Art 8
Ayahuasca, de halucinogene liaan
RUBRIEK: Kruiden    Geplaatst op 27 december 2011

Donderdagavond 22 december was het weer zover: een Koppen-reportage over het ge-bruik van Ayahuasca. De uitzending werd aangekondigd als "exklusief" en als "bijzonder" gezien een medewerker aan zo'n sessie had deelgenomen: we zouden een inkijk krijgen in deze "kontroversiële" materie.

Wat vooral duidelijk was, was dat de redaktie zeker niet het risiko wou lopen zich te "ver-branden" aan zo'n "kontroversiëel thema": de beelden van de opname van het Ayahuasca-ritueel, werden om de haverklap onderbroken door de "deskundige uitleg" van een profes-sor in witte stofjas (dus moest het wel een echte professor zijn, en moest hij wel degelijk iets over deze plant te vertellen hebben). Misschien ook, omdat er tijdens de lange uren van zo'n ritueel eigenlijk niets "gebeurt" dat het filmen waard is; en op kotsende mensen kijken, gaat al snel vervelen.

De "inside-getuigenis" moet ook zijn tegen gevallen, of het moet zijn dat de redaktie haar losse medewerker niet vertrouwde: hij mocht even aan het woord en in beeld komen, maar over zijn eigenlijke ervaring zijn we niks te weten gekomen. Geen gekots, maar een afgang, als je 't mij vraagt, maar voor de makers van deze reportage geen probleem: dan maar vlug geswitcht naar een personnage dat flamboyanter was. En hoera: voorwaar een BV die "erva-ringsdeskundige" was (ze had al 20 keer deel genomen aan een Ayahuasca-ritueel!), en be-reid was om erover te spreken. Dan maar vlug de BV naar huis gevolgd, en in hetzelfde élan ook haar moeder aan het woord gelaten. Voorwaar zeer relevant allemaal, zoals wat de BV over haar Ayahuasca-gebruik wist te vertellen: je kwam er thuis mee bij jezelf. Mooi, maar ik kan zo losjes uit de vuist een 20-tal (!) andere ervaringen schudden die hetzelfde effekt geven, zonder al dat gekots: mediteren, ziek worden, een boswandeling maken, schilderen, een dag op straat leven, een nacht buiten slapen, ........ Stuk voor stuk "therapieën" waardoor een mens los komt uit zijn dagelijkse kontext, en teruggeworpen wordt op zijn essentie.

Het probleem dat zich dus stelt -en dat de reportage in al haar diepgaandheid niet heeft aan-gesneden-, is dus: heeft men daar een halucinogene plant en ervaring voor nodig? De ma-kers van het programma hielden zich blijkbaar vooral bezig met het vraagstuk van de "wet-telijkheid", en de deelnemers met het vraagstuk van "ervaren begeleiding", maar niemand blijkt zich de nochtans evidente vraag te stellen: waar is dat goed voor?

Ik wil niet belerend doen, maar even heel ter zake: in realiteit wordt een mengsel voor dit ritueel gebruikt. Niet alleen de stengel van de ayahuasca liaan, maar ook de bladeren van de chakruna (zie foto). Als men dus toxicologies onderzoek wil verrichten, moet men dit voor beide komponenten doen. En tussen haakjes: we zouden ondertussen al lang moeten weten, dat het bij planten niet om de chemies, extraheerbare "werkzame stoffen" gaat, maar om het geheel of de energie van de plant. Vervolgens: de ayahuasca, wordt in zijn thuisland "vine of the dead" genoemd. De bedoeling van het oorspronkelijk ayahuasca-ritueel is dus: in kontakt komen met diegenen die er niet meer zijn en in de geesteswereld "leven". Ayahuasca wil in het Quechua zoveel wil zeggen als: liaan van de ziel. Inheemse volkeren van het Amazonegebied gebruiken het dus om in contact te treden met de wereld van de geesten, en NIET om "in kontakt te treden met zijn EIGEN geest"! Het hoeft dus geen be-toog dat de ayahuasca VERKEERD wordt gebruikt, onder ervaren begeleiding of niet; dat komt ervan als men zomaar een onbekende plant uit een ander werelddeel en een andere kultuur klakkeloos gebruikt als modetrend of uit sensatie.

In de reportage viel ook het woord "hippies"; die zijn nooit ver weg als het onderwerp over geestesverruimende middelen gaat. Maar als men het vooral in negatieve kontext over deze periode van de sixties-seventies heeft (wat helemaal niet hoeft, want op tal van manie-ren was die bevrijdend), mag dan op zijn minst ook iets leren uit de fouten die toen werden gemaakt. Het drugsgebruik -onder welke voorstelling men het ook moge proberen presen-teren- is het fiasco en het failliet van dat hippie-dom gebleken. Moet men nu echt anno 2011 in dezelfde valstrikken lopen? En is het geen ironie dat precies de ayahuasca wordt gebruikt om verslaafden te helpen in hun afkicken? Om hun lichaam eens flink te "purgeren" en om de "geesten" die hen in bezit hebben genomen via de gaten in hun energie door hun versla-ving, uit te bezweren.

De sjamanen in Peru, en de echte sjamanen overal ter wereld lachen zich een bult met die domme Westerlingen die zo graag ayahuasca willen gebruiken: blijkbaar kotsen ze zo graag, omdat ze zo graag zwelgen! Ayahuasca is "hot"? Neen, ayahuasca is kots! Haha.

Er valt over de ayahuasca genoeg op het Net te vinden (alsook een massa "triptekeningen"); maar 2 zijn wel het vermelden waard:
Sjamanen counteren zowel narcomaffia als drugsbestrijders
Een artikel in het Spaans (Gebruik de Google-vertalingsmachine)

Ik voel me genoodzaakt er een AANVULLING bij te voegen, gezien de paar reakties die ik erover heb gekregen. Het betrof vnl vragen naar "betrouwbare personen" die het ayahuas-ca-ritueel uitvoerden. Ik was erdoor eerlijk gezegd wat verbolgen, omdat het de "shoppende Westerling" illustreert: onder het motto "ik wil dat, ik wil dat" niet eens de moeite nemen om te lezen WAT ik erover geschreven had. "Ha, die schrijft erover, dus die zal er wel meer van weten!" Voor al deze mensen, en voor al diegenen die nog geneigd zouden zijn om het mij nog te vragen: ziehier dus de bezwaren die ik ertegen heb duidelijk op een rijtje gezet.

Met voorop een aantal praktiese bezwaren: deze plant groeit niet "hier". Alhoewel ik geen-sins een aanhanger ben van het Vlaams Belang, betekent dit dat de planten moeten geïm-porteerd worden. Eerste probleem daarbij: de versheid. Gevolg: hier zal men dus meestal om die redenen gedroogde ayahuasca krijgen; men zal dat meestal niet zien, omdat met het brouwsel zal krijgen wanneer het al gemaakt zal zijn. Tweede probleem: verse plantedelen mag men niet zomaar in zijn bagage vervoeren; indien wel, gaat het dus over smokkelwaar. Dit verhoogt misschien voor een aantal mensen de aantrekkelijkheid ervan -men doet iets "verboden"-, maar dit verhoogt geensins de kwaliteit en de betrouwbaarheid ervan.

We zijn kortom ver weg van het "oorspronkelijk" ritueel, waar men ter plekke de jungle in-trekt, en in het land en de kultuur van herkomst het ritueel uitvoert.Nu pleit ik weliswaar niet voor een drug-toerisme, zoals destijds alle hippies naar Nepal en Goa trokken, of voor een desintoxicatie-kuur , zoals bv's die naar luxehotels in Thailand trekken om af te kicken, maar de Westerse konsument is wel lui nietwaar: in plaats van de moeite te doen om naar daar te trekken, wil hij het hier kant- en - klaar op zijn bord krijgen.

Sjamanen voeren rituelen steeds uit op hun machtsplek of op een "veilige plaats" die daar-voor is uitgekozen. Het ritueel dus "zomaar" bij iemand thuis uitvoeren, is verre van opti-maal, want primo weet men dan niet welke sfeer daar hangt, en is de uitvoerder van het ri-tueel dus voor een stuk ook "vreemd" aan deze plek. Ook aan de mensen die er naartoe ko-men. Want wat is het gemak van een "ritueel"? Men moet zich niet bloot geven! Heel wat anders is het proces, wanneer men met een bepaalde vraag, een bepaald probleem of een bepaalde ziekte naar de sjamaan gaat, wat de natuurlijke gang van zaken is. De vraag naar betrouwbaarheid? Wel, dat is niet een kwestie van behandeling of van een ritueel als dus-danig, maar van de intensiteit en kwaliteit van de kommunikatie die men krijgt. Begin maar eens naar de interpretatie van een visioen of droom te vragen, aan iemand waarmee je met moeite kunt praten, en men kan de mankheid daarvan begrijpen. De "begeleiding" zal derhalve steeds minimaal zijn. En als die zal gebeuren door mensen van hier die zich het ri-tueel hebben "eigen gemaakt" zal dit weer bulken van de gemeenplaatsen en conceptuele verwachtingen.

Wat blijft dan over? Een ervaring? Een andere perceptie van de realiteit? De deur naar een andere bewustzijnstoestand? Men heeft dit vorige eeuw al eens uitvoerig geprobeerd met LSD, en toen ook al was "het sop de kool niet waard". Zoals dit het geval is met alle haluci-nogene middelen, heeft men de sleutel om in die "alterated state" te komen, niet in eigen handen. Drugs brengen in het algemeen niet dichter maar integendeel verder af van de eigen bron. Omdat ze hier niet ingebed zijn in een konkrete levenswandel, en een afhanke-lijkheid aan het middel kreëren om er "te kunnen geraken". Wil je dus dat niet ook dát ri-tueel versmalt tot een ordinaire konsumptie van ayahuasca, vraag jezelf dan in eerste in-stantie af WAAROM je het wilt doen, en naar WAT je erin op zoekt ben. Voed je bewustzijn, en niet je illusies!
Ik blijf steeds beschikbaar en bereid tot kommunikatie over dat alles.