Art 25
Wanneer het Belief in de weg zit
RUBRIEK: Bewustzijn Geplaatst op 26 november 2019
Een goede oefening om te weten of je Belief op een korrekte wijze funktioneert, is, wanneer je met een bepaalde problematiek hebt af te rekenen, je in staat bent die in een drietal lijnen kort samen te vatten. Ik weet wel dat we op het middelbaar ver-plichte schooloefeningen in het maken van syntheses kregen, maar het onderscheid kunnen maken tussen wat wezenlijk of fundamenteel is, met wat bijkomstig tot overbodig is, is een goede levens-of bewustzijnsoefening. Maar al te vaak geven de mensen in hun gesprekken teveel data, feiten en informatie mee. Is men hun vriend, dan kan het zijn belang en betekenis hebben om van al deze feitelijke gegevens van hun levensloop op de hoogte te worden gebracht: het onderhoudt de interaktie en de vriendschap. Maar als hulpverlener, moet men dan iemand vaak (vriendelijk) de mond snoeren, wanneer hij zich verliest in allerhande détails die de problematiek niet echt verduidelijken. Op straffe van zich door een berg niet-relevante gegevens te moeten worstelen, wat de beperkte tijd en kwaliteit van de hulpverlening niet ten goede komt.
Versta me niet verkeerd: tijdens een konsult moet iemand zeer zeker de ruimte en de tijd krijgen om zijn verhaal te kunnen doen. Maar tegelijk moet men ook zo dicht mogelijk bij de wezenlijke kern van dat verhaal of die problematiek blijven. Zoniet riskeert men te stranden op de zandbanken van perifere randproblemen, of te ver-zanden in eindeloos gediskussiëer en gekibbel over bijkomstigheden. Zoals uiteinde-lijk ook heel veel ruzies blijken te vergaan. Dit vermogen om de essentie te destil-leren uit de massa aan informatie, is het vermogen tot inzicht, of klaarheid. En het is de verantwoordelijkheid en de taak van de hulpverlener om het gesprek uit troebe-le waters en buiten de mogelijke kliffen waarop het te pletter kan storten, te houden.
Hetvolgende mag vreemd lijken: de moeilijkste mensen om dat mee op een orden-telijke wijze te kunnen doen, zijn zij, wiens wereldbeeld wordt gedikteerd door hun belief. Beiden zijn dan zo met en door elkaar geklonken, dat zulke mensen niet over hun levenservaringen kunnen spreken, zonder er onmiddellijk hun belief bij te sleu-ren. Als iemand al na 2 minuten gesprek, het "argument" doet vallen "mijn guru heeft gezegd ..." (drogreden van aurtoriteit), of "in de koran, de bijbel,..... staat dui-delijk ....." (drogreden van doctrine), of "ik mag van mijn geloof niet..." (drogreden van geboden of voorschriften), dan weet ik al dat een verder open gesprek onmoge-lijk zal zijn. Om de goede reden, dat men onmiddellijk botst op de muur van het Be-lief: een Belief dat de levenservaring dikteert, censureert, herschrijft, en dienstig maakt aan ZIJN noden. Het Belief als kapstok, scherm, passe-partout, paraplu .....
Het Belief wordt daarbij misbruikt, omdat het de zaken op zijn kop zet. Een normaal en gezond funktionerend Belief, is wat de onkosten-uitgaven-saldo van zijn financiën zijn: de ervaringen die men in de wereld meemaakt, worden verwerkt in de map van zijn Belief die als een boekhouding een stand van zaken weergeeft. Het Belief staat in funktie van de "eigenaar" , ttz het bewustzijn, die ervaringen in de buitenwereld moet meemaken, om die te verwerken tot aanpassingen in de map of het beeld van die we-reld binnen in hemzelf, tegen de achtergrond van wat daarin beter kan. Een Belief is dus een soort "ideale maquette" van de realiteit, en moet dus voortdurend aangepast worden aan en gekorrigeerd worden naar zijn ervaringen in die werkelijkheid.
Vaak ziet men echter het omgekeerde: niet de ervaring van het volle leven en de volle werkelijkheid staan voorop, maar zijn Belief wordt als het allerbelangrijkste gepo-neerd. Gevolg: men reduceert de werkelijkheid TOT zijn visie, waarden, kraam, ge-loof, overtuiging, ....of hoe men dit Belief ook moge benoemen. En wat uit de werke-lijkheid daarmee niét korrespondeert, verwerpt men als "ongeldig", "onbestaand" , "onmogelijk", "waardeloos", .... of hoe men dat ook probeert te benoemen.
Ik herinner me een voorval, waar een man zogezegd een relatieproleem had met een vrouw, en mij daarvoor kontakteerde. Maar daar ging het eigenlijk niet om, want de relatie was al een tijd door de vrouw verbroken overigens. Ik kreeg als inleidende mail een epistel van 4 pagina's rond mijn oren, waar die relatie werd geknoopt aan zusterzielen, een hele trits inkarnaties, heilge plaatsen en heilige opdrachten, de Tempeliers, visioenen, ...... kortom aan vanalles en nog wat, behalve aan de dyna-miek en de problematiek van een relatie. Het kwam erop neer dat die vrouw hem niet had mogen verlaten, omdat dit vloekte met dat geloof. En dat ik niet anders zou kunnen dan zijn geloof te bevestigen, door daaraan te beantwoorden. Het toont aan hoe vér men in zijn belief kan gaan door alle empirie te ontkennen, en alleen de bevestiging van zijn Belief te eisen.
En voor hen die zouden denken dat een Belief alleen met godsdienst en religie zou te maken hebben: rationalisten zijn uit datzelfde bedje ziek. Zij poneren hun Belief van de rationele wereld als enig criterium, en in plaats van de realiteit met een open geest te bekijken, te onderzoeken, en hun beeld van de wereld aan te passen aan hun erva-ringen, reduceren zij de wereld tot de wereld van de wetenschap, en verwerpen zij al-les wat daarmee niet korrespondeert, of niet aan de wetten en noden van het weten-schappelijk onderzoek beantwoordt. Kortom, wie zijn Belief voorop stelt, kijkt niet naar de werkelijkheid zoals die IS, maar is bereid alleen maar door zijn Belief-bril te kijken, en te zien wat hij WIL zien. Zo iemand is altijd op zoek naar bevestiging van zijn Belief, en wie dat niét geeft, wordt tot "vijand" gebombardeerd.
Het is derhalve erg belangrijk om het vlak van het Belief , de zingeving, het filoso-fies niveau, of hoe men het ook wil benoemen, OPEN en fluïd te houden. Want als men het star en rigied houdt, verwacht men niet alleen dat het steeds alle antwoor-den op alle vragen zal geven, maar sluit men zich daarin op, precies om de veiligheid van zekerheid te hebben. Mensen die vasthangen aan een Belief, zal men zelden in de loop van hun leven zien veranderen of groeien: hetzelfde scenario afhaspelen, kan immers niets anders dat hetzelfde patroon opleveren.
HOE wordt dit Belief gevormd? Zelden zal het bestaan uit EIGEN gevonden en be-leefde ervaringen en inzichten. Het merendeel komt uit de kultuur, de godsdienst, de familie, en de tradities, gewoontes en normen waarmee men is opgegroeid. Het heeft te maken met een soort kollektieve indoctrinatie. Men doet aan leentje-pik uit zijn naaste omgeving, en neemt het gewoon over. Wie zich emancipeert, begint met dit te onderzoeken, en eigen antwoorden op de vragen te vinden. Zo'n kollektieve para-digma-verschuiving heeft zich voor gedaan tijdens de sixties. Thans is er een tweede golf bezig bij de jeugd, die de laksheid van de bewindvoerders aangaande een naken-de milieu-ramp niet meer neemt. In plaats van het voorgekauwd beeld, ziet men de werkelijkheid, zoals die is.
De scripts van ieders Belief worden gevormd als een wisselwerking tussen de voor-hoofdchakra en de kruinchakra: het denken en zien, in kombinatie met de verbeel-ding en de visualisatie. Het is daar waar dromen worden gevormd, zodat men soms over zijn "levensdroom" spreekt waar men zijn roeping, zijn spiritueel levensdoel, zijn levensideaal bedoelt. Het verklaart niet "de zin van het leven", maar heeft geeft zin aan ZIJN leven: dit is mijn levensbestemming. Omdat het zo'n groot impakt heeft met name op zijn motivatie waarmee men in het leven staat, is het erg belangrijk dat men zich daar zo helder mogelijk van bewust wordt: in het opgroeien moet het "mijn", het "dijn" beetje bij beetje komen vervangen. In sommige zogenaamde "pri-mitieve" kulturen, moet een jongere op zijn doorgang naar volwassenheid, een soort droomqueeste maken, om zich dat eigen te maken.
De manier waarop dit KONKREET werkt, is van programma's in onze hersenen te konstrueren, die dan als een soort gps worden gedraaid wanneer we ons levenspad bewandelen. Het voordeel hierbij is net als gps, dat we het zoekwerk niet de hele tijd van a tot z moeten herbeginnen ( mensen zonder hersen-geheugen tonen hoe ver-moeiend het is wanneer men dit wél moet doen). Het even evidente nadeel is, dat er vanalles met die programmatie kan mislopen. Obsessies, neuroses, depressie, ano-rexia, ......zijn stuk voor stuk voorbeelden van programma's die automaties in de geest afgedraaid worden, maar die NIET de effektieve realiteit weergeven, doch een verkeerd ingebeelde realiteit. Waanideen of illusies ontstaan wanneer de verbeel-ding niet in balans wordt gebruikt, en schijnbeelden of hersen-schimmen toont. Idee fixen ontstaan wanneer het denken vastloopt in patronen die zich (eindeloos) her-halen. In al deze voorbeelden heeft men geen echte kontrole meer op dat belief-pro-gramma, maar draait het volautomaties door zodra het getriggerd wordt.
Een andere manier om te beklemtonen waarom zijn Belief niet star en dogmaties mag zijn, bestaat er dus uit van die kontrole over zijn Belief terug op te eisen. Deels als een bevrijdingsproces voor alle indoctrinaties welke men in zijn opvoeding, zijn familie en zijn kultuur heeft meegekregen. Deels om het te zuiveren van alle ver-keerde programma's die men in de loop van zijn leven met de beste maar tegelijk vergeefse bedoelingen heeft gevormd. Beliefs die zijn dagelijks konkreet bestaan in het Hier en Nu niet dienen, zijn als virus-programma's die het goed funktioneren van zijn brein en zijn bewustzijn verstoren en verhinderen.
Want het is uiteindelijk de bestuurder -het bewustzijn- die zijn besturings-pro-gramma -zijn Belief- kiest, maakt en verandert naar de ervaringen dat het bewust-zijn in de wereld meemaakt. Is dit programma te hoog gegrepen zonder door zijn le-venspraktijk te worden ondersteund en gefundeerd, dan blijft het te teoreties: idealistiese beliefs, leiden tot fiasco's. Op politiek vlak bijvoorbeeld: het kommu-nisties ideaal heeft dezelfde tyrannen (Stalin, Mao) gekreëerd als daarvoor (tsaren, keizer). Op godsdienstig vlak bijvoorbeeld: elke nieuwe beweging -afsplitsing eindigt in hetzelfde institutioneel dogmatisme. Is dit programma daarentegen te laag bij de grond, zonder enige spirituele dimensie te kennen, dan zwelgt men zich in en ver-gaapt men zich aan materialisme en konsumentisme.
Who controls our life? Sadguru