Art 29
Meesterschap
RUBRIEK: Intuïtie-Energie    Geplaatst op 22 oktober 2022

In elk dagverloop zijn er 3 fasen te onderscheiden: de morgen wanneer de zon op-komt; de middag wanneer de zon hoog in de hemel staat; en de avond wanneer de zon ondergaat. Mellie Uyldert noemde deze 3 fasen : opkomen, blinken en ver-gaan. Trekt men de analogie met een mensenleven, dan stemt dit overeen met kin-dertijd-volwassenheid-grijsheid (ouderdom vind ik geen passend woord). En trekt men de analogie met een menselijke aktiviteit, dan kan men de fasen leertijd-vervol-making-meesterschap onderscheiden.

In zijn leertijd maakt men kennis met iets -of het nu een ambacht of een studie is-: men moet zich een bepaalde basiskennis eigen maken of/en bepaalde basistechnie-ken aanleren. Men gaat in de leer en volgt een opleiding, of dit nu door een erken-de of een niet-erkende organisatie is, of dit nu bij een meester of een gewone leraar is. De leertijd is een boeiende maar ook vermoeiende periode, niet alleen door de noodzaak iets nieuws te assimileren, maar ook vanuit de uitdaging om zijn leertijd met vrucht te kunnen afsluiten, en klaar te zijn om devolgende fase te beginnen: de praktijk.

Het grootste probleem van deze studie-tijd, is immers van te willen BLIJVEN door-studeren, en zijn studietijd nooit af te ronden. Begrijp me niet verkeerd: men blijft weliswaar zijn ganse leven bijleren -anders zou die praktijk maar een saaie en eento-nige bedoening zijn-, maar dat mag geen alibi zijn om niet tot "het echte werk over te gaan". De eeuwige student blijft studeren, uit schrik om de verantwoordelijkheid te moeten dragen ermee aan de slag te moeten gaan. De studietijd is immers een vrij onbezorgde periode waar men in kontakt komt met nieuwigheden, en waar de lijnen en de verantwoordelijkheid door de leraars worden uitgezet. Men moet gewoon vol-gen: de les, de kursus, het programma, de opleiding, ..... Men mag fouten maken, eruit leren, zich laten korrigeren, dwaalsporen volgen, experimenten maken die niets opbrengen, ...... Dat hoort allemaal bij dat leerproces.

De studeer- of leertijd wordt afgesloten met een eindwerk of proefwerk: met een examen en thesis bij "intellektuele" beroepen, en met een eindprojekt bij artistieke en ambachtelijke beroepen. Er wordt beoordeeld of de student/leerling de vereiste kennis en technieken onder de knie heeft om het beroep te kunnen uitoefenen. Onderweg vallen heel wat leerlingen af, omdat ze de vereiste capaciteiten of het noodzakelijk doorzettingsvermogen missen om deze leertijd met succes af te maken. Wie volhoudt, krijgt in de laatste fase van de opleiding een soort initiatie in de ge-heimen: bvb het geheim om staal te maken in de opleiding van smid; om émail te maken bij de opleiding van pottebakker; om een horoskoop-synthese te maken bij de opleiding tot astroloog; .... Bij "erkende" beroepen krijgt men een diploma als bewijs dat men geslaagd is.

Maar eigenlijk BEGINT het dan pas: velen die denken dat het volstaat om het be-haalde diploma aan de muur van zijn kabinet en een plaatje aan zijn voordeur te hangen, maar dat is een illusie die niet lang blijft leven. Vooral in de zogenaamde Al-ternatieve sector is dit een euvel: primo omdat het diploma strikt gezien weinig waar -de heeft; en secundo omdat men NIET kan rekenen op steun van "overheidswege" om zijn praktijk te starten. Men zal met andere woorden ZELF reclame moeten ma-ken, en zélf klanten moeten winnen. In het prille begin kan men nog putten uit zijn direkte omgeving: vrienden en kenissen komen over de vloer, al was het maar uit nieuwsgierigheid. Maar het "nieuwe" is er vlug van af, en van dan af moet zijn klan-tenbestand groeien. Men kan dit vergelijken met een bed & breakfast te beginnen in een vreemd land: eerst krijgt men het bezoek van kennissen en vrienden, maar dan stopt dat proces, en moet men zich bezinnen over strategieën om nieuwe klanten te krijgen.

Het is hierbij niet voldoende van goed te zijn; denk aan het verhaal Vincent Van Gogh: die was briljant en vernieuwend, maar werd niet als dusdanig erkend door het publiek (van zijn tijd). Waarom of waarom niet iemand als "goed" wordt ervaren en bevonden, heeft dus vaak niet met zijn kunde, maar met allerhande verwachtings-patronen te maken waarop hij geen greep heeft. En dit kan gaan over hoe iemand eruit ziet, wat hij als kleren draagt, hoe hij zich gedraagt, hoe hij kommunikereert, tot en met de plaats waar hij woont en hoe zijn kabinet eruit ziet. Strikt gezien din-gen die NIETS met zijn deskundigheid te maken hebben. Hoe men zich profileert kan daarbij een aantal zaken rechttrekken, maar vaak is het dweilen met de kraan open. Geeft men veel informatie, dan vind men dat te lastig en leest dat niet; het kan bovendien de indruk geven dat men "onzeker" zou zijn. Geeft men weinig informa-tie, dan vind men dat te weinig en "verdacht". De strijd tegen de vooroordelen, mis-vattingen en verkeerde verwachtingen, is een hardnekkige strijd die men moet blij-ven voeren.

Dat er ondanks dezelfde opleiding goede, heel goede en minder goede beoefenaars van eenzelfde beroep zijn, mag niet "geweten" zijn, maar is toch een realiteit. Piloten die in Nepal en naar Hong Kong vliegen zijn betere piloten dan zij die in de vlakke landen trajekten afleggen. Ze zijn allemaal kapabel en deskundig, maar toch steken er een paar bovenuit. Dat is met dokters en chirurgen ook zo. Met andere woorden, hier geldt ook nog eens: goed, beter en best. Wat niet uitsluit dat men een persoon-lijke voorkeur kan hebben voor een kommunikatieve/dynamiese, een kalme/vastbe-raden, een empaties/luistergrage, of een krachtige/charismatiese therapeut bvb.

Dat meesterschap uit zich met het schijnbaar gemak waarmee complexe vraagstuk -ken worden opgelost, of waarmee complexe handelingen worden uitgevoerd. De tekenaar, die met enkele zonder aarzeling getrokken lijnen, iemands gezicht of hou-ding weergeeft. De fythotherapeut, die in enkele denk- en naslagwerken, het kruid van bepaald persoon vindt. De astroloog, die in het bekijken van iemands horoskoop, in een kwartier diens persoonlijke problematiek eruit kan halen. Een pottenbakker, die met vaste hand uit een homp klei een beker of een vaas tevoorschijn haalt. Expertise is dus niet louter manueel OF mentaal, is niet louter voorbehouden voor ambachten OF beroepen, maar is het vermogen om met een minimum aan inspan-ning en een maximum aan concentratie het volledige verhaal te vertellen of uit te voeren. In het maken van een beker of een mes, ligt immers het verhaal vervat van een duizendjarige geschiedenis en evolutie van de mens. In het kunnen maken van een synthese van een probleem, zit immers een duizendjarig zoeken en ontwikkelen van een kultuur en beschaving vervat. Het is niet louter een kennis of vaardigheid die men zich eigen moet maken, maar in de eerste plaats een PROCES dat men door moet maken. In zijn ontwikkeling van embryo tot baby in de moederbuik, heeft men fysiologies de hele ontwikkeling van het Leven op Aarde moeten doormaken: van kwal over vis over kikker over zoogdier tot mensenkind. In het bereiken van meester-schap, moet men psychies en spiritueel de hele menselijke beschaving van de Mens op Aarde doormaken. Voor een smid bvb, die van de ontdekking van het Vuur, over de beheersing ervan, de geheimen van het maken van staal, de kunst van het sme-den, tot het maken van een mes.

Onze Westerse kultuur maakt daarvan in de eerste plaats een kwestie van ver gevor-derde specialisatie van: als dokter specialiseert men zich in de luchtwegen (pneu-moloog), de spijsvertering (gastro-enteroloog), het bewegingsapparaat (orthopeed), hart-en bloedvaten (cardioloog), enz ...... kortom in een bepaald orgaan of zintuig van het menselijk lichaam. Maar zo'n lichaamsdeel staat niet los van de rest van het lichaam, en vooral ook niet los van de psyche die zich van dat lichaam bedient. Men kan de mens niet (echt) "in stukken snijden" om hem te bestuderen, al moet men uiteraard wel op DAT lichaamsdeel focussen dat ziek of gekwetst is. Met meester-schap speelt zich dus een tweeledig proces af: men moet zich bekwamen in deze discipline die men gekozen heeft, maar tegelijk moet men het overzicht behouden op dat VOLLEDIG verhaal. Als "experten" dat overzicht niet hebben of verliezen, dan kunnen/willen zij maar een fraktie van de realiteit bekijken, nl dát deel dat zij heb-ben "afgesneden" van de totaliteit.

Dat was met name het probleem van de virologen in de corona-epidemie: vanuit een zeer eenzijdige en beperkte kijk op het probleem, kwamen ze tot adviezen die heel ingrijpend waren voor de volledige levens van alle mensen. Niet alleen voor wat be-treft "gezondheid", maar ook voor wat betreft het werkend immuniteitssysteem, het gedrag, de vrijheid, het sociale leven, ......Zoiets is GEEN meesterschap, want mees-terschap vertrekt steeds vanuit het totale verhaal, en niet vanuit één of ander deel-verhaal. Door dit bewustzijn van het volledige verhaal, zit er steeds een spirituele dimensie of wijsheid in een meesterschap: een empathie, een kommunikatie, een psychologie, een mensenkennis, een levenswijsheid, .......

Hierbij is zelfs sprake van het gekende deel voor het geheel , ttz dat ipv van te fo-cussen op een bepaald onderdeel los van het geheel, men dat onderdeel als ingangs-poort tot het geheel gaat gebruiken. Dat is de traditionele Chinese dokter die op basis van iemands "pols", diens algemene konditie gaat afleiden. Ter verduidelijking: hij kijkt ook naar iemands tong, gelaatskleur en fysionomie, en stelt daarna ook een heleboel gerichte vragen; maar ik wou hierbij vooral het principe verduidelijken om vanuit een deel van het lichaam, de volledige konstitutie waar te nemen. Want het-zelfde gebeurt met diagnose via het oog (iriskopie), via het oor (auriculoscopie), de voet (acupressuur), de hand (handleeskunde), ...... Het lichaam funtioneert hierbij als materieëel medium waarin de energetiese identeit een afdruk maakt. Het gaat hem dus NIET om het lichaam als dusdanig te onderzoeken, maar het lichaam te on-derzoeken in funktie van zijn energie-patroon. Deze afdruk manifesteert zich op ALLE bestaansvlakken: lichamelijk, emotioneel, mentaal, psychologies, energeties, ..... Zonder dit principe te begrijpen, kan men de werking van de acupunctuur niet begrijpen. Zonder dit principe te begrijpen, kan men de astrologie niet begrijpen, omdat het energiepatroon van een bepaald (geboorte)moment een afdruk geeft als een geboortehoroskoop. Alle holistiese wetenschappen en therapieën vertrekken van en steunen op dit principe. De verschillende onderdelen zijn analoog: welis-waar verschillend in vorm , maar van dezelfde inhoudelijke of energetiese afdruk.

Het meesterschap houdt dan een inzicht in, hoe vorm en inhoud zich in deze tot el-kaar verhouden. De hand of de geest gaan dan juist deze bewerkingen uitvoeren, die dit principe volgen. Kennis is vlak nl twee-dimensioneel, maar inzicht is ruimtelijk, nl drie-dimensioneel. En telkenmale voltrekt zich het wonder van deze expertise: de pottenmaker die uit een homp klei op zijn draaitafel een mooi objekt tevoorschijn haalt; de smid die uit wat metaal een gebruiksvoorwerp smeedt; de Chinese dokter die door observatie een 3-D-beeld van iemands lichaam projekteert; een astroloog die uit iemands geboortehoroskoop zijn levensproblematiek destilleert; ...... Het im-mense voordeel van de holistiese, "ambachtelijke" methode is, dat ze al die peper-dure apparaten en onderzoeken om tot een diagnose of uitvoering te komen, niet behoeven. Vergelijk het werk van een biologies-dynamies groenteboer, met dat van een industrieële boer die grootschalig en gemachaniseerd moet funktioneren, en je zal misschien beter begrijpen wat ik bedoel. Meester-schap houdt in dat men daad-werkelijk meester IS over het hele proces. En alhoewel ik op zich niets tegen "machi-nes" heb, ben ik wel rabiaat gekant tegen afhankelijkheid ervan, want dat gaat TEGEN dat meesterschap in. Hoe meer men beroep moet doen op machines, appa-raten, meettoestellen, computers met computerprogramma's, hoe meer men afhan-kelijk wordt van registratie- en gebruikskanalen BUITEN zichzelf om. In de een-voud ligt het ware, betekent in deze kontext: er bestaat niets mooier dan de men-selijke geest om de werkelijkheid van iets te doorgronden. En nu met de toenemende energieprijzen, lijkt me dit meer dan ooit een goed idee. Vindt u dat ook niet?