Art 7
Galactisch centrum
RUBRIEK: Astrologie Geplaatst op 9 juni 2008
Ben ik niet up-to-date, omdat ik het galacties centrum niet kende?Nu, ik vond een cyclus van 26 000 jaar -het zogenaamde kosmies jaar waarbij vanuit de Aarde bekeken de sterren "op wandel gaan" tot ze eenzelfde hemelstand bereiken- al niet gering. Heel zeker, wanneer men in overweging neemt dat een mens al blij mag zijn als hij bij zijn leven twee schamele omwentelingen van Saturnus rond de Zon in "ons" zonnestelsel mag meemaken. Maar als zelfs het effekt van het eerste erg hypotheties en polemies is (the age of Aquarius en konsoorten), kan men zich afvragen wat de zin is om er nog eens allerhande àndere ultra-grootschalige astronomiese elementen bij te sleuren. Vind men de astrologie misschien te "simpel", opdat men er allerlei nieu-we punten bij wil voegen?
Met veel tamtam werd opgeroepen om in juli 2007-en dan nog precies 17 juli op een welbepaald uur aub- deel te nemen aan een wereldmeditatie voor een "grote galac-tische transformatie". Ik heb er opzettelijk een tijd over laten gaan, vooralleer het erover te hebben: heb jij daar veel van gemerkt? Als ik eerlijk mag zijn: ik alvast niet.
Centraal in dat hele "kosmies gebeuren", staat de Planeet Pluto, die een "transit" maakt met dit middelpunt van "onze" Melkweg. Eerste bemerking: straffe gasten, die zo exakt het centrum van die immens uitgestrekte galaxy kunnen bepalen: 26°53' Boogschutter. Maar goed, tot daar; ik heb mijn efemeriden ingekeken, en ben dan gebotst op het eerste wat ik niet begrijp: Pluto bereikte die stand niet op 17 maar op 20 juli. Zo exakt zijn, en het dan ineens niet meer zo nauw nemen "op een paar dagen" na? Andere "eigenaardigheid": in mei 2006 stond Pluto al eens op 26°45' (en begon dan retrograde te lopen); 8' booggraden is "tamelijk" dicht genaderd (zelfs voor een trage als Pluto). Dat was OOK een kwestie van "een paar dagen", maar blijkbaar telde dàt ,om mij onbekende reden, weer niét mee.
Verder spreekt men met eenzelfde gemak over transformatie en transmutatie alsof dat heel aangename en komfortabele processen zouden zijn, terwijl dat in realiteit erg pijnlijke en moeilijke ervaringen zijn. Men zegt ook niet tegen iemand met zware brandwonden of met een amputatie: fluitje van één cent! Wie dat moet meemaken, wacht een lange revalidatie en een moeilijk acceptatieproces. En in dezelfde adem associeëert men Pluto met "universele liefde", waarbij het proces zich "in vreugde en dankbaarheid zal voltrekken". Een sterk staaltje van wish-full thinking en gebrek aan kennis over de ware aard van de Pluto-energie.Als Pluto één ding NIET is, dan is het "een lieverdje". Bij transit van Pluto over Neptunus-radix bijvoorbeeld, wat bij vrij jonge leeftijd plaats vindt bij iedereen, maakt men een katarsis mee die ik voor geen geld ter wereld als "welkom" of "liefdevol" zou durven te omschrijven: voor heel wat onder ons betekent dit een werkelijke dood, en voor de meesten een spirituele dood. Want VOOR iets kan transformeren in iets NIEUWS, moet het OUDE eerst afster-ven; en dat gaat niet zonder een zware worsteling. Op een bepaalde astrologiese of astronomiese stand "rekenen" om een transformatie KADO te krijgen, is derhalve een vorm van gemakzucht en bijgeloof, die geen rekening houdt met de reële mecha-nismen van bewustzijnsgroei.
En dat is nog niet alles: omdat 2007 voorbij gegaan is zonder noemenswaardige voor-opgestelde transmutaties, neemt men nu 2012 als nieuw mikpunt, en sleurt men er dit keer ook de Maya-kalender bij. Ik word moe van al dat gedoe! Beste mensen: evoluties grijpen plaats als INTERNE, en niet als externe processen. Dan leken mij de rituelen van de Stonehenge-bouwers in het "Stenen Tijdperk" mij stukken realistie-ser, want afgestemd op mensenmaatstaven en het leven op Aarde: het ritme der seizoenen. Dat gedoe rond "speciale data" doet me denken aan die film waarin een jongeling bij vloed masturbeerde en exakt wou klaar komen bij hoogtij. Willen we ons aub concentreren op de dingen die hier en nu belangrijk zijn, en de rest zijn beloop laten! Wat meer bescheidenheid en verantwoordelijkheid, is wat de Aarde en de wereld nodig hebben.
Voor wie meer uilteg over dit thema wil krijgen, verwijs ik naar een gedegen artikel van Jan Wicherink : Enkele 2012 mythen ontzenuwd.
