Kontakt
Geplaatst op 2 augustus 2008

ALS JE WILT REAGEREN, zul je je misschien afgevraagd hebben HOE, want de traditionele knop voor" Reakties" is in deze weblog niét aanwezig. Dit is geen verge-telheid maar een doelbewuste keuze. Reageren óp een site zélf is al bij al trouwens een zeer indirekte manier van kommunikatie. Ik prefereer de direkte aanpak: dus, als je na het lezen met een opmerking, een vraag of een eigen reflektie zou zitten, dan kun je met mij in kontakt komen door mij te mailen:

                                          rudy.vanderstraeten@gmail.com

Dit is de meest rechtstreekse en persoonlijke wijze van kommunikeren. En biedt je invalshoek een verdere uitbreiding of verdieping van een bepaalde thematiek, dan zal je reaktie of je vraag mogelijks het onderwerp van een nieuwe reflektie uitmaken. Ik hou van dialoog, maar ik hou er ook van dat de dingen des levens, ook in de "vir-tuele wereld", een beetje gestruktureerd en overzichtelijk gebeuren. Ik had er dus geen behoefte aan om van mijn weblog een chaotiese praatpaal of een puzzel van wil-lekeurige reakties te maken.

Zoals dit voor de meeste zaken geldt: overdaad schaadt. Zoals in gezinnen waar on-ophoudelijk gepraat wordt (en tegelijk slecht geluisterd wordt), verdrinken heel wat weblogs onder de massa van vaak weinig relevante of volkomen identieke reakties. Omdat ik dit wou vermijden, heb ik dus voor een "zeef" via E-mails gekozen.

Omdat ik me anderzijds realiseer dat heel wat mensen tegenwoordig negatieve erva-ringen hebben met mails -er wordt niet geantwoord; men geeft niet thuis; men rea-geert niet als er geen geld mee te verdienen is; men is niet geïnteresseerd in kommu-nikatie; .... - benadruk ik hier twee zaken. Ten eerste: ik ben wél aanspreekbaar, dus mail mij gerust voor informatie. En ten tweede: ik beantwoord steeds elke mail die mij gestuurd wordt. Probeer het, en je zult merken dat het zo is.

Het zou nogal kontradiktories zijn van aan de ene kant een weblog te maken, en aan de andere kant in een ivoren toren te gaan kruipen. Dus nogmaals: je krijgt van mij steeds een antwoord , want ik hou van schrijven en kommunikeren. Al kan dat ant-woord anders zijn dan wat je had verwacht. Ook dát is een aspekt van die kommuni-katie: ik ben geen "orakel" dat aan de verwachtingen moet voldoen. Ik denk na, en zeg gewoon wat ik (erover) denk, vind in mijn bewustzijn, of weet. Probeer het, en ervaar het. Ik hou weliswaar niet van onzin, maar ik bijt niet.

Het is al bij al een eigenaardig verschijnsel, dat in deze tijd van kommunikatiemedia de mensen nog steeds problemen ervaren om rechtstreeks met elkaar in kontakt te treden. Als er een DREMPEL bestaat, bestaat die in de eerste plaats "in hun hoofd". Soms is de intrinsiek (fysiek) kleinste afstand, de moeilijkste (psychies) om te over-bruggen. In het vliegtuig stappen om 3000km verder, aan het andere eind van de aardbol te belanden, lijkt daarentegen een fluitje van 5 cent.

Mensen worden nogal eens "nerveus" als ze iemand persoonlijk moeten aanspreken, of persoonlijk aangesproken wórden. Er is dan geen "sociaal vangnet" meer van al-lerhande gedragsregels die de kontaktname "in goede banen" moet leiden. Althans, dat dénkt men toch. Maar niets is minder waar: herinner je je jeugdjaren, waarin je nog niet "verpest" was door al die omgangsrituelen en gedragsnormen, waaraan vol-wassenen menen te moeten voldoen om geäccepteerd te worden. Omdat ík "me daar geen fluit van aantrek", ben ik staat om iedereen in zijn eigenheid tegemoet te tre-den. Mensen moeten niet bang zijn voor zichzelf: de grootste vergissing die men kan maken, is, van ZICHZELF niet te erkennen en te accepteren, zoals men is. Heel wat moeilijkheden en problemen ontstaan doordat mensen zich juist anders -meestal "beter"- proberen voor te doen. Echtheid langs beide kanten vergemakkelijkt een open gesprek.