Art 12 (1)
Kruidengeneeskunde of Fythotherapie (1)
RUBRIEK: Kruiden    Geplaatst op 27 maart 2021

Informatie over de eigenlijke kruiden is overvloedig aanwezig en gemakkelijk te vinden: duizenden boeken en websites staan ter beschikking. Maar het volgende zul je niet vinden.

Wat de geneeskracht van die kruiden zelf betreft, is er iets hoogst eigenaardigs aan de gang. De kruidengeneeskunde is de oudste, eeuwenlang de meest algemene, en was tot zo'n 200 jaar geleden zelfs de enigst bestaande geneeskunde (naast de chirurgie). In alle wereld-delen, in alle culturen en beschavingen, bij alle rassen. De konkrete beoefening daarvan heeft een berg -wat zeg ik: een everest!- aan kennis en recepten overgeleverd, waarvan de optekening in boeken alweer een torenhoge bibliotheek heeft achtergelaten. Bovendien lig-gen kruidenpreparaten aan de basis van heel wat moderne, hedendaagse medicamenten. Het is moeilijk om daar een exact cijfer op te plakken, omdat de farmaceutiese industrie heel wat van die preparaten heeft vervangen door chemiese equivalenten, die gemakkelijker te bereiden waren (grootschalig dan) , of die gewoon goedkoper in de productie waren.

Zelfs nu nog, kun je als je de bijsluiter leest van zo'n farmaceuties geneesmiddel, daarin de naam -weliswaar in het Latijn- van één of ander kruid bij vinden. Dat is daar niet bijgevoegd voor de lol, maar omdat het dus een verschil maakt. Met tegenzin heeft men nu officiëel moeten erkennen dat bijvoorbeeld Sint-Janskruid werkzaam is bij depressies. Het gebruik ervan wordt dan ook afgeraden in combinatie met geneesmiddelen voor hypertensie (zoals amlodipine bexal), voor depressie (zoals fontex), en bij chemo-kuur omdat Sint-Janskruid de "giftige stoffen" sneller uit het lichaam helpt te elimineren.

Bovendien zijn heel wat wetenschappers in de schaarser wordende tropiese regenwouden aan het speuren, op zoek naar zeldzame planten met al even zeldzame geneeskrachtige wer-king. En in deze tijd van kennis over de genen, en in het zoeken van commerciële exploitatie ervan als genenpatenten, proberen gehaaide lieden het exclusief verkooprecht op eeuwen-oude geneeskruiden of kruidenpreparaten te krijgen. Bijvoorbeeld wat betreft de wondhe-lende werking van curcuma of de insektendodende werking van de Neem-bomen (azadi-rachta indica). Gelukkig tot nu toe tevergeefs. Ondertussen wordt taxus-snoeisel van hier verscheept naar China om er daaruit een middel tegen kanker (remming tumorengroei) uit te extraheren, en blijken tabaksplanten werkzaam te zijn tegen de pest.

Op grond van dit alles, zou iedereen met een beetje gezond verstand kunnen concluderen:
-ten eerste, dat kruiden wel degelijk een geneeskrachtige werking hebben (hoefde dit overi-  gens nog na hun duizendjarig gebruik?)
-ten tweede, dat als de zogenaamde alternatieve geneestherapiëen aan de deur aan het klop-  pen zijn voor wettelijke erkenning, de fytotherapie (de "groene therapie", en modernere   naam voor kruidengeneeskunde) als eerste in aanmerking zou komen, en dus buiten dis-  cussie zou staan.

Maar wat is nu het absurde officiele standpunt?

Dat -begrijpe wie het kan begrijpen- kruiden niet werken , dat kruiden niet als geneesmid-del mogen verkocht worden, en dat wie de kruidengeneeskunde beoefent kan vervolgd wor-den voor het onwettig uitoefenen van geneeskunde. In de praktijk gebeurt dit laatste voor-namelijk bij klacht over misbruik, maar áls de zaak voor het gerecht komt is élk (genees-krachtig) gebruik van kruiden per definitie misbruik. Het lijkt me echter nogal evident dat als de geneeskracht van kruiden a priori niet erkend wordt, ze onmogelijk aanspraak kun-nen maken om in aanmerking te komen voor een registratie als geneesmiddel. Alleen: wat was eerst, de kip of het ei? Het is zonder meer duidelijk dat men de zaken omkeert: men erkent de werking van kruiden niet OMDAT men ze niet wil registreren als geneesmiddel.

Waarom niet?

Omdat de kruidengeneeskunde geen adelbrieven zou kunnen voorleggen, en geen bewijzen (??) van haar werking zou kunnen leveren? Duidelijk niet daarom dus, maar omdat men van overheidswege die "politiek" voert, ingegeven en halsstarrig verdedigd door een aantal be-langengroepen die daartoe "redens" geven. Redeneringen die men dan maar volgt, om deze groepen niet op de tenen te trappen en zolang als dat mogelijk is, de moeilijke problematiek niet hoeven aan te pakken.

De eerste "reden" wordt vertegenwoordigd door de allopathiese geneeskunde. Op zijn best heeft het te maken met de bescherming van het beroep van geneesheer. Een dokter heeft vele jaren moeten studeren en stage lopen, om zijn beroep te mogen en te kunnen uitoefe-nen. Als de eerste de beste oen dan zomaar kruiden zou kunnen voorschrijven en "voor dok-tertje spelen", dan nijpt daar natuurlijk het schoentje. Ook wie kruiden voorschrijft, moet over bepaalde diagnosekwaliteiten en over een kennis van het menselijk lichaam beschik-ken. Wie die niét bezit, is slecht bezig. Maar dokters die wat "bijklungelen" met acupunctuur of kruidenpillen, zonder de andere visies op lichaam en genezing te kennen die daarbij ho-ren, zijn OOK slecht bezig.

De waarheid gebiedt mij trouwens om te zeggen dat de allopathiese geneeskunde mij nage-noeg niets heeft bijgebracht over de kennis van mijn lichaam en zijn samenhangen, en dat de doktersbezoeken -met alle respekt- mij niets wijzer hebben gemaakt over mijn lichaams-funkties. Als de allopathiese geneeskunde werkt en helpt, moet men ook voor de zgn alter-natieve therapiëen hetzelfde criterium hanteren, en niet a priori en uit kwade wil de resul-taten ervan in twijfel trekken. Zo is geen kentering in die problematiek mogelijk.

Zo heb ik eigenlijk van mijn 20-ste tot en met mijn 45-ste zonder dokter geleefd, en heb ik al mijn kwaaltjes met kruiden geheald. In die tijd heb ik ook beter de samenhang tussen mijn temperament en mijn kwalen leren ontdekken, alsook de analogie in energie tussen bepaalde organen en bepaalde kruiden. Deze overeenkomsten berusten op kompleet ANDE-RE principes, die het resultaat zijn van een geheel ANDERE manier om naar lichaam, ziekte en energie te kijken, en vooral op de samenhang daartussen. Deze studie staat in de allo-pathie nog als zogenaamde psycho-somatiek in haar kinderschoenen, en zal gezien de heer-sende mentaliteit binnen de mediese wetenschap nooit een vloge vlucht kunnen of mogen nemen.