Art 4
Het Chronisch Vermoeidheids Syndroom
RUBRIEK: Kwalen-Karma-Healing Geplaatst op 7 juli 2008
Als er één kwaal is, die zich op het snijvlak van de psycho-somatiek afspeelt, dan is het wel het CVS. In die mate, dat men de ziekte lange tijd niet als een ziekte heeft er-kend, omdat men de ziektesymptomen niet kon linken aan een lichamelijke deficiën-tie, of enig disfunktioneren. Omdat het lichaam blijkbaar niets mankeerde, moest het dan wel "tussen de oren zitten"! Maar met de toename van het aantal CVS-patiënten, kon men niet blijven volhouden dat het om "voorbijgaande" burn-out-verschijnselen of depressie-symptomen ging: er was sprake van een blijvende stoornis. Die erken-ning van hun ziekte, bevrijdde de CVS-patiënten -die het al lastig genoeg hebben om met hun kwaal zélf om te gaan- eindelijk van de extra-druk van misverstanden en vooroordelen in de buitenwereld, en van mogelijke schuldgevoelens over de (schijn-baar onverklaarbare) ontoereikendheid bij henzelf. Het is geen kwestie van "niet willen", maar van niet kunnen.
De vraag WAAROM blijft evenwel grotendeels onbeantwoord. De allopatiese genees-kunde blijft immers trouw aan haar materialistiese benadering en behandeling, en op dat vlak vallen er geen opzienbarende doorbraken te registreren (en ook niet te ver-wachten). Omdat er uiteraard een verband bestaat met het immuniteitssysteem, heeft men bij CVS-patiënten -maar bijlange niet bij allen- een voorgeschiedenis van een virale infektie vastgesteld. Met dien verstande: er is GEEN sprake van een rechtstreekse, eenduidige en causale relatie. Op dezelfde manier vertonen bvb chemo-patiënten CVS-verschijnselen.
In de "alternatieve sector" wijdt men (de orthomoleculaire therapie) de overver-moeidheid dan weer vaak aan de amalgaanvullingen van tanden die het organisme permanent zouden vergiftigen; of aan kruisende aardstralen in de slaapkamer. Dat zijn fenomenen die hun effekt hebben, maar de mate waarin is dan weer een andere vraag: ook hier kan geen sprake zijn van een causaal verband. Zo ken ik een CVS-patiënt die drasties AL zijn (slechte) tanden heeft laten trekken, en een ander die HEEL zijn huis heeft laten ont-stralen, ZONDER dat dit een merkbare verbetering in hun ziekte heeft teweeg gebracht.
Met de aanhoudende nek-en koppijnen die vaak tot het symptoomarsenaal van CVS behoren, ging men natuurlijk ook op zoek naar mogelijke stoornissen in de bloedtoe-voer naar de hersenen. Sommige CVS-patiënten zijn bij behandelingen om de bloed-vaten in de hersenen te verwijden, geholpen; maar anderen dan weer niet. CVS blijkt en blijft dus voor een groot gedeelte "onbehandelbaar". Maar het besef een "onge-neesbare kwaal" te hebben, of "er de rest van hun leven mee te moeten leren leven", is niet van aard om het moreel front -dat al enkele rake klappen heeft moeten inkas-seren- op te krikken.
Waar ligt dan een mogelijke kentering in het begrijpen en een mogelijke verbetering door behandeling, in deze schijnbaar ondoorgrondelijke kwaal?
Het is derhalve uitermate belangrijk van zich te realiseren dat CVS in de eerste in-stantie een stoornis is in de energie-bevoorrading. In dat proces spelen mee: de spijs-vertering, met in het bijzonder de lever, om de brandstof te "maken"; de bloedsom-loop, om de energietransport te voorzien; de milt en het immuniteitssysteem als weerstandsorganen; en de hormonen als regelaars om al die funkties op elkaar af te stemmen. Dat is het lichamelijk netwerk, zoals dat door de wetenschap als "de nor-male stand van zaken" wordt voorgesteld. Dit lichamelijk netwerk staat echter in nauw verband met hoe men zich voelt -het emotioneel netwerk-, en met hoe men met zichzelf omspringt -het psychies netwerk-.
Maar dit is niet alles: deze wisselwerking is een komplex gebeuren, die zijn weerslag vindt in de energiehuishouding zoals het zich in de chakra's afspeelt. Ik raak hier een hekel punt aan, omdat het Westers materialisme het bestaan van het energielichaam van levende wezens zonder meer niet onderkent. Men bekijkt organismes als moto-ren: als alles naar behoren funktioneert, en de motor voldoende brandstof heeft, dan MOET hij draaien!
Niets is echter minder waar: precies CVS toont aan, dat ook wanneer motoriek en brandstof "in orde zijn", het energievermogen het kan laten afweten. Het draait dan "vierkant": er is ergens een kink in de kabel van de energievoorziening of-verdeling. Een chakra-healer zou zeggen: er is een zware blokkade (met name in de 2de chakra, of tussen de 1ste en de 2de chakra).
Als men dan terugblikt in de levensgeschiedenis van CVS-patiënten VOOR ze met hun kwaal af te rekenen kregen, dan komen een aantal gemeenschappelijke themata geregeld naar voren. Paradoxaal(?) zijn het nogal eens juist zeer energieke persoon-lijkheden die vanuit een geweldige energie-expansie jarenlang op een te hoog toeren-tal hebben gedraaid, zonder er erg in te hebben gevonden. Wanneer men echter zijn limieten niet respekteert, en zichzelf niet tijdig afremt, dan verhoogt men het risiko vroeg of laat zijn motor op te blazen. Hetzelfde probleem BLIJFT aanwezig bij CVS, wanneer de patiënten zich moeten leren instellen op een motor met "veel minder paardekracht".
Een ander terugkomend thema, is de druk van de eenzaamheid: het emotioneel net-werk dat "lam ligt". Bijkomend probleem hierbij, is de vicieuze cirkel, omdat de symptomen van de ziekte de "aantrekkelijkheid" niet ten goede komen. Wat was eerst: de ziekte, of het alleen zijn? Maar laat aub daarover geen misverstand ont-staan: het is geen wetmatigheid!
Een derde faktor in het patroon: onrust verslijt. Strikt gezien, zijn CVS-patiënten ge-baat bij een rustige en stabiele levenswandel; maar om "de é,én of andere reden", lukt hen juist dát niet of moeilijk. Als ze bvb moeten verhuizen -wat iedereen kan overkomen- verhuizen ze juist naar een plek waar ze geen lange(re) tijd kunnen wo-nen. Of als ze bvb iets ondernemen, gaat de manier waarop ze het aanpakken, nogal eens gepaard met véél moeilijkheden en hindernissen. Of als ze een hobby hebben gevonden, die hen ligt, en die ze kunnen beoefenen, ruilen ze die na een tijd toch weer in voor een ander......
Op de één of andere manier gooien ze letterlijk en figuurlijk hun rust en stabiliteit overhoop, wat zich uiteindelijk ook manifesteert in het overhoop liggen van hun energiesysteem. Hun energielichaam heeft zijn "elasticiteit" verloren, waardoor het niet meer terug in zijn "plooi" kan komen: het is "uitgerokken". Vergelijk dit bvb met de bloeddruk: wanneer die jarenlang aan stress-faktoren wordt bloot gesteld, verliest hij zijn natuurlijk vermogen om terug te zakken, en BLIJFT hij hoog.
