Art 8
Authenticiteit
RUBRIEK: Bewustzijn    Geplaatst op 25 november 2008

Authenticiteit betekent voor een individu: zijn echtheid bewaren. Erover waken dat hij blijft wie hij in essentie is, onafhankelijk van de omstandigheden waarin hij moet funktioneren, en ongeacht de druk die van BUITENAF op hem uitgeoefend wordt. Er zijn immers steeds een heleboel krachten in de weer om hem te doen konformeren; konformisme is het tegengestelde van het zoeken naar authenticiteit, het tegenge-stelde van spirituele individualisatie.

In deze strijd naar authenticiteit moet een mens dus aan al die soorten druk weer-staan: economiese, maatschappelijke, familiale, raciale, kulturele,....tot en met de archetypiese verwachtingspatronen die op een individu als keurslijven worden los-gelaten. Hieronder: het patroon van "voorbeeldige zoon of dochter", het patroon van "goede leerling", het patroon van "ideale partner", het patroon van "voorbeeldige werknemer en burger", enz.....

Dat zijn stuk voor stuk "valkuilen" waarin iemands authenticiteit belaagd wordt, en waarvan hij zich bewust moet worden, opdat ze op hem niet van toepassing zouden zijn. Deze dagelijkse strijd vergt dus moed, inzet en aandacht, want het is veel ge-makkelijker om toe te geven aan de druk van buitenaf, dan om te leven vanuit de echtheid van BINNENUIT.

In deze strijd naar authenticiteit komen op de koop toe nog eens een aantal erva-ringsrealiteiten als een sluipend gif naar binnen sijpelen. Ik leg uit wat ik hiermee precies bedoel. Voor een deel hebben ze (alweer) te maken met de verwachtings-patronen die op iemand uit zijn omgeving uitgeoefend worden, en in feite neer-komen op wat de anderen vinden: zo moet het, zo hoort het, zo hoef je je te gedra-gen of te houden. Zo werd ik zelf bijvoorbeeld als jongeling met een enorme weer-stand gekonfronteerd zowel in het gezin, als in de "buitenwereld", toen ik gewoon mijn haar wat langer wou laten groeien. Tot en met in mijn "intieme relaties", wan-neer een vriendin opmerkte dat " ik er toch zoveel beter uitzag met kort haar ". Ik vond het toen al hoogst merkwaardig over WAT "de mensen" zich eigenlijk druk maakten, en hoe weinig ze zich eigenlijk bezig hielden met waar het hem ECHT om ging. Sindsdien heb ik een alarmbel in mij ontwikkeld wanneer "men" met zulke vormen van emotionele manipulatie op de proppen kwam: "je bent een grote egoïst" te horen krijgen wanneer ik voor mezelf opkwam, betekende in realiteit "wij willen dat jij in het gelid loopt".

Misschien minder goed herkenbaar, is het deel van manipulaties die te maken heb-ben met de manier waarop we de realiteit beleven. In onze konsumptiemaat-schappij is zowat alles "in scène gezet", zonder dat we daar erg in hebben. Sinterklaas bijvoorbeeld, is niet zozeer meer een archetypies verhaal dat samen-hangt met de sfeer van een welbepaald moment in het seizoengebeuren, maar wordt bepaald door wat er in de warenhuizen te koop is, en door potverdorie in het kielzog van "Samson en Gert" naar een Sinterklaas-musical te gaan! Zo wordt de beleving ervan dus gereduceerd: tot de koopprijs in een warenhuis, en een entertainement.

Ook op andere vlakken van het bestaan is deze zelfde tendens merkbaar: de echte beleving verdwijnt, en wordt "vervangen" door een surrogaatservaring. Zo heb ik een klein krantenknipsel gelezen, hoe een Brit verplicht werd zijn Halloweenversie-ring rond zijn huis te verwijderen, omdat er kinderen bang waren van de monsters. Het moet dus allemaal braaf en vrijblijvend zijn: er een show van maken, maar geen echte beleving, sfeer of diepgang; alleen oppervlakkig entertainement. Waar ervaren we bvb nog echte duisternis, in een omgeving die er vanuit de ruimte als een ver-lichte étalage uitziet? Waar kunnen we bvb nog echte stilte ervaren, in een wereld waarin er 24 uren op 24 wel ergens aktiviteit, geraas of lawaai is, en waarin men meent elke emotie te moeten "beklemtonen" met een muziekdeuntje?

Ook de natuur is herleid tot een otter op een T-shirt, een orka op een poster of een map, een dokumentaire op National Geografic, terwijl in ons volgebouwd landje nauwelijks nog plaatsen zijn waar men de natuur kan beleven (of voor kinderen: in kan spelen). Ik herinner me nog hoe het als stadskind voor mij een heuse openbaring was om bij een bezoek aan een schoolkameraadje uit de randgemeente, in zijn achter-tuin naar een heus stroompje te gaan kijken, met levende(!) salamanders en stekel-baarsjes.

Op de duur gaan we die ersatz-realiteit zelfs verwarren met de echte realiteit. Hoeft het dan nog te verwonderen dat "de moderne mens" zo vervreemd is van zijn eigen emoties en spirituele noden? Hij houdt zich bezig met, en maakt zich druk over zaken die het helemaal niet waard zijn, en verliest essentiële zaken uit het oog. Dat noem ik "slecht bezig zijn", ook al heeft men het "druk-druk-druk". Van tijd tot tijd herbronnen is OK, maar DICHTER bij zijn ECHTE motieven en wezenlijke noden blijven, is beter. Het verhindert dat men ZICHZELF op één of andere manier "kwijt" raakt.