Art 3
Vossen-problematiek
RUBRIEK: Natuur-Tuin    Geplaatst op 2 december 2008
                                                       Bijgewerkt op 18 januari 2012                                                Afgewerkt op 5 juni 2012

Voor een tweede keer wordt de vos vervolgd. Twee de-cennia geleden gebeurde dat, omdat vossen zogezegd dragers waren van hondsdolheid, en dus "moesten" uitgeroeid worden om verspreiding van deze ziekte te-gen te gaan. Ondertussen is gebleken dat ongenadige jacht op vossen een averrechts resultaat opleverde: wanneer de vossen HIER werden geëlemineerd, dan ontstond er een zuigkracht voor vossen uit de Oostblok-landen, die vaak precies wél drager waren van honds-dolheid. Er ontstond een migratie binnen de vossenpo-pulatie, omdat de habitussen hier VRIJ kwamen.

De aanwezigheid van vossen hier, hield de migratie van vossen van elders dus tegen, omdat de eersten hun ter-ritoria verdedigden. Ze "vaccineren" via stukjes vlees met anti-rabies-vaccin bleek veel effektiever, dan een permanente klopjacht te organiseren om bossen "vos-senvrij" te houden. Vaak bleek de jacht op vossen niet op DAT "argument" te steunen, maar was die ingegeven door "jacht-redeneringen", zoals: de vossen eten de fa-zanten en patrijzen op die "voor de jagers bestemd zijn". Met het gevolg dat er door "boswachters" verder vossen werden afgeschoten (en niet alleen vossen: elk jaar wor-den er in België 3000 huiskatten neergeknald. Om exakt dezelfde reden nota bene!)

Maar de vos is een sluw en schuw dier, dus ondanks die aanhoudende persecutie, begint hij ook hier op te duiken in de randgemeenten van steden (dat is niet moeilijk: Vlaanderen is één grote agglomeratie). In parken nog niet, en ook dat is vanzelfsprekend: er zijn geen GROTE parken in Vlaanderen.

En dus worden er NIEUWE "argumenten" gevonden, om de klopjacht weer aan te vatten: de vos zou het wildbestand schaden! Nu, ik zou het zelf niet prettig vinden dat mijn kippenhok het bezoek van een vos zou krijgen, maar dit is met het nemen van een aantal eenvoudige preventiemaatregelen te voorkomen. Klaagzangen dat vossen ravages in kipperennen houden, steunen dus meer op zelfbeklag en gemak-zucht: we leven hier de laatste 50 jaar eigenlijk zonder "roofdieren", dat we die situatie als "normaal" beschouwen. Dat is ze NIET! Wat doen de boeren in Frankrijk, Duitsland, Luxemburg, ..... dan met hun kippen?

Trouwens, als loslopende honden bijvoorbeeld een ravage aanrichten in plaatselijke pluimveebestanden,-wat nu en dan eens gebeurt- hoor ik geen stemmen opgaan dat "ALLE honden serialkillers zouden zijn, en dus maar stante pede zouden afgemaakt moeten worden. "

Dat "vossen schadelijk zouden zijn voor de jachtbiotoop", dat is wel een sterk staaltje van demogogiese prietpraat. Ten eerste BESTAAT er niet zoiets als een "jachtbio-toop", om de eenvoudige reden dat een natuurlijke biotoop niet in funktie staat van een menselijke aktiviteit. Het is de MENS die het bosbiotoop tot "jachtgebied" ver-klaart en neemt. Dat getuigt van een sterk staaltje van hypocrisie: als er één "serie-moordenaar" in de natuur rondloopt, zal het wel de mens zélf zijn! Ik heb "betrok-ken jagers of wildhandelaars" nog nooit horen opperen dat het wildbestand lijdt onder de moderne landbouwpraktijken, de vergaande verkaveling, de verloedering van hun NATUURLIJKE biotopen, of het onwaarschijnlijk dicht wegennet dat heel Vlaanderen in ontelbare stukjes snijdt.

Vanuit diezelfde mentaliteit, vinden sommige onverantwoordelijke onverlaten het blijkbaar "een acceptabele handelswijze", van "vossengif" -het pesticide Temic- in de natuur vrij te laten om "de vossenpopulatie in te perken ". En "voor soms iets meer ook" zoals dit jaar op de velden van Sint-Lievens-Houtem, en in de TUINEN van Beervelde is gebleken bij ettelijke vergiftigingen van honden en katten. Godzijdank is er nog geen KIND daarvan het slachtoffer geworden, want Temic is een uiterst giftig en krachtig goedje.

Dat hierbij van duidelijke moedwilligheid sprake is, bewijst het feit dat Temic al en-kele jaren niet meer te koop aangeboden wordt aan de amateurtuinierders; alleen professionele fruit-en groentenkwekers kunnen het goedje bestellen bij gespeciali-seerde firma's. Ik vind zoiets een veel grotere bedreiging voor de fameuze "volksge-zondheid" dan de zogenaamde dioxine-eieren (artikel 3), en verschillende klachten "tegen onbekenden" zijn reeds ingediend. Maar zoals steeds in België zal er eerst een dode moeten vallen, voor "men" bereid zal worden bevonden om enige daadwerke-lijke aktie te ondernemen. En ondertussen kan men met een beschuldigende vinger naar de vos blijven wijzen. Echt dapper en verantwoord, hoor!

Anno 2012 is de problematiek meer dan ooit levendig: de "politiek" doet toegevingen om de ontevredenheid bij "getroffen burgers" te sussen, en het gemor op straat te voorkomen. En dan nog typies "op zijn Belgies": men vordert iets uit, waarmee men zogezegd iets "geregeld" heeft, maar waarmee men in realiteit helemaal niets mee geregeld heeft. Het probleem van "de criteria" om de wet te mogen toepassen, be-rusten immers niet op echt kontroleerbare feiten. Wat is "schade" in de ogen van de modale Belg? Die hanteert dat woord immers al van zodra een boom wat schaduw of bladeren op zijn (heilige) eigendom werpt. En bovendien moeten de beslissingen dan nog eens administratief door de plaatselijke gemeentelijke diensten worden toege-kend, die al onderbemand zijn voor het takenpakket dat ze niet behoorlijk kunnen uitvoeren. Een wet uitvaardigen die niet echt kan toegepast worden, en in zijn goede uitvoering niet kan gekontroleerd worden, is erger dan geen wet uitvaardigen! Gevolg: er zal voortaan weer lustig op broeder vos geschoten worden, alhoewel men wel degelijk weet dat dit niets oplost. Maar in België, waar ieder dier dat niet is opge-sloten vogelvrij is, is de enige goede vos, een dode vos!

Ik wist toen nog niet, dat ik weldra zélf zou kennis maken met deze problematiek. Toen ik eind mei 's morgens mijn twee kippen eten ging geven, was er één "verdwe-nen". Ik wou dit eerst niet geloven: maar allé, waar is die domme kip nu naartoe? In het kot gekeken: geen kip. De ren binnen gegaan: geen kip te zien. Ik zag alleen bij nader speuren een paar pluimpjes op de grond liggn. Toen daagde het mij: ik had vossenbezoek gekregen! Voor het eerst in 17 jaar had een vos zich in de woonwijk en zo dicht bij huis gewaagd. Het toeval wil -maar dat is natuurlijk geen toeval- dat een paar dagen later daarover een artikel in de krant stond. Vossen zitten rond deze periode met jongen, en nemen dus risiko's om aan het nodige "voedsel" te geraken.
Ik heb het mevrouw de vos niet erg kwalijk genomen, maar ik heb wel eens luid ge-vloekt. Want de kip roven was een kwestie van een oogwenk, maar dat heeft MIJ wel een hoop gesleur gekost. Eerst om extra draad te gaan halen en te monteren tot de noodzakelijke hoogte van 2 meter. Vervolgens om een nieuwe kip te gaan halen op de Beestenmarkt van de stad; met de bus omdat ik geen auto heb. En vervolgens: om in de kipperen voortaan binnen te gaan, moet ik lopen als de klokkenluider van Notre-Dame. Het zwak punt was immers het hekje, maar een hek van 2 meter hoog is geen optie en helemaal onprakties. Mijn kipperen ziet er voortaan uit als een verdedi-gingsbolwerk, maar (voorlopig) toch is die dan wel vos-bestendig.