Art 7
Karmies Puin
RUBRIEK: Kwalen-Karma-Healing    Geplaatst op 12 januari 2009

Laatst werd ik eraan herinnerd, hoe bepaalde van onze daden en keuzes soms jaaa-ren in de tijd kunnen na-echoën. 55 jaar geleden kregen we van onze oma een "droom van een klaas": het was alsof we als kind een speelgoed-étalage hadden ge-kregen. Toen we binnenkwamen bij oma, was de tafel uit de salon verwijderd, en prijkte er verspreid over de hele kamer, een heus cowboy- en indianen-tafereel, met fort, saloon, huifkarren, totems en tipi's incluis. We konden onze ogen niet geloven! Wat kan een kinderhart meer wensen? We waren dan ook in de zevende hemel, en oma genoot blijkbaar mee van onze wilde vreugdekreten. "We", dat waren AL de kleinkinderen, 9 in totaal. En hier zat het addertje onder het gras: we speelden er samen, maar op het einde van de dag, moest al dat speelgoed verdeeld worden: de étalage werd letterlijk in stukken getrokken. Dat gaf ontgoocheling, omdat niemand naar huis kon nemen wat hij had "gezien", en zelfs strubbelingen omdat bepaalde stukken door verschillende kleinkinderen werden begeerd. Oma was daar niet op voorzien, en om de zaak niet nog meer vervelend te maken, werd er snel verdeeld. De soldaten werden vlug- vlug in doosjes gedropt; niet in de juiste, want daar "was geen tijd voor".

55 jaar later, wanneer dat speelgoed van destijds een andere waarde heeft, moet de senior van vandaag konstateren dat zijn antiek geworden "verzamelspeelgoed" uit zijn jeugd helaas flink aan waarde inboet, omdat bij elke indiaan niet het korrespon-derende doosje past.

Op dezelfde manier draagt een mens lichamelijk littekens mee van de lichamelijke kwetsuren die hij tijdens zijn persoonlijke historiek heeft opgelopen, en psychies "littekens op de ziel" van de psychiese kwetsuren die hij heeft meegemaakt. Zoals een wonde lichamelijk geneest tot een litteken, zo healt een psychiese wonde door een verwerking van het meegemaakte. Dat is ook de bedoeling van het Aards leer-proces: ervaringen meemaken, om die tot inzichten of levenslessen te kunnen omzetten. Daarmee is "het leed geleden", en kan men VERDER.

Is dat NIET het geval, dan blijft men met een "open wonde": zoals een wonde dan lichamelijk niet geneest tot een litteken, wordt een psychiese kwetsuur niet verwerkt tot een lering. Alle aandacht en energie BLIJVEN dan naar een welbepaalde gebeur-tenis of problematiek uit het verleden gaan. Een hoofdstuk uit zijn verleden wordt niet echt afgesloten, waardoor men geen nieuw hoofdstuk kan openen. Men blijft letterlijk en figuurlijk haperen bij dat ENE ding, die ene grote teleurstelling, die ene grote mislukking, die ene grote schande; men vindt niet genoeg veerkracht om op-nieuw te herbeginnen. Men blijft ermee leven; het is nooit echt voorbij, maar "het" wacht op een gelegenheid of een aansnijding om weer in alle hevigheid van de geest bezit te kunnen nemen.

De psycho-analyse heeft er zelfs min of meer zijn handelsmerk en werkmethode van gemaakt, van naar het trauma, of de gebeurtenis uit iemands verleden op zoek te gaan, OM al zijn gedragingen en problemen in het HEDEN mee te kunnen verklaren. Op zich is dat onzin, omdat het leven zich niet éénduidig-causaal in de tijd ontvouwt. Er komen dus voortdurend NIEUWE ERVARINGEN bij. Wat wél gebeurt, wanneer men strop zit in een bepaalde problematiek, is, dat men als het ware verschillende LAGEN van dezelfde ervaring bij maakt. Omdat men VOOR dezelfde bewustzijns-drempel blijft staan, en dus steeds hetzelfde "ziet". Men "begrijpt" niet wat de kar-miese betekenis is van wat men meemaakt; men léért zijn levensles niet. De "be-doeling" hiervan is dus: LEER je les. En men krijgt die net zolang op "zijn levens-bord", tót men haar begrepen heeft.

Voor de rest kan men soms wel op echo's uit het verleden botsen: cycliese sig-nalen die terugkeren, personen van vroeger die men terug op zijn weg kruist, "herinneringen" van problemen uit vervlogen tijden. Deze residuen uit het verle-den, komt men soms in het heden tegen, als het ware om hem eraan te herinneren of men zich zijn levenslessen wel (blijvend) eigen heeft gemaakt. Het is even een korte konfrontatie met waar men staat. Is alles OK met hem, dan passeert dat karmies puin hem als een dode komeet in zijn baan voorbij, zónder met hem "in botsing te komen". Men heeft de levensproef met goed gevolg doorstaan; herhaling is kom-pleet overbodig. Het is dan alsof men zegt: Dat is "gekend".Liever niet dus!; dat hoef ik niet meer! En daarna, zonder erdoor te worden "aangedaan", zijn weg ver-volgt.

Het is immers uitermate belastend voor zijn energie, en voor een frisse houding in het hier en nu, van een hoop ballast uit zijn persoonlijk, familiaal of kollektief ver-leden mee te moeten sleuren. Voor je je huis proper maakt, en je jezelf te pas en te onpas wast, zorg er dus voor dat je geest met een schone lei staat.