Art 4
Het zesde zintuig
RUBRIEK: Het Paranormale Geplaatst op 18 april 2008
In navolging van het programma dat op de Nederlandse televisie aan zijn tweede reeks begonnen is, start VTM in de zomer onder dezelfde naam met de opnames van een wedstrijd, op zoek naar de Vlaming met het meest ontwikkelde "Zesde Zintuig". De wervingscampagne om mensen met paranormale talenten aan deze wedstrijd te laten inschrijven, is al volop begonnen.
Nu, het kind moet -zoals dat noemt- een naam hebben, maar zelden is de naam voor een programma SLECHTER gekozen: er bestaat immers niet één enkel paranormaal vermogen, maar er bestaan verschillende paranormale vermogens. Het is de kwalijke gewoonte bij de tegenstanders van het paranormale om "die allemaal op één hoop te smijten"; en de term "het zesde zintuig" werd bedacht door rationele wetenschappers als "vuilbak" voor alles wat niet "op wetenschappelijke wijze" kon verklaard worden. Die benaming is kortom niet voortgekomen uit een begrip en een respect voor deze "materie": al wie maar een beetje met het paranormale vertrouwd is, weet dat de paranormale kanalen ter waarneming van de onstoffelijke realiteit verbonden zijn met het energieveld en met het bewustzijn van de mens. Kortom: de stoffelijke zintuigen, verbonden aan het stoffelijk lichaam, registreren de zichtbare (hoorbare, voelbare,...) realiteit, terwijl er daarnaast registratiekanalen zijn voor de waarneming van de "paranormale" realiteit. Die dus een "zin-tuig" noemen, is hun eigen aard en bron verloochenen.
Over een "omstreden" onderwerp als paranormale vermogens, een uitzending ma-ken, is dan al polemies genoeg, opdat men er op de koop toe, niet nog eens een WED-STRIJD zou hoeven van te maken. Ook dat getuigt niet van veel inzicht in en respect voor het onderwerp. Hoe kan men appels met peren, of een schilderij bijvoorbeeld met een boek vergelijken en tegen elkaar afwegen? Zonder er aldus zogezegd erg in te hebben, maakt men van dat "zesde zintuig" voornamelijk voer voor psychometris-ten en paragnosten. Aan het "lezen van een foto", heb je bvb als opdracht niets, als je toevallig een kaartlegster of een astroloog bent. Wat geldt voor de "gewone" zintui-gen, geldt bovendien ook voor de paranormale kanalen: zoals wie een "zeer goede neus" heeft, in zicht en gehoor rudimentair kan zijn, hebben ook paranormalen sterker en zwakker ontwikkelde vermogens. Niemand kan bijgevolg bij alle proeven hoog scoren: met deze formule gaat men dus op zoek naar een persoon "die van alles een beetje bezit", wat de stereotiepen en de misverstanden alleen kan bevestigen.
Dan zijn er nog de "noodwendigheden" van het televisie-medium: de relevantie van de gekozen opdrachten hebben alles met de "wetmatigheden" van het maken van een programma te maken, en weinig met het doel van een paranormaal vermogen. Zo herinner ik me levendig hoe een aantal jaren geleden "iemand van de televisie" aan mijn stand op een beurs kwam post vatten met de vraag: "En wat doet u?". Pikant détail: mijn stand stond werkelijk VOL met affiches en informatie waar men niet naast kon kijken, dus enigsinds verbouwereerd antwoordde ik:"Is dat niet duide-lijk misschien?". Alsof hij dat niet gehoord had, ging de man gewoon verder: " Ja maar, wat doét u ? Voor een tv-programma moet het dynamies zijn hoor!" "Ik kan een horoskoop tekenen." Te traag! "Ik kan een kruidenthee samenstellen." Te ma-ger! " 't Ja, dat is nochtans wat ik doe, want een gesprek is nog "statieser", en mag niet vanwege de privacy."
Dus, als men MIJ bvb zou vragen "Wat heeft zich hier op die plaats of in dat huis af-gespeeld,", zou mijn initiale reactie zijn: "Wie wil dat weten, en waarom?" Wat is het bruikbaar nut, om zijn gave daarvoor te gebruiken, en zich daarop te concentreren? Wat is het nut van iemand in de koffer van een auto te kunnen terugvinden, tenzij men een Alzheimer-patiënt is die per abuis zijn hond in zijn kofferbak heeft opgeslo-ten, en vergeten is welke auto men heeft? Wat is het nut van geblinddoekt te voelen wie met wie is, als eens gewoon kijken dat antwoord kan geven? Wat is het nut van zich in te laten met mensen die hem niet interesseren, en hem dat niet eens gevraagd hebben? Indien ik aan zo'n programma zou deelnemen, ik zou me dus voortdurend afvragen: "Wat doe ik hier eigenlijk en waarom?" Er is immers vanuit zichzelf geen wezenlijke connectie en motief met wat men "moet" doen, en dat zijn juist twee zaken die in het GEBRUIK van zijn paranormale kanalen enorm belangrijk zijn. Men verwijt ons, de paranormalen, dat wij "wereldvreemd en onrealisties" zouden zijn, welnu, wat is het nut aan het artificiëel kreëren van een labo-realiteit, uit noodwendigheden van de "wetenschap"? Ik gebruik mijn paranormale kanalen niet los of afgescheiden van de rest van mijn menselijke vermogens.
Als je er dus aan zou denken jezelf eens te testen in je paranormale vermogens: daarvoor is zo'n programma geen goed medium; gebruik daarvoor je leven. Als je als paranormaal begaafde eraan zou denken "de handschoen op te nemen omdat je het paranormale zou willen bewijzen", vergeet het. Ik zou iedereen willen afraden aan zo'n programma deel te nemen, want je wordt maar liefst drie keer genaaid: één keer door de noodwendigheden van "feiten" en "kontroleerbare" gegevens; één keer door de noodwendigheden van het tv-programma; en één keer door het format van een wedstrijd. Op geen enkel moment ga je je kanalen kunnen gebruiken zoals dat moet, want je bent overgeleverd aan "eisen" die daar niets mee te zien hebben. Eraan deelnemen, is dus geen "uitdaging", maar een valkuil! Laat je dus niet verleiden om eraan deel te nemen, want het is alleen een verraderlijke reis waarvan je bekaaid en vertwijfeld kunt terugkeren. Leer voor JEZELF te omschrijven onder welke voor-waarden je paranormaal kanaal korrekt kan funktioneren, en laat je niet misbruiken door in situaties op te draven waarbij aan deze fundamentele voorwaarden NIET vervuld worden.
