Art 2
Herfst-Impressies 2008
RUBRIEK: Natuur en Tuin Geplaatst op 16 november 2008
De herfst is een kleurrijke periode, en velen trek-ken er dan ook op uit om mooie kiekjes te nemen. Eerste probleem daarbij: er zijn zoveel mogelijke foto's te nemen, dat het eigenlijk moeilijk is om echt representatieve foto's te trekken. De natuur is in de herfst zo'n beetje als een supermarkt, met een over-aanbod aan aantrekkelijke produkten in haar "uitstalraam".
Daarom vallen velen dan ook terug op allerhande wederkerende stereotiepen. Zo is het een aange-wezen periode voor wie dol is op de kleurenrijk-dom van de bladeren aan de bomen of op de grond. Het is moeilijk om te weerstaan aan de verleiding zulke fraai ogende bladeren in vorm en kleur mee te ne-men, en er ook binnenshuis een tafereeltje mee te maken. Andere obligate kiekjes, zijn die van foto-genieke paddestoelen, die "ma-gies" uit het niets schijnen te komen.
Het komt er niet alleen op aan van dus een keus te maken, maar van de kunst van het zien te beoe-fenen: eerst moet de geest iets opmerken, opdat het oog het zou kunnen registreren. Zoals elke fotograaf weet, gaat het zien het kijken vooraf, niet omgekeerd.
Tweede probleem: met de digitale fotografie is het dermate gemakkelijk technies perfekte foto's te nemen, dat men eigenlijk een knoeier moet zijn om geen goede foto's te nemen. Maar wat is een goede foto? Het is tegenwoordig mogelijk om een détail haarscherp uitvergroot te krijgen: geweldige foto's zijn dat, en toch vangen ze meestal de geest niet van hun onderwerp. Als ik een bloesem foto-grafeer, streef ik ernaar om het specifieke karakter van die plant of boom vast te leggen.
Wanneer men trouwens één element uit een landschap door erop te focussen scheidt van zijn omgeving, dan elemineert men niet alleen enkel "ballast" of minder fraaie aspekten, maar vaak ook de samenhang binnen het geheel. Men "manipuleert" dan eigenlijk het beeld. Fraaie foto's, die té klinies-perfekt zijn, en daardoor iets ondefi-niëerbaars missen. Dat "iets" is niet zelden sfeer. Sommige foto's hebben het, en anderen niet: sfeer is een ongrijpbare, maar toch heel herkenbare ingrediënt. Zo'n beetje wanneer men het verschil merkt, wanneer men foto's neemt van mensen die echt vrolijk zijn, of wanneer mensen "lachen" omdat ze op de foto "komen".
De meeste foto's van bossen, worden bijvoorbeeld genomen vanop de paden; en meestal staat dat pad er dan nog eens op ook. Verlaat toch eens de geijkte banen, om de werkelijke geest van het bos te voelen, denk ik dan. Zoek een geschikte plek en hoek op, die dat kapteert. Op het paadje(!) naar mijn voordeur staan enkele gouds-bloemen tot diep in de herfst te bloeien: ze geven ieder die daar voorbij komt een verwelkomingsgroet. Ik heb ze al verscheidene keren proberen vastleggen op beeld, maar dat lukt slecht. Het oranje op de foto, is nooit zo oranje zoals ze werkelijk zijn. Vooral bij schemering gloeit het oranje op als een ondergaande zon. En neem ik van hen een foto, dan staat er nooit hun vermogen op om op te lichten in hun omgeving. Hieronder de poging die hen het best benadert. Ik geef niet op, en begrijp meteen waarom Monet zoveel verschillende schilderijen van waterlelies op alle uren van de dag heeft gemaakt.
