Art 10
De Kracht van het Leren
RUBRIEK: Bewustzijn Geplaatst op 10 juni 2009
Het valt me telkens weer op, hoe moeilijk heel wat mensen het ermee hebben, om iets te willen leren. Hieronder versta ik dan niet, de studie van iets nieuws, wat een kwestie van nieuwsgierigheid en leergierigheid is: zijn kennis vergroten, is in de eer-ste plaats een intellektuele-mentale aktiviteit. Wat ik daarmee dus bedoel, is het zich openen voor nieuwe ervaringen, en de aanpassingen in het ZIJN welke die in-houden. Waar kennis in heel wat gevallen nog "vrijblijvend" kan zijn, is de konfron-tatie met zichzelf op het zijns-vlak dat nooit.
Tijd voor enkele voorbeelden om dat te illustreren, om niet op mijn beurt al te ab-stract bezig te zijn. Zo heb ik onlangs twee "wetenswaardigheden" bijgeleerd: dat landkaartjes (een vlindersoort) een lente-kleur en een zomer-kleur kunnen hebben; en dat rode esdoorns afzonderlijke mannelijke en vrouwelijke bloemen hebben. Niets wereldschokkends, en ook niet iets dat mij voor een grote uitdaging stelde; het vol-stond gewoon om "dat wist ik niet" te mompelen, en deze gegevens "in mijn kop" BIJ de rest te " zettten".
Informatie bijvoegen is zelden een probleem; informatie wissen of korrigeren des te meer. GEWOONTEPATRONEN nestelen zich immers op mentaal vlak tegelijk als "taboes": visies die onbespreekbaar zijn, en zogezegd niet meer kunnen (sic) veran-derd of aangepast worden. Dit immobilisme in het denken gaat samen met het im-mobilisme in het gedrag: beiden worden als het ware "versteend" zonder mogelijk-heid om ANDERS te denken en te reageren.
Op die manier blokkeert het bewustzijn op een bepaalde thematiek of problema-tiek, en is men niet meer in staat van daarin iets BIJ te leren. Die deur is immers afgesloten en afgegrendeld met de gedachten die het "bewaken". Iedere keer men in dezelfde situatie beland, reageert men net eender, en zegt men krak hetzelfde. Iedere keer dat "op de deur wordt geklopt", schiet de waakhond wakker en gaat men in het dispuut. Men is "doof" omdat men niets anders wil horen, en men voert dove-mansgesprekken, omdat men niets anders wil aannemen.
Op die manier willen rationalisten bvb niet echt praten over de funktie van de rede, "gelovigen" niet over de funktie van het geloof; gevoelsmensen niet over de funktie van emoties; enzovoort....Bij een bewustzijnsblokkade zijn de credo's (in NLP- termi-nologie de beliefs), de visies, de opvattingen, de filosofie, de paradigma's of hoe men ze ook wil noemen, onbespreekbaar. Het is geen kwestie van "gebrek aan informa-tie" of gebrek aan verstandelijke vermogens OM het te KUNNEN begrijpen. Men WIL het niet begrijpen, omdat men zichzelf op dat punt heeft afgesloten.
Ook emotioneel zijn er blaffende waakhonden: het "kwetsbare" thema of de pijnlijke problematiek, roepen direkt emoties van verontwaardiging, woede, agressie,....op. Men voelt zich direkt "aangevallen" of de "gebeten hond". Men wentelt zich in onbe-grip, omdat het niet de bedoeling is van te begrijpen; om in dezelfde terminologie te blijven: wie een (andere) hond wil slaan, vind licht een stok.
De enige manier om UIT de impasse te graken, om de blokkade te DEblokkeren, om de knoop te ONTknopen, bestaat eruit van zijn bewustzijn weer OPEN te stellen om de "informatie" die tot dan toe werd buitengehouden en tegengehouden, toe te laten of binnen te laten. Men accepteert eindelijk een bepaalde realiteit; men ziet een bepaalde waarheid eindelijk in. Andere manieren om deze bewustwording te omschrijven zijn: men komt tot inzicht; men geraakt een bewustzijnsdrempel OVER waarvoor men de hele tijd daarvoor stond.
Erover waken dat niet "om het even wie of wat" binnenkomt blijft natuurlijk nood-zakelijk, maar een waakhond maakt daarin precies geen onderscheid. Zoals emoties vaak misbruikt worden om niet te moeten reflekteren over de ware toedracht, kunnen ook gedachten misbruikt worden om niet echt te moeten nadenken over de ware betekenis. Men bestempelt dan iets direkt als bulshit bvb, OM iets niet echt te hoeven onderzoeken. Gedachten zijn vaak een soort gedresseerde apen, die klakke-loos uitvoeren wat het bewustzijn opdraagt. Maar als de apen of de waakhond de BAAS spelen, dan wordt dat bewustzijn verlamd; vandaar dat heel wat mensen auto-maties reageren, handelen, denken,.... zonder te weten WAAROM of volgens welk motief. En over apen gesproken: waarom snapt men niet dat het nochtans wijd ver-breide plaatje "horen-zien-zwijgen" niet klopt?
