Ik hoop dat je mij kunt vinden
RUBRIEK: Internet    Geplaatst op 3 augustus 2008
VT-Art 4

Het Internet is niet alleen "een venster op de wereld", dat toelaat afstanden te over-bruggen -iedereen kan met iedereen waar ook ter wereld in kontakt komen- , maar tegelijk ook een heus doolhof. Trop is teveel: er komt zo'n MASSALE, reusachtige informatiegolf op je af, dat je erin dreigt te verzuipen.Alle zoekmachines ten spijt. Als je voor een mensenzee staat, kun je in die menigte(!) niemand meer herkennen.

Als je in een grootwarenhuis voor een rek gelijksoortige artikelen staat, weet je niet meer welk te kiezen. En als je voor een berg informatie staat, kun je geen interes-sante site meer herkennen. Overaanbod schaadt, want doet het verwerkingsvermo-gen tilt slaan. Een ander toepasselijk beeld, is dat van een naald zoeken in een hooi-berg. Je moet je door een wirwar van nutteloze informatie en boodschappen heen werken. In die mate, dat het hoofd ervan begint te tollen.

Aan de andere kant, is dat overaanbod in realiteit vaak slechts een schijn : want je krijgt een hoop ...... van hetzelfde. Het heeft er vaak van weg dat elke site over een bepaald onderwerp of thema, zowat een duplikaat is van alle andere: men treft er dezelfde informatie, dezelfde uitleg, dezelfde aanpak, dezelfde ..... aan.

Andere sites zijn dan weer slechts verkapte reklame, en weblogs durven er vaak uitzien als drukke sandwich-borden. En de zogenaamde "kompilatie-links" (plaats je site hier) nemen soms zoveel plaats in, dat ze in plaats van je vooruit te helpen, vaak ter plaatse doen trappelen. Als een weg VOL verkeersborden staat, weet je niet meer hoe te rijden. Vaak blijft men dus "op zijn honger zitten" : veel zoeken, en eigenlijk weinig vinden. Wikipedia en konsoorten geven weliswaar akurate informatie, maar daar staat dan weer tegenover dat zo'n “encyclopediese aanpak” niet voor alles en nog wat systematies kan toegepast worden. Objektiviteit mag niet verward worden met onpersoonlijkheid en gebrek aan eigen visie; het "algemeen aanvaard stand-punt", staat zelden garant voor wezenlijk onderzoek en diepgang.

Daartegenover staat dan weer, dat sites die wel persoonlijk zijn, daarin nogal eens té ver durven gaan. Ik betrap me soms op plaatsvervangende schaamte, wanneer men-sen zonder terughoudendheid hun privé-aangelegenheden op het Net zetten. "Goed voor hen", denk ik dan, maar ik heb daar geen echte boodschap aan. Zulke voyeuris-tiese kijken in iemands privé-leven, komen als wrakhout het navigeren op het Inter-net nog wat bemoeilijken. En dan heb ik het nog niet gehad over de vervaarlijke draaikolken van virussen, die verraderlijk op de loer liggen.

Tussen al dat geweld probeer ik mijn eenmansschuitje van mijn weblog te laveren. Persoonlijk, maar toch ook objektief genoeg om inhoudelijk universele en interes-sante onderwerpen aan te snijden. Subjektief, maar toch ook overwogen genoeg om relevant te zijn. Oud genoeg om wijs genoeg te zijn, en tegelijk jong genoeg van geest te blijven om rebels en tegendraads te kunnen ageren. Ik hoop dat je me kunt vinden.