Art 12
Het legaliseren van de Homeopathie
RUBRIEK: Natuur-Tuin   Geplaatst op 2 oktober 2017

Ik kon dit artikel ook in een ander hoofdstuk van mijn weblog plaatsen, maar samen met de fytotherapie, de reflexologie en de acupunctuur zijn dit 4 vertegenwoordigers van de zogenaamde Alternatieve Geneeskunde die in aanmerking zouden moe-ten komen voor erkenning en legalisatie. Noteer mijn voorzichtige formulering: zouden moeten. Want van zodra dit ter sprake komt door een positief artikel daar-voor , of wordt bericht van een doorbraak, werpen de rabiate aanhangers van de Allopathiese Geneeskunde en zij die menen het rationeel-wetenschappelijk denken te moeten vertegenwoordigen, zich als een horde wilde honden op dit nieuws om het met de gekende dooddoeners te bombarderen.

De aanleiding deze keer de legalisatie van Homeopathie, de antroposofische genees-kunde (die een vaste voet heeft in het Duits sprekend Europa), de traditionele Chine-se geneeskunde en de fytotherapie in Zwitserland worden gelegaliseerd. Dus met-een springen de wetenschapspuriteinen en de bewakers van Het Rationeel Paradig-ma in hun strijdkarossen en snellen gewapend met hun arsenaal dooddoeners ten strijde tegen de zelfgeprogrameerde vijand. Quasi ogenblikkelijk verschijnen in alle dagbladen van Europa:
"Het moet maar eens afgelopen zijn met het gedogen van de homeopathie in de gezondheidszorg. Homeopathische middelen moeten net zo worden behandeld als alle andere geneesmiddelen, en geen voorkeursbehandeling meer krijgen. Er is immers geen enkel bewijs dat de middelen werken "tegen welke bekende ziekte ook", en dus mogen ze op geen enkele manier die indruk wekken. Dat schrijft de koepel van de Europese wetenschapsacademies EASAC in een advies aan de Europese Commissie."
Zoiets heet lobby-en. De "wetenschapsacademies" voelen zich geroepen om te loby-en tegen alles wat kan afwijken van de wetenschappelijke doctrine. Tegelijk verrecht-vaardigen ze hiermee hun EIGEN bestaan, want zeg nu zelf: had jij al over hen ge-hoord? Waarschijnlijk waren ze extaties dat ze eindelijk eens tegen IETS konden ad-viseren, omdat zulke fossiele en overgesubsidiëerde organisaties vooral uitmunten in het zelfgenoegzaam navelstaren en konferenties houden over dingen waarover zij het allen eens zijn. Als de wetenschap zich een dynamies imago wil aanmeten, zou ik haar toch adviseren andere manieren te zoeken om zich te laten vertegenwoordigen dan door onder het stof en staticiteit kreunende konservatieven.

Er gaapt immers een kloof tussen hoe de intelligentia die in academies zetelen, tegen de dingen aankijken, en hoe de praktriserenden het beoefenen. Dokters die met vrucht de allopatenopleiding hebben gevolgd, en zich nadien hebben gespecialiseerd in één of andere alternatieve geneeskunde, zijn al lang geen uitzonderingen meer. Zijn zij dan deskundig in hun eerste praktijk, en "kwakzalvers" in hun tweede prak-tijk? Dat zou nogal absurd zijn. Er zijn overigens al heel wat toenaderingen tussen de allopatiese strekking en wat men de complementaire strekking noemt, geweest; er zijn ten gronde diskussies, raadplegingen en vergelijken gevoerd, en gevonden op het veld , die de teoretiese kopstukken menen zomaar met een handgebaar autori-tair van tafel te kunnen vegen. Dat getuigt niet bepaald van veel konsideratie voor wat bij de basis leeft.

Last but not least, is de geneeskunde op zichzelf eerder een empiriese dan een "teore-tiese" wetenschap te noemen. En onder empirie moet hier haar betekenis in de ruim-ste zin verstaan worden: de dokter moet van voldoende empathie getuigen om zijn patiënt goed aan te voelen, voldoende kreativiteit om de medikatie aan te passen of eventueel niet toe te dienen, en relatieve ipv absolute keuzes te nemen in het belang van zijn patiënten. Ook het vinden van medikatie kan men eerder als een proefon-dervinderlijk proces omschrijven, en de farmaceutiese industrie is zeker niet van winstbejach vrij te plijten, met mogelijke incidenten vandien. De kontradiktie tussen enerzijds het produkt voor een bepaalde kwaal, en de mogelijke bijwerkingen ervan anderzijds op ANDERE organen, toont eerder ook de relativiteit ipv de absoluutheid van de geneeskunde aan.

De puristen die de "absolute wetenschap" en "absolute geneeskunde" aanhangen, hebben dus eigenlijk weinig argumenten in te brengen om te beweren dat een com-plementaire geneeskunde zogezegd niet kan werken, wanneer ze vanuit die praktijk al decennia -en in het geval van bijvoorbeeld de Chinese traditionele geneeskunde en fytotherapie- al eeuwen heeft gewerkt. De teoretiese implikaties dat men dan eigen-lijk moet herzien wat materie is en hoe materie zich tot energie verhoudt, zoals ziekte zich tot psyche verhoudt, is dan maar een -jawel- LOGIESE konsekwentie. Want men kan niet blijven beweren dat iets niet kan werken omdat het niet korres-pondeert met "het concept in zijn kop": wie dit doet keert de zaken van de levende realiteit kompleet om. Kennis moet de realiteit weerspiegelen ipv dat de levende realiteit moet gegijseld worden door een conceptueel model.

Om een heel simpel voorbeeld te nemen: dat fameuze principe van het placebo-effekt. Een proefondervindelijk (!!) iets dat men destijds ontdekt heeft, maar dat men sinsdien voornamelijk te onpas gebruikt. Want de voornaamste konstatatie hiervan was dat geest en lichaam één zijn, en dus ook de mentale staat en aandacht een sterk effekt kunnen hebben op een lichamelijk symptoom. Maar fanatieke ratio-nalisten hanteren dit eerder negatief: ALS de homeopathie werkt, DAN komt het uiteraard door het placebo-effekt!

Maar laat ons aub even 5 minuten logies zijn: ALS het placebo-effekt bestaat, is dit het bewijs dat OOK het mentale en emotionele op een ziektesymptoom en de hea-ling werken, en niet louter en alleen de medikatie op zichzelf. Men "vergeet" hierbij doorgaans een belangrijke tussenschakel: ELKE medikatie spreekt het zelfgene-zend vermogen van de mens aan. En dit is geen louter stoffelijk-materiëel, doch een energeties gebeuren. Vandaar dat inzicht krijgen HOE een ziekte ontstaat, en wat eraan "kleeft" als verhaal, zo fundamenteel is: het is de mens die ziek is! Deze "verhalen" worden beschreven in de homeopatiese vademecum, en werden verzameld op basis van de ervaringen en de inzichten van duizenden praktiserende artsen in de loop der tijden.

Kortom, het moet maar eens gedaan zijn om artsen die ANDERS denken, en een andere metodologie en medikatie hanteren, als debielen voor te stellen. Het hele traditionele discours wordt zoals gebruikelijk, gekenmerkt door een kwalijk gebrek aan openheid en respekt voor een andere visie op ziekte, genezing en geneeskunde, die steeds meer en meer veld wint. Net zoals men in een pluralistiese samenleving, moet leren harmonieus samen te leven met mensen van allerhande multiculturele en multicolore afkomst, moet men leren dat er VERSCHILLENDE geneeswijzen be-staan, en niet één enkele als een machtspotentaat laten heersen. Want in de praktijk (!) en statisties (!) onderzocht, is OOK de allopathiese geneeskunde niet van ziektes en misbruiken vrij te pleiten. Daarom als tegengewicht, dit krantenbericht, dat ik 5 jaar heb opgespaard tot het moment daar zou zijn om het in een zinnig verband te kunnen publiceren (zie hieronder).