriteit of het gezag van zijn voertuig terug IN handen krijgt. De bestuurder van dat voertuig is het bewustzijn, en de enige die voor ZICH-ZELF kan denken, ervaren, evalueren, keuzes maken. Men kan weliswaar naar het advies van anderen luisteren, men kan zich door de wijsheid van anderen laten in-spireren, of men kan zich door ervaringsdeskundigen laten bijstaan en gidsen, maar zijn levenswandel moet men ZELF bewandelen. Het is daarom ook dat alle gods-diensten het ego als "grote boodsdoener" of sta-in-de-weg voorstellen, in plaats van als de noodzakelijke buffer tussen binnen- en buitenwereld, tussen het ik en de rea-liteit. Het is daarom dat sommige filosofieën (zoals zowel het materialisme als het non-dualisme) het bestaan van dat bewustzijn ontkennen: zonder intern gezag, is het (hoger) ik immers overgeleverd aan alle mogelijke beïnvloedingen en manipulaties van buitenuit, en neemt men alles voor lief. Nochtans is ons bewustzijn de enige "ze-kerheid" en blijvende essentie die we "hebben" tijdens ons leven (en erna).