Art 32
Kruiden zijn geen smaakmakers (specerijen)
RUBRIEK: Kruiden    Geplaatst op 26 augustus 2023

Als er eens een artikel over kruiden in de media gepubliceerd wordt, dan kan men er bijna zeker van zijn, dat het geschreven is vanuit de optiek TEGEN de kruiden en de kruidenge-neeskunde. Het ligt er dan zo dik op, dat men zich niet eens de moeite wil getroosten om een schijn van neutraliteit of objektiviteit op te houden: met deze "materie" hoeft dat zoge-zegd niet eens. Geef meteen maar "het volle pond"! Het artikel dat op 24 maart 2021 in de Standaard-Gentenaar is verschenen, is daarvan een prototypies voorbeeld. Het begint al meteen met de titel: "Alleen gezond als je gezond bent". Een sterk staaltje van demagogie, want in realiteit worden kruiden al duizenden jaren in de eerste plaats gebruikt wanneer men ONgezond is ttz met een bepaalde kwaal of ziekte heeft af te rekenen. Kortom, men keert zomaar ongedwongen de hele problematiek om. Het gaat verder met de ondertitel: "Deze smaakmakers kunnen schadelijk zijn in kombinatie met geneesmiddelen". De dema-gogie loopt verder, want in dezelfde handomdraai worden kruiden niet alleen gedegradeerd tot "smaakmakers" zonder enige geneeskracht, want de ECHTE geneesmiddelen zijn uiter-aard de enige en ware allopatiese medicijnen. Het bombardement gaat verder in de eerste lijn van het artikel: "Kruiden lijken misschien gezond, maar je bent toch beter op je hoede wanneer je ze gebruikt in combinatie met geneesmiddelen."

Noteer de hoge graad aan hypokrisie en kontradiktie die keer op keer terug te vinden zijn in ELK artikel van dit teneur (en overigens belabberd niveau). Oh, men zou het bijna vergeten mensen: dit is hier een artikel in de rubriek "Eten & Drinken". Is het dan gepast om eten bovenal ondergeschikt te maken aan geneesmiddelen, of gaat men het onderzoek voeren over hoe medicijnen het eten kunnen beïvloeden, en vice versa? Ik dacht het niet. Sugereert men dan dat allopatiese geneesmiddelen GEEN bijwerkingen zouden hebben, en dat de titel dan voor ALLE medicijnen zou gelden? Ik dacht het niet. En hoe verklaart men dan dat kruiden aan de ene kant sterk genoeg in werking kunnen zijn om medicijnen TEGEN te werken, maar anderzijds GEEN enkele positieve werking zouden hebben?? Waarom zou hun werking ALLEEN maar negatief zijn? En vooral: over WAT gaat dit artikel hier dan? Over eten? Over gezondheid? Welke kriteria gaat men hierbij gebruiken , en welke onder-zoekslijnen gaat men uitzetten? Bah, allemaal overbodig hoor: het gaat hier andermaal om niet meer of niet minder om een zoveelste afrekening met kruiden, onder het mom van "eten en drinken" dit keer.

Normaliter beklemtoont men steevast de gifigheid van (sommige) kruiden, en dit terwijl maar een paar kruiden op dat vlak echt gevaar-lijk zijn; kwestie van angst en weerzin in te boezemen ipv voor natuur-kennis en bekendheid te zorgen. Maar dat men kruiden als "schade-lijk" voor de gezondheid durft te bestempelen, omdat men er ZELFS dient voor op zijn hoede te zijn wanneer men ze tussen zijn eten ge-bruikt, getuigt van een vergaand cynisme. Geldt dezelfde argwaan dan niet voor alle additieven en echte smaakmakers (!) , kleurstoffen, bewaarmiddelen en andere toevoegingen die de industriële voedings-industrie gebruikt? Geldt dat niet voor alle residuen, hormonen, pesti-ciden en andere giftige deeltjes die de industrie in het milieu en dus ook in onze voeding loost? En zijn die niet een grotere bedreiging voor de "volksgezondheid" dan een kruidje dat men bij zijn eten voegt? Ik dacht van wel.

Zaken omkeren is een gekende vorm van mentale manipulatie: da-ders die dan bvb in de slachtofferrol kruipen; of oorlogzuchtige leiders die hun geprojekteerde agressie op "de vijand" als alibi voor hun eigen agressiviteit poneren. De "vijand" is in dit geval "de vermaledijde krui-den". Het Nederlands Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu -dat hier als bron en vertrekpunt van dit "artikel" wordt gebruikt- is evenwel genuanceerder in toon en woordkeuze. Het spreekt over "voe-dingsadditieven"; en over Sint-Janskruid. Ik heb daar al in het verle-den een heel artikel aan gewijd: ALS er dan eens is vastgesteld dat och-arme één kruid zijn werking onomstotelijk heeft bewezen, dan wordt het door de mangel gedraaid. Stoute spelbreker van een Sint-Jans-kruid! Nu moet het op alle bijsluiters van medicijnen worden vermeld! Reden temeer om er alweer met scherp naar te schieten.
Diegene die hier amunitie aanreikt om te schieten is een toxicoloog. Toxicologie is de wetenschap die ongewenste en schadelijke effecten van chemische stoffen in het menselijke lichaam bestudeert. Dus de vraag is: is dát dan de juiste deskundige als klankbord voor dit "onder-zoek" (sic)? Zijn planten dan louter "chemiese stoffen"? En als "veel geneesmiddelen afgeleiden zijn van "producten" uit planten", zoals de toxicoloog zelf opmerkt, "en de grens tussen plant en medicijn vaak flinterdun is", waarom wordt het POSITIEF effekt van een kruid dan nooit erkend?

Men moet eens en voor altijd beslissen WAT er eigenlijk met kruiden aan de hand is: ALS ze zogezegd geen geneeskracht zouden hebben, DAN kunnen ze ook geen werkingen (van anti-depressiva en kalmeringspillen) positief versterken, NOCH andere werkingen negatief tegen -werken. Maar ALS ze dat WEL kunnen -wat blijkt-, dan hebben ze wel degelijk een inwer-king op het lichaam, en is er geen reden om ervan te vertrekken dat dit enkel negatief ttz schadelijk zou zijn. Waarom laat het redelijk denken in deze zaken ineens in de steek?

Trouwens: dat men niet eens het onderscheid kan maken tussen kruiden en specerijen, ge-tuigt van een absoluut gebrek aan basiskennis aangaande deze materie. Een specerij is een natuurlijk aromaties plantendeel dat aan het eten wordt toegevoegd als smaakmaker, en voornamelijk vanuit tropiese gebieden afkomstig is (denk aan de scheepvaart en het kolonia -lisme); zoals daar zijn: peper, nootmuskaat, kaneel, vanille, kruidnagel, gember, curry, pili-pili, saffraan, laurier, steranijs,..... Elke specerij is een "kruid", maar de meeste kruiden zijn GEEN specerijen, op een aantal uitzonderingen na (zoals marjolein, munt, venkel, thijm). TEVEEL van iets innemen is STEEDS nefast, en dit geldt niet alleen voor specerijen, maar in de eerste plaats voor allopatiese medicijnen; dus over wat gaat dit artikel eigenlijk? Zijn pillen dan misschien alleen gezond, als je gezond bent, omdat ze schadelijk kunnen zijn in combinatie met dingen die je eet?

Verder: van de aangehaalde 9 "voorbeelden" zijn er slechts 2 die als specerij bij het eten worden toegevoegd. En omdat men als men alles op één hoop gooit, men zich de moeite niet moet nemen om onderscheid te maken, zwiert de "expert" er dan maar ook (citrus)vruchten bij , want uiteraard weet iedereen hoe ongezond en schadelijk die kunnen zijn. Euh....: in combinatie met "bepaalde" medicijnen! Raar maar waar, vertrekt de "expert" blijkbaar van ONgezonde mensen die een hoop medicijnen moeten slikken. En dit, terwijl men in de allo-patiese geneeskunde helemaal niet vies is om verschillende medicijnen tesamen te doen in-nemen: het lichaam wordt daarbij verondersteld deze antagoniestiese werkingen op te van-gen; of desnoods schrijft men dan nog een ander middel voor om de ontstane bijwerkingen daarvan tegen te gaan, enz....

Begrijpe wie kan begrijpen: terwijl de belangrijkste troef van kruiden juist is, dat ze geen bijwerkingen veroorzaken!! Het eeuwenoud gebruik van natuurlijke geneesmiddelen, berust op hun vermogen om op een ZACHTE manier in te werken op de subtiele metabolis-men en harmoniën die in een lichaam werkzaam zijn. Ze ondersteunen funkties en hel-pen storingen te herstellen. Het zijn precies de allopatiese middelen die met chemie hard en bruut inwerken op een bepaalde funktie, en het lichaam verplichten deze schokken op te vangen. Ik wil hier niet de verdiensten van de allopatiese geneeskunde in vraag stellen, maar dit kan en mag niet gebeuren vanuit een eenzijdigheid die deontologies misplaatst is en meent een inquisitie te moeten voeren op een geneeskunde die op ANDERE principes berust. Bijvoorbeeld: als antidepressiva en Sint-Janskuid dezelfde werking hebben, dan moet Sint-Janskruid niet verketterd worden, maar moet de vraag gesteld kunnen worden of Sint-Janskruid niet preferabeler is omdat het geen andere bijverschijnselen veroorzaakt. Men moet het spel eerlijk spelen: de allopatiese geneeskunde werkt snel, maar werkt symp-tomaties. En vooral: het probleem van schadelijke bijwerkingen is eigen aan de allopa-tiese geneeskunde, en NIET aan de kruidengeneeskunde.

Daarom dit advies aan het adres van eenzijdige denkers die zonder expertise en zonder ba-siskennis over de kruidengeneeskunde en hoe ze werkt, toch menen haar proces te kunnen maken: onthou je erover te schrijven, want het komt toch steeds neer op een kruistocht er-tegen vanuit een projektie en een vermeende meerwaardigheid van de "reguliere" genees-kunde. Kijk liever in eigen boezem en noteer de problemen en de beperkingen van de allo-patiese geneeskunde, vooralleer met de vinger te wijzen naar daarbuiten. En vooral: laat die personen over kruiden aan het woord, die de kruidengeneeskunde beoefenen. We leven in een demokratie, en niet in een rationeel-materialistiese diktatuur.