Art 2
De Bron van alle kennis
RUBRIEK: Bewustzijn Geplaatst op 2 november 2007
Heel wat mensen die mij hebben meegemaakt, vroegen zich af waar ik mijn "kennis" haalde. Alvast niet uit boeken, want al bij al heb ik tot nu toe in mijn leven nog niet zoveel boeken gelezen. Sommige auteurs zoals Mellie Uyldert, heb ik meer als inspi-ratiebron gebruikt, dan als voorbeeld dat ik navolgde en napraatte. Anderen, zoals een Krishnamurti, vond ik briljant om hun inzichten, maar hun vertrekpunt of hun manier van verwoorden, was niet zoals ik dat zou aanpakken.
Dat is ook een probleem in déze sector: er zijn meer volgers en naäpers, dan oor-spronkelijke geesten werkzaam. Het resultaat is dan vaak dat vergissingen of ver-keerde zienswijzen desondanks klakkeloos worden overgenomen omdat niemand zich de moeite doet of bij machte is, een onderzoek te voeren. En weer anderen vinden dat geen echt probleem omdat het hen voldoende is, een kader te hebben waarin ze kunnen funktioneren.Het is trouwens de vraag of Krishnamurti evenveel zou kunnen publiceren hebben als hij niet eerst voor "avatar" had gespeeld binnen de schoot van de Theosofiese vereniging. De hamvraag luidt dus: wordt Krishnamurti gelezen voor zijn wijsheid, of omdat hij bekend is?
We raken hier iets essentiëels: als het niet om persoonsadoratie gaat, dan moet ie-mands mate van inzicht en bewustzijn herkenbaar zijn. Men kan aldus de wijsheid van iemands woorden checken aan de hand ....van zijn eigen bewustzijn. Binnenin zichzelf kan men evalueren of wat een ander zegt getuigt van wijsheid of niet, of hij waarachtig is of niet, of hij iets universeels raakt of niet. Het grote probleem hierbij is dat men in onze cultuur niet gewoon is, en niet getraind is om op dergelijke wijze te evalueren.
We zijn gewoon te evalueren op "kennis" en op bekendheid, wat in wezen een menta-le "konstruktie" en dus misleiding is. En precies intelligente personen worden mis-leid, omdat ze te weinig voeling en bekendheid met hun eigen bewustzijnsprocessen hebben. Een guru als Bhagwan bvb "had wel iets", maar duizenden volgelingen heb-ben niet ervaren dat hij een rol speelde en schatten hem veel hoger in dan hij intrin-siek "waard" was. Ze zagen hem niet zoals hij echt was, maar zoals ze dachten dat hij was, of zoals ze hem wilden zien.
Om de diepere realiteit der dingen te kunnen zien, moet men echter met een open en onderzoekende geest kijken; niet met een "volgzame", want schatplichtig aan een persoon, een doctrine, een geloof,....Het lijkt kinderlijk eenvoudig -kijken naar de dingen zoals ze echt zijn- , maar het is de noodzakelijke voorwaarde voor een be-wust-zijnservaring.
Mijn "geheim" is: ik heb me leren bekwamen in de edele kunst van het kijken en zien, en te luisteren naar wat mijn bewustzijn daarover te vertellen had. Iedereen kan uit diezelfde bron bij zichzelf putten, als hij zich maar de inspanningen daartoe wil getroosten. En wat ik zeg, kan iedereen aan diezelfde bron "herkennen". Daarom noem ik mezelf soms met een boutade helderdenkend, of "esoteries wetenschapper".
Het gaat hem niet om "kennis" als dusdanig, maar om doorleefd bewustzijn: ik heb veel geleerd uit wat ik heb meegemaakt. Toen ik tijdens een diskussie professor Vermeersch erop wees dat het een ongerijmdheid was van kennis te evalueren zon-der zijn eigen bewustzijnsprocessen te begrijpen, reageerde hij daarop met:"Als er één persoon is die veel weet over bewustzijn, dan ben ik het wel. Ik heb grondig Heidegger bestudeerd, en ik heb een kast vol met boeken over het bewustzijn". Ik heb daar hartelijk om moeten lachen!
