Art 7
De Aarde is op.
RUBRIEK: Maatschappijkritiek; Geplaatst op 8 november 2008
Wat geldt voor het geld, geldt ook voor de natuur: het krediet is op. De Aarde is bankroet! Als men bedenkt, dat de energievraat DOOR DE MENS jaarlijks al eind september heeft opgebruikt wat de Aarde in haar jaarcyclus kan opbrengen, dan kan men zich een beeld vormen van de roofbouw die het mensdom op haar leefplaneet uitvoert.
Men doet nu zo eufories over de verkiezing van Barack Obama tot nieuwe president van de USA; en men roept van de daken, dat dit voor een historiese ommekeer zal zorgen. Men verliest daarbij al te gemakkelijk uit het oog, dat ook Obama een expo-nent is van eenzelfde (kapitalisties) systeem: men staart zich (letterlijk) blind op zijn huidskleur, en vergeet ondertussen wat de "kleur" is van zijn visie. Iemand die zo schatplichtig is aan een economies systeem dat hem financiëel tot president heeft gesponsord, zal niet bij machte zijn om maatregelen te nemen die TEGEN deze be-langengroepen en dat economies bestel ingaan.
Hopen de Africo-Amerikanen dat het hen voortaan beter zal vergaan? Ik vrees dat zij zich illusies maken: Obama had hen nodig om president te worden, maar als hij financiëel het bestaan van deze bevolkingsgroep zal willen verbeteren, zal dat inhou-den dat "het geld daarvoor ergens zal moeten vandaan komen" . En vermits geen enkele machtshebber ter wereld het aandurft en aankan, van dit te gaan halen daar waar dat zit (bij de industrie, de banken, de rijken), zal dit inhouden dat hij een andere bevolkingsgroep armer zal moeten maken. De taart blijft even groot, maar wordt gewoon anders verdeeld. En het is zelfs de vraag of dát zal gebeuren.
Dit is niet iets dat voorbehouden blijft tot de USA, maar iets wat zich ook hier af-speelt: ook in België hebben de politieke leiders noch de wil, noch het vermogen om tegen het geldende economies bestel in te gaan. Zeker de laatste tijd is duidelijk gebleken, dat omgekeerd, het economies bestel bepaalt welke koers de politici varen: ze kunnen alleen reageren en navigeren, en de schade voor de burgers proberen te beperken. De Groenen zijn van het beleid verdwenen, en dat is te merken: "econo-miese motieven" primeren zoals sedert oudsher alweer op alle andere konsideraties over milieu en natuurbehoud.
Het Lappersfortbos wordt zonder veel omhaal of scrupules vrolijk omgekapt; bomen worden ook elders lustig geveld, omdat wegens de stijging van de energieprijzen, hout weer "aantrekkelijk" wordt. Hier en daar legt men een parkje aan -let op dat subtiel verschil: een park is GEEN natuurbiotoop zoals een bos!- om de gemoederen te sussen. Men vaardigt een paperassenwinkel wetten uit over betere isolatie der huizen, en verbreid allerhande maatregelen en akties om het energieverbruik naar omlaag te halen. OK, dat is nuttig, onder het motto " alle beetjes helpen", maar ECHTE maatregelen die ingrijpen op de KERN van het probleem blijven achterwege.
Wat werkelijke politieke moed zou vergen: de auto-industrie verplichten wagens te maken die niet sneller kunnen rijden dan 120km/uur. De informatica-industrie verplichten om DUURZAME pc's te maken, die jarenlang kunnen meegaan. Hetzelfde geldt ook voor auto's en bij uitbreiding voor ALLE elektriese of elektroniese appara-ten: hoe gesofistikeerder die worden, hoe korter ze kunnen blijven funktioneren, en hoe meer werpwegartikel ze worden. Is er al eens berekend geworden hoeveel energie het kost om een pc te maken, en daarna weer te ontmantelen? Is er al eens berekend hoeveel "spaarlampjes" al die lichten op autostrades kosten?
Bovenstaande bladzijde heb ik uit het uitstekend boek van Roel Van Duyn overge-nomen: Panies dagboek. Dat werk dateert van 1973. Als er sindsdien niets wezenlijks veranderd is, is dit uitermate signifikatief. In de mentaliteit der mensen? In de levensstandaard der mensen ja, maar dat is juist de deur waardoorheen de econo-miese wetmatigheden van de konsumptiekultuur worden opgedrongen. Toen ik als jongvolwassene mijn eerste huurhuis ging betrekken, timmerde ik mijn eigen meu-beltjes van afvalhout in elkaar; de rest kocht ik tweedehands. Thans moeten "jonge koppels" een piekfijn appartement hebben met alles "erop en eraan ". Ik had geen stromend water, maar een pomp; laat staan een bad; thans voelen jongeren zich op hun "ongemak" als ze niet dagelijks kunnen douchen.
In krediet leven betekent: zich een hoger vermogen toekennen, dan dat men werke-lijk heeft. Vroeger noemde men dat "boven zijn stand leven" of "op te grote voet leven". Het konsumptiemodel promoot hebzucht: meer en meer willen opdat de economie zou kunnen "draaien". Het houdt in: zich meer aanmeten, dan waar men legitiem recht op heeft. Het zijn niet alleen de individuen die zich daaraan te buiten gaan: regeringen geven het slechte voorbeeld. De schuldenlast van de welvarende USA bedraagt 10 000 miljard dollar: de USA zijn eigenlijk virtueel bankroet. Ijsland is het ondertussen wél. De konsumptie-economie vreet de Aarde leeg en kapot, en niemand doet er eigenlijk iets aan. Is Obama de "historiese leider" die het roer drasties gaat omgooien en een andere koers gaat varen? I don't think so! Ik wil geen onheilsboodschap prediken, maar als "men" zo verder doet, dan maakt de mens op korte termijn van de Aarde een dode planeet. Als de mens in zijn arrogantie denkt van straffeloos zijn Aarde geweld te kunnen aandoen, dan zal blijken dat de laatste mens kort na de laatste boom op Aarde zal verdwenen zijn.
