Art 11
Tijd
RUBRIEK: Bewustzijn    Geplaatst op 5 augustus 2011

Wij Westerlingen hebben een hoogst bizarre relatie en omgang met het fenomeen tijd.
Aan de ene kant wordt ons leven zonder dat wij dit in de gaten krijgen, geörches-treerd en gedirigeerd door de uurregelingen. Ons leven verloopt grotendeels volgens de klok: het uur waarop we beginnen te werken, de baan op gaan, eten, naar school gaan, of wat dan ook, wordt bepaald door het uurwerk. Het maakt ons leven erg gestresseerd, omdat we voortdurend aan het hollen zijn : we haasten ons alsof het bestaan een wedloop tegen de tijd zou zijn, en onze belangrijkste levensopdracht eruit zou bestaan dit bestaan zoveel mogelijk te wringen in al die tijdsschema's en -planningen.

Aan de andere kant, blijken we voortdurend tijd tekort te hebben. De tijd "die ons ter beschikking staat" blijkt onvoldoende om AL die aktiviteiten, werkzaamheden, taken en opdrachten die we moeten vervullen, daadwerkelijk uit te voeren. We heb-ben het druk-druk-druk, en hoezeer we ons ook haasten, we komen nooit klaar met onze waslijst van dingen-te-doen.

Deze "schizofrenie" maakt dat we als stress-konijnen gejaagd aan de rat-race deel-nemen, en ons eigenlijk niet meer kunnen ontspannen of tot rust kunnen komen. Als we niet meer als dusdanig "aan het lopen zijn", zijn we als atleten die ter plaatse blij-ven trappelen om de spieren warm te houden: we zijn zo op de inspanning en pres-teren gericht, dat we in onze kop blijven hollen wanneer ons lichaam dat al niet meer doet.

Met mindfulness wordt dan weer aangeraden en getraind om in het hier en nu te leven, en te onthaasten. Relax man! Het leven is te kostbaar om niet te genieten van het moment zelf, en die te laten overschaduwen door ervaringen uit ons verleden of dromen naar de toekomst. Mooi, en noodzakelijk, deze wake-up-call.

Maar men mag één ding vooral niet uit het oog verliezen: de fameuze konsumptie-drang stoeit en stuwt juist op de impulsiviteit "van het moment": ik wil dat, en ik wil dat NU! Geduld bvb, deze mooie eigenschap, stoeit op het besef dat niet alles onmid-dellijk dient bekomen of verkregen worden: er is daarvoor "tijd" nodig. Rome en Pa-rijs werden niet op één dag gebouwd. Zichzelf tijd geven om tot het beoogde te ko-men of om zich naar iets toe te groeien of toe te leven, is immers een ander even belangrijk advies tot gemoedsrust. Het leven bestaat niet louter uit de fragmentarie-se opeenvolging van korte-termijn aktiviteiten, maar als "un long fleuve tranquille" ook uit lange-termijn objektieven waarvoor men tijd heeft om zich er naartoe te werken. Dit is het tegengestelde van: vlug-vlug-vlug, want we hebben zo'n geweldige haast! Gewoon werken en leven aan een rustiger tempo, zijn eigen tempo.

Dat onze kultuur zo stresserend is, heeft immers niet alleen te maken met het vele werk dat moet volbracht worden -de kwantitatieve faktor-, maar ook en vooral met het gejaagd ritme waarop dat moet uitgevoerd worden -de kwalitatieve faktor- .

Het knooppunt ligt hem er dus in, dat we tijd vooral als een "externe realiteit" be-schouwen: als iets dat BUITEN onszelf ligt, en dat we weliswaar kunnen "kontrole-ren" -het fameuze time-management- , maar niet echt kunnen beheren. We geven "onze tijd" als het ware UIT onze handen, behalve voor die zeldzame "quality-time". Dit objektiveren , één van de typiese kwalen van onze tijd, gaat zo ver dat we niet alleen vervreemd zijn van wát we doen, maar ook van onze eigen ervaring ermee, zoals bvb onze tijdservaring. We ervaren die niet meer als betrokken deelnemers, maar als schijnbaar onbetrokken toeschouwers. We bekijken ons eigen leven, en onze eigen tijd die verglijden, als betrof het niet "van onszelf". Hoeft die algemene onver-schilligheid nog te verwonderen?

Mindfulness is dus goed, maar onze eigen tijd terug opeisen is nog veel beter! Dus beste mensen, begin met NEEN te zeggen tegen alles wat je zogezegd "moet" doen, maar niet echt moét doen. Niets moét, tenzij wat echt moet! Stel je prioriteiten op ipv alle aktiviteiten over dezelfde kam te scheren, en leer keuzes maken: wanneer men overbodige of minder belangrijke aktiviteiten laat vallen, komt er automaties tijd vrij voor fundamentelere zaken. En daaronder moet verstaan worden: dingen die JIJ echt wilt, en die je ziel ECHT vervullen en tevreden stellen. En GEEN dingen die je op tal van subtiele en minder subtiele manieren worden opgedrongen!

Want die dingen die ons echt vervullen, zijn helemaal niet deze spektakulaire of op-windende gebeurtenissen of feiten waarnaar we als kicks of sensaties menen op zoek te moeten gaan. De werkelijk essentiële zaken van het bestaan, zijn de kleine, een-voudige dingen van "the simple life": een omarming, een wandeling, een glimlach, spelende kinderen, een gesprek op een bank in het park, ...... Dingen waar we tijd voor moeten nemen. En het zijn ook déze dingen die we ons zullen herinneren, wan-neer ook ónze tijd "op" zal zijn.