Art 20b
Aquarius en de Zin van het Leven (2)
RUBRIEK: Astrologie Geplaatst op 12 november 2023
Het is trouwens NIET dat wat Krishnamurti bedoelde wanneer hij adviseerde om zonder belief te zijn. Alweer veel te letterlijk geïnterpreteerd: Krishnamurti bedoel -de(!) daarmee elk religieus of maatschappelijk geïndoctrineerd belief dat BUITEN de werkelijkheidsbeleving en het denken van een persoon valt. Een normaal belief is persoonlijk, want is de reproductie in het hoofd van hoe een persoon de realiteit ZIET; niet zoals "men" hem heeft voorgeschoteld of heeft ingelepeld met de paplepel. Zo'n overgenomen belief gebeurt zonder perceptie van de realiteit: men valt terug op het "teoreties model" dat men eens -vaak op basis van autoriteit- heeft voor "waar" genomen. Maar niemand is "vrij" van belief, omdat het zou impliceren dat hij de wer -kelijkheid waarin hij leeft NIET zou zien en ervaren. Wie zonder religieus geloof is, heeft OOK een belief; vrijzinnigheid is immers ook een belief: een bepaalde voorstel -ling van hoe men denkt dat de werkelijkheid in elkaar steekt.
Het volstaat dus niet van te poneren dat het leven mysterieus en ondoorgrondelijk is, om zichzelf te reduceren tot de staat van een koe die naar een trein staart zonder te begrijpen wat dat is. En het feit dat het doel van bewustwording NIET is de "godde-lijke staat" van verlichting na te streven, ontslaat het iemand echter ook niet van de opdracht om bewust (bewuster) te worden. Groei is een belangrijk gegeven in de Natuur en in het Leven, en die gaat van fase tot fase. Zonder groei zou alles tot stagnatie komen, wat kompleet in tegenspraak met de essentie van het Tao zou zijn. En zonder zin is ook geen referentiekader mogelijk waartegen de fases afgewogen zouden kunnen worden, wat vorderingen kompleet onmogelijk maakt. Dit is dus in zijn konsekwentie wel degelijk nihilisme, want de ontkenning dat we leven om als individu en als soort bij te leren.
Chaos impliceert geen begin en geen einde, geen regels en geen limieten, geen rich-ting en geen doel. Dit kan misschien op het eerste zicht aantrekkelijk lijken, omdat dan tegelijk niets moet: de absolute "vrijheid". Maar bij verdere reflektie blijkt dit zonder struktuur zijn -ttz zonder richting in het Leven en zonder spirituele lei-ding (het Zelf) in zijn groeiprocessen- een mission impossible. Herinner je een dag dat je ouders weg waren en dat je het huis een dag voor jou alleen had? In intentie zou je dan van alles doen wat je normaal niet kon, maar in de praktijk bracht je het niet verder dan wat rondsnuffelen en rondzwerven. Dat ronddolen met de vage hoop iets te ontdekken, maakt immers al gauw plaats voor diepe verveling: als de dingen geen zin hebben, verliest men al gauw ook zin in zijn queeste. En als het leven zin-loos is, dan doen de dingen er al gauw niet meer toe. Clochards en sans-papiers lei-den een allesbehalve boeiend bestaan, dat voornamelijk bestaat uit wat rondhangen en de tijd volmaken. Een staat van zijn die eigenlijk maar een stap verwijderd is van depressie: men heeft in niets zin, en het leven voelt uitzichtloos aan.
En is dit dan die fameuze Waterman-benadering?
Ik dacht het niet! Veel van wat in de New Age als gedachtengoed circuleert, draagt niet de Aquarius-stempel, doch de (oude) Vissen-signatuur. 2000 jaar leven onder de Grote Godsdiensten, heeft in het kollektief gedachtengoed van de mens een aantal moeilijk af te leren denkpatronen doen ontstaan. Patronen, waartoe men willens nil-lens telkenmale opnieuw aangezogen wordt. 2000 jaar indoktrinatie laat zich im-mers niet zonder slag of stoot deleten, maar probeert come-back's te maken. Het ver-schil tussen Vissen en Waterman ligt niet zozeer in de verwondering voor de wereld en het leven, want dat delen ze, beiden op hun manier: Vissen voor het mysterieuze dat het begripsvermogen van de (kleine) mens overstijgt; en Aquarius voor het won-derbaarlijke dat zijn nieuwsgierigheid prikkelt. Vissen is als WaterTeken daarbij een beetje lui: het mysterie volstaat voor hem; waarom zich nog verder moe maken om dit te gaan uitpluizen en te de-mystifiëren? Het is een wonder! Diezelfde luiheid brengt ook op andere manieren tot een passiviteit: als er gevaar loert of zich pro-blemen aanmelden, laat ons dan bidden voor "hulp van bovenaf" ipv daarin zelf het verschil te maken. De groep, de hogere machten, de meeval, de voorzienigheid, het Lot, het geluk, de talisman, het geloof, ..... zullen voor kentering zorgen. Of niet, en dan is men een slachtoffer, een martelaar, een pechvogel, een speelbal van de "mach-tige goden", .....
Vissen kent een tendens tot overdrijving: strip het individu van zijn bezittingen, zijn hechtingen, zijn denken, zijn ego, zijn oordeelsvermogen, zijn zelf en zijn belief, dan strip je hem niet tot zijn eenvoudigste en nietigste vorm, maar reduceer je hem tot .....NIETS. Dat moge dan misschien het ideaalbeeld zijn voor een mierennest, een school vissen of het kommunisme -het herleiden van het individu tot een werkend deel van het kollektief-, maar werkt voor geen centimeter wanneer het de psycholo-gie van het individu of de betekenis van het leven betreft. Het is de tegenpool van de sublimatie en de verheerlijking van de individualiteit en het egoïsme als ideaalbeeld van het liberale kapitalisme en konsumisme. Beide polen zijn extremen. Koöperatie en solidariteit zijn betere dynamieken om beide polen met elkaar te verzoenen. Dialogeren, overleggen en samenwerken zijn dan ook krachtlijnen en principes het Waterman-wezen. Aquarius is een LuchtTeken dat ervan houdt oplos-singen voor problemen te vinden, en door het onderzoeken en begrijpen van hoe een realiteit in elkaar zit, tot nieuwe bevindingen en "uitvindingen" te kunnen ko-men. Autenticiteit is hierbij een belangrijk criterium: de moed om het uitgestippel-de pad of de voorgeschreven norm te verlaten en het vermogen om UIT de box te kunnen denken, om tot de "naakte waarheid" van iets te komen. De realiteit zoals die IS.
Wat is de "zin" van het leven?
Dit is niet eenduidig en eenzijdig te beantwoorden, omdat het leven ook zo veelzij-dig en veellagig is. Op het laagste vlak -het materiëel-lichamelijk vlak- komt het erop aan gezond te blijven en in zijn lichamelijke noden te kunnen voorzien. In leven blijven, eten hebben, en een onderdak vinden zijn basisbehoeften waaraan de mens sinds zijn oorsprong heeft moeten voldoen. Zijn tijd goed benutten, en de mogelijk-heden die tot zijn beschikking staan goed gebruiken, behoren tot de vindingrijkheid van de soort homo sapiens. Maar het goed kunnen praten en kommunikeren, en het met elkaar rekening kunnen houden, zijn dan weer essentiële "tools" om goede rela-ties te kunnen onderhouden. Hoe groter het bevattingsvermogen en het inzicht van een soort wordt, hoe meer een individu ook moet leren, en hoe meer tijd het daar-voor ook nodig heeft.
Voor een mens is daarvoor zoveel tijd nodig, dat de verschillende levensfasen als het ware verschillende (sub)levensdoelen hebben. Als kind moet de mens leren rechtop lopen, praten, wat mag en wat niet mag, naast 1001 verschillende andere dingen. Maar als men een kind zou vragen wat het voornaamste in zijn leven is, zal het vermoedelijk spelen antwoorden. Als opgroeiend meisje of jongen, heeft men een heleboel andere dingen te leren, te studeren op school en daarbuiten, zijn plaats en zijn identiteit beginnen te vinden, naast een heleboel andere dingen beginnen te proeven of verkennen. Maar als men haar of hem zou vragen wat het belangrijkste in het leven is, krijg je vermoedelijk "optrekken met vrienden" als antwoord. Als vol-wassene heeft men te leren hoe een zelstandig leven op te bouwen, door te werken, een woonplaats te vinden, te zorgen voor zijn eigen onderhoud en de 1001 dingen die daarbij komen kijken, naast de zoektocht naar een vaste partner om een gezin te stichten. Maar als men die zou vragen wat het allerbelangrijkste in het leven is, zal men allicht "mijn vrouw/man en kinderen" krijgen. En als senior moet men dan weer leren afscheid nemen van een heleboel dingen en mensen, accepteren dat men minder kan, willen dat men minder moet, en de rust en ontspanning vinden om met dit alles vrede te kunnen vinden. Maar als men aan hem of haar zou vragen wat het belangrijkste in het leven is, zal men meestal "gezond van lichaam en geest blijven" als antwoord krijgen.
Hetzelfde geldt voor de verschillende bestaanslagen. De zin van het bestaan op het fysiek-lichamelijk vlak, bestaat (!) eruit van fit en aktief te zijn, en al die dingen te kunnen doen dat men moet doen om een zelfstandig en autonoom leven te kunnen leiden. En van dit te kunnen blijven doen, ondanks alle aanslagen, ongelukken, kwet-suren, letsels en slijtage die men met de tijd nu eenmaal ook moet doormaken. Zeven keer vallen, maar 8 keer weer kunnen opstaan.
De zin van het bestaan op het wilsvlak bestaat eruit van voldoende energie en moed te kunnen opbrengen om zichzelf te zijn en te durven tonen zoals men is. Van in vre-de te zijn met wie men is, hoe men eruit ziet, met zijn karakter, wat men heeft mee-gekregen en wat er tot zijn beschikking staat om zich te kunnen manifesteren en ui-ten. En van dit te kunnen blijven doen, ondanks alle tegenstand, druk om zich te kon -formeren, stress en afkeuringen van buitenaf. Zichzelf zijn, en deze afdruk achter-laten, door te doen wat daarvoor nodig is.
De zin van bestaan op het gevoelsvlak, bestaat eruit van al die verschillende emoties te hebben ervaren, hun signaal te kunnen herkennen, hun waarde en funktie te heb-ben ervaren en te hebben geleerd hoe en wanneer hen te gebruiken en in de goede banen te laten verlopen. De emotionele intelligentie hebben om het onderscheid tus-sen negatieve en positieve emoties te kunnhen maken, en de wijsheid om op een si-tuatie te reageren met de juiste emotie in de aangepaste gradatie. Geen schrik te heb-ben om alle emoties te uiten, zonder ook schrik te moeten hebben dat ze hem zouden mee- en wegspoelen.
De zin van het bestaan op het mentaal vlak, bestaat eruit van zijn weg niet te verlie-zen in al die vaak tegenstrijdige gedachten en opinies die men kan ontwikkelen of kan vernemen. Te begrijpen(!) hoe zijn denken in het algemeen en in het bijzonder funktioneert, en hoe het zowel een uitstekend als verwarrend instrument kan zijn. Het verstand hebben om het onderscheid tussen negatieve en konstruktieve, tussen juiste en verkeerde gedachten te kunnen maken, en de wijsheid om deze gedachten te ontwikkelen en deze woorden te spreken die exakt bij een bepaalde situatie pas-sen. Geen schrik hebben om te beginnen denken, zonder ook schrik te hebben om in eindeloos gepieker te verdwalen.
De zin van het bestaan op het energeties vlak, bestaat eruit van dié energie in dié mate te hanteren die nodig is om met een bepaalde taak of situatie om te gaan. Het inzicht te hebben hoe een bepaald probleem aan te pakken, en naar oplossingen te zoeken. Het bewustzijn te hebben om het onderscheid te kunnen maken tussen een juiste en een verkeerde instelling en respons, en de wijsheid kunnen opbrengen om zich te realiseren wanneer een bepaalde energie zinvol is en energie teruggeeft, en wanneer zinloos en alleen uitgeput maakt, of bijkomende problemen door karma maakt.
Maar dit is niet alles: men kan de zinvolheid of het belang van iets ook afwegen in funktie van wat men achterlaat, als nalatenschap. Men kan immers niet alleen geld en bezittingen als een erfenis na zijn dood achterlaten, maar ook heel wat ande-re "zaken". Kunstenaars laten bvb schilderijen, beeldhouwwerken, muziek, boeken of films na die miljoenen mensen vreugde, troost en plezier kunnen geven. Bij machts-hebbers en politici ligt dit tweeslachtig: het streven naar macht laat altijd een spoor van dood en vernieling achter, en megalomane projekten zoals pyramides, paleizen en andere gigantiese bouwwerken ter eer en glorie van hun ego, worden gebouwd op de armoede en slavenarbeid van hun onderdanen. Dan laten de sociale hervormers en uitvinders een veel konstruktievere erfenis achter, die de levenssituatie van mil-joenen mensen vergemakkelijkt, of verbetert, of emancipeert. Wetenschappers laten kennis achter; sporters en sterren een (beperkte en efemere) faam. En al de dokters, verpleegsters, hulpverleners en sociale werkers alover de wereld en doorheen de tij-den, hebben mensen verzorgd en genezen, of dan toch op zijn minst geholpen. Vrien-delijkheid, medeleven, mededogen en liefde zijn de edelste en meest humane ge-schenken die men kan geven.